Thread Rating:
  • 6 Vote(s) - 4.33 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Welk boek leest u?
Zadie Smith - The Fraud

Je zou het haar eerste historische roman kunnen noemen, maar het gaat ook heel erg over nu (zoals ik voordat ik begon te lezen al verwachtte) met bijvoorbeeld een flinke portie intersectioneel denken. Het boek is gebaseerd op de Tichborne case, waar ik niet bekend mee was, maar dat is op zichzelf al een sappig verhaal. Smith heeft er een metaroman van gemaakt en hoewel de tijdsprongen in combinatie met korte hoofdstukken soms niet helemaal optimaal zijn, is het wederom een sterk boek.
[+] 2 users say Thank You to Murdoc Niccals for this post
Reply
Nathan Hill - Wellness

Ik vroeg me af of hij na debuut The Nix uit 2016 nog zo'n fantastisch, heerlijk geschreven boek kon afleveren, maar dat is hem gelukt. Dik 600 pagina's dik ditmaal, op het eerste gezicht een welbekend verhaal over een huwelijk waarin de prik van de cola is. Maar al snel wordt het zoveel meer dan dat: een nauwgezet geconstrueerd menselijk drama waarin de hoofdpersonages en hun trauma's zorgvuldig laag voor laag worden afgepeld.

Hill snijdt intussen met een satirische blik een boel hedendaagse thema's en problemen aan, van psychologie rond placebo-effecten tot socialmediadruk en de werking van algoritmen. Daar duikt hij diep in: de bibliografie achterin is pagina's lang. Bij vlagen ontzettend geestig ook, denk richting White Noise of The Corrections van Jonathan Franzen.

Extraatje voor muziekliefhebbers: het begin in de nineties met volop verwijzingen naar de (indie)muziekcultuur in Chicago van toen. Kortom: het beste boek dat ik las sinds The Nix. Ik raad in het Engels lezen aan, zeker voor de dialogen.
[+] 1 user says Thank You to JorisR for this post
Reply
Goede reminder dat ik eindelijk eens iets van Zadie Smith en eigenlijk ook van Nathan Hill moet gaan lezen.
Reply
Ik heb nog eentje liggen van haar, ook maar eens aan beginnen. Heb er al meerdere an haar gelezen.
Reply
Anjet Daanje - Het lied van Ooievaar en Drommedaris

Werkelijk briljant. Er was een bescheiden hypetrain rondom dit boek waardoor ik wat huiverig was om ermee te beginnen. (Al hielp de omvang van het boek ook niet mee). Maar dit is een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Elf levensverhalen van eind 19e eeuw tot nu, die op de een of andere manier raakvlakken hebben met de tragische levens van twee schrijvende zusjes uit Engeland, geïnspireerd op de zusjes Brönte. Al die levensverhalen worden heel subtiel met elkaar verweven zonder dat het een speurtocht wordt naar een oplossing met ingewikkelde stambomen oid. En dan zijn de verhalen afzonderlijk ook nog eens bijzonder fraai geconstrueerd. 10/10

Nu: Mieko Kawakami - Hemel
[+] 5 users say Thank You to Schobbeyak for this post
Reply
Staat zeker op mijn lijstje. Hoe lang heb je erover gedaan?
Reply
Paar weken. Maar dat waren wel leesintensieve weken. Het zijn 650 pagina's. Dat valt op zich wel mee, maar het zijn grote bladzijdes die echt tot de nok toe gevuld zijn met letters. Geen afgebroken zinnen, alinea's etc.
[+] 1 user says Thank You to Schobbeyak for this post
Reply
Ik vond het wel een knap boek en ook wel goed om gelezen te hebben, maar het lezen zelf vond ik geen heel fijne ervaring. Alles is zo kil, zo naar, geen fijne werelden om in rond te dwalen (ik snap dat dit de bedoeling is, maar ik had daar zelf moeite mee).
Reply
Ja, het is weinig beschrijvend en er zitten geen dialogen in. Dus ik snap dat mensen het klinisch oid vinden.
Reply
Room to Dream van David Lynch en Kristine McKenna; voor de helft een biografie, en voor de andere helft memoirs waarbij dezelfde gebeurtenissen per hoofdstuk apart door zowel allerlei geïnterviewden als door Lynch zelf worden omschreven. 

Komt vaak in de buurt van een hagiografie en je wordt niet wijzer over de betekenissen van Lynch's werk. Anderzijds blijft hij natuurlijk een ontzettend fascinerende en meesterlijke multidisciplinaire kunstenaar, naast dat hij volgens iedereen ook nog een heel mooi mens is. Bovendien was het fijn om over veel van zijn creaties te lezen waar ik nog niet eerder mee bekend was, zoals bepaalde korte films en zelfs televisiereclames.
[+] 1 user says Thank You to hythloth for this post
Reply
(06-09-2023, 14:25)thomas9790 Wrote: Tijdje terug begonnen aan Het Bureau van Voskuil. Inmiddels vijf delen in de kast staan. Gewoon mieters ijzersterk, zelfs al gebeurt er geen hol.

Deel één zojuist uitgelezen, ik zie mijzelf hier zonder problemen nog zes delen van lezen. Nicolien is natuurlijk de GOAT. Is dat nou iets wat De Nederlander definieert, stierlijke verveling en de onvermijdelijke afdaling tot het burgerbestaan? Deed me door die thema's ook erg denken aan De Avonden (en niet alleen omdat van het Reve zelf ook meermaals genoemd wordt).
[+] 1 user says Thank You to halfvollemelk for this post
Reply
(03-02-2024, 18:10)halfvollemelk Wrote:
(06-09-2023, 14:25)thomas9790 Wrote: Tijdje terug begonnen aan Het Bureau van Voskuil. Inmiddels vijf delen in de kast staan. Gewoon mieters ijzersterk, zelfs al gebeurt er geen hol.

Deel één zojuist uitgelezen, ik zie mijzelf hier zonder problemen nog zes delen van lezen. Nicolien is natuurlijk de GOAT. Is dat nou iets wat De Nederlander definieert, stierlijke verveling en de onvermijdelijke afdaling tot het burgerbestaan? Deed me door die thema's ook erg denken aan De Avonden (en niet alleen omdat van het Reve zelf ook meermaals genoemd wordt).

Ik heb in 2023 tot en met deel drie gelezen en heb toen even een pauze genomen. Ik vond het zo goed dat ik mezelf wilde stoppen om de reeks te snel te verorberen, als een niet te versmaden gerecht dat ik zonder goed te kauwen zou opvreten. Binnenkort lees ik weer verder, want daarna zijn er ook nog de dagboeken van Voskuil.

Nicolien heeft in de kern gelijk, maar vind ik in de vorm vaak oervervelend. Voor Beerta geldt ongeveer het omgekeerde, ik heb wel een zwak voor hem gekregen. Verder zijn de micro-irritaties en -agressies, kantoorpolitiek en algemene doelloosheid erg herkenbaar als ambtenaar, ik ken weinig personages met wie ik me zo goed kan vereenzelvigen als Maarten Koning.
[+] 1 user says Thank You to thomas9790 for this post
Reply
Beerta is inderdaad prachtig. Nicolien vind ik oprecht een inspirerend figuur, haar attitude jegens de burgermaatschappij hoop ik te internaliseren voordat ik er zelf niet meer aan kan ontsnappen. Heeft zij natuurlijk wel makkelijk praten omdat ze zelf geen geld hoeft te verdienen. Vond dit een mooi stuk. En nog genoeg te lezen inderdaad, Binnen de huid en Bij nader inzien ga ik me ook zeker nog aan wagen.
[+] 1 user says Thank You to halfvollemelk for this post
Reply
(24-01-2024, 11:08)Schobbeyak Wrote: Nu: Mieko Kawakami - Hemel

Twee op school gepeste kinderen vinden elkaar in een bijzondere vriendschap. Hij wordt gepest omdat ie scheel is, zij omdat ze stinkt en oude kleren aan heeft. Ze erkennen elkaar niet in het bijzijn van anderen, maar schrijven in het geheim brieven naar elkaar. Ik hou heel erg van die verstilling die in veel Japanse boeken terugkomt, dus ik vond dit ook helemaal goed. 

Sacha Bronwasser - Luister

Scoort hoog in de top zoveel van 2023.  Een soort coming of age roman tegen de achtergrond van Parijs dat wordt geteisterd door aanslagen in de jaren 80. Goed geschreven en het leest makkelijk weg, maar het lot van de personages liet me alleen totaal koud. Daarnaast zaten er wat verteltrucjes in die ik slecht trek, zo woont het hoofdpersonage in A. en wordt ze steeds M. genoemd. Dat kennen we nu wel.  

Nu: Lars Elling - Appeloorlog
Reply
(07-02-2024, 12:06)Schobbeyak Wrote:
(24-01-2024, 11:08)Schobbeyak Wrote: Nu: Mieko Kawakami - Hemel

Twee op school gepeste kinderen vinden elkaar in een bijzondere vriendschap. Hij wordt gepest omdat ie scheel is, zij omdat ze stinkt en oude kleren aan heeft. Ze erkennen elkaar niet in het bijzijn van anderen, maar schrijven in het geheim brieven naar elkaar. Ik hou heel erg van die verstilling die in veel Japanse boeken terugkomt, dus ik vond dit ook helemaal goed. 

Sacha Bronwasser - Luister

Scoort hoog in de top zoveel van 2023.  Een soort coming of age roman tegen de achtergrond van Parijs dat wordt geteisterd door aanslagen in de jaren 80. Goed geschreven en het leest makkelijk weg, maar het lot van de personages liet me alleen totaal koud. Daarnaast zaten er wat verteltrucjes in die ik slecht trek, zo woont het hoofdpersonage in A. en wordt ze steeds M. genoemd. Dat kennen we nu wel.  

Nu: Lars Elling - Appeloorlog
Hm, maar dat het hoofdpersonage M. wordt genoemd heeft hier een specifieke functie, ik zou dat geen vertreltrucje noemen. Ik vond die verhaallijn overigens wel de sterkste, de andere raakten me ook wat minder.
Reply
Ja? Had het echt een functie? En je bedoelt het verhaal van Marie?
Reply
In het wit vanwege spoilers:
Ja, die naam heeft toch een specifieke rol in het verhaal? Het is juist het hele punt dat het kunstmatig is, en dat die docent Marie een quasi artistieke identiteit kan aanmetenen dat Marie daarin mee gaat. Het gaat er juist om dat die afkorting leeg en betekenisloos is, maar dat in die machtsverhouding misbruik gemaakt kan worden van die student en er dus een kunstproject van haar identiteit gemaakt kan worden.
[+] 1 user says Thank You to Kostik for this post
Reply
(07-02-2024, 18:07)Kostik Wrote: In het wit vanwege spoilers:
Ja, die naam heeft toch een specifieke rol in het verhaal? Het is juist het hele punt dat het kunstmatig is, en dat die docent Marie een quasi artistieke identiteit kan aanmetenen dat Marie daarin mee gaat. Het gaat er juist om dat die afkorting leeg en betekenisloos is, maar dat in die machtsverhouding misbruik gemaakt kan worden van die student en er dus een kunstproject van haar identiteit gemaakt kan worden.

Ja, maar ik zie niet echt in waarom dat per se had gemoeten door haar naam af te korten tot M. Ze had ook iets anders kunnen kiezen. Maar je punt is dan dus dat ik iets vervelend vind, wat bedoeld is om vervelend te zijn. Vooruit, daar kan ik wel in meegaan. Maar dat is dan ook weer waarom ik het dus niet zo'n goed boek vond. Vervelende personages waar ik weinig empathie voor op kon brengen. En eigenlijk vond ik dan de verhaallijn van Phillipe en Eloise nog het meest boeiend.
Reply
Lars Elling - De Appeloorlog

Twee jonge jongens worden in het begin van de 20ste eeuw door hun vader gedwongen om lange periodes het bos in te gaan. Daar leren ze jagen, vissen en overleven in het wild. De twee raken onafscheidelijk en passen zich aan aan de natuur. Tot er uiteraard iets traumatisch gebeurd bij het mysterieuze meertje. Goed geschreven, mooi verteld en soms wel heel gruwelijk. Maar dat zal het leven in de natuur misschien ook wel zijn...

Rob van Essen - Ik kom hier nog op terug

Een ambitieloze journalist spoort voor een artikel wat oud-klasgenoten op van zijn mislukte filosofiestudie. Een van hen blijkt inmiddels een succesvol ondernemer in Amerika. Hij nodigt de journalist uit en vertelt dat hij een tijdmachine heeft. Als hij wil kan hij hiermee een fout uit zijn verleden herstellen. De hoofdpersoon kan eigenlijk niks beters bedenken dan dat hij in de jaren 80 ooit een radiopresentator tegenkwam in Amsterdam. De man stond in zijn pyjama op straat en zag er verward uit. Dat hij toen is doorgelopen en de presentator niet heeft geholpen zit hem nog steeds dwars. Sceptisch laat hij zich naar dat moment terugbrengen. Hij krijgt 5 pogingen om naar dat moment te reizen en zijn taak te volbrengen, dat lijken er veel, maar dat valt toch behoorlijk tegen.

Geweldig boek! Soms filosofisch, soms ernstig, soms melancholisch maar eigenlijk nooit futuristisch. Je komt goddank niet in een wirwar van tijdlijnen terecht. Dit was mijn eerste boek van Van Essen, maar ga er zeker meer lezen. 

Nu: Willem Elsschot - Lijmen/Het been
[+] 2 users say Thank You to Schobbeyak for this post
Reply
(26-02-2024, 10:37)Schobbeyak Wrote: Nu: Willem Elsschot - Lijmen/Het been

Twee romans die zijn samengevoegd, maar waar wel wat tijd tussenzat. De hoofdpersoon is dezelfde als in Kaas, de heer Laarmans. Een gevallen idealist die door de charismatische oplichter Boorman onder zijn hoede wordt genomen. In Lijmen runt Boorman het Wereldtijdschrift waarvoor hij mensen charmeert met een lovend artikel om ze vervolgens zo veel mogelijk exemplaren aan te smeren. Dat doet hij ook bij een zieltogende smeederij waarvan de uitbaatster last van haar been heeft. De vrouw splitst hij maar liefst 100.000 exemplaren in de maag en is onverbiddelijk als het om betalen gaat. Laarmans heeft moeite met de gang van zaken, maar uit respect voor zijn nieuwe baas int hij het geld tot aan de laatste cent. In het tweede deel komen de heren er achter dat de vrouw inmiddels haar been heeft verloren en Boorman krijgt wroeging. Hij wil het volledige bedrag dat hij haar afhandig heeft gemaakt weer teruggeven, maar de vrouw weigert ook maar een cent van hem aan te nemen. Boorman zet echter alles op alles om het geld toch te retourneren, wat tot hele koddige situaties lijdt. Hoewel Laarmans het allemaal wel sympathiek vindt, verliest hij tegelijkertijd al zijn ontzag voor zijn patron. 

Maar eigenlijk doet het verhaal er helemaal niet toe. Wat vooral blijft hangen zijn de  absurde situaties en humoristische dialogen/monologen met/van Boorman. Elsschot was echt een hele goede schrijver.
Reply
Heeft iemand dat nieuwe boek van Bregman al gelezen? Ik zit echt in een spagaat, zin om er gigantisch over te zeiken maar tegelijkertijd geen zin om het te lezen.
Reply
Ik krijg altijd de kriebels van die man.
Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 1 Guest(s)