Wat heb jij beleefd vandaag?

[TheUncleG]

Een tijdje terug heb ik wat gepost over mijn ronduit ellendige zoektocht naar een stageplaats. Ik heb geen idee wat ik hiermee moet, want uiteindelijk heb ik het al enkele keren verteld aan andere mensen maar ik kan het precies niet echt een plaats geven. Die is deze week - na uiteindelijk drie mislukt pogingen tot effectieve sollicitatie om diverse redenen - ten einde gekomen. Er zijn heel wat zaken misgelopen, vooral vanuit de hogeschool naar mij toe uit op communicatief, informatief en organisationeel vlak en ik probeer me neer te leggen bij het feit dat "ik het gewoon maar volgend jaar dan maar moet doen" maar ergens diep van binnen schuilt er een gevoel van compleet onrecht dat mij afgelopen maanden werd aangedaan waardoor ik een bepaalde soort argwaan heb ontwikkeld voor elke persoon die in HR daar werkt.

Het eerste voorval gebeurde nadat ik een aanbod had gekregen om in een BuSo stage te gaan lopen redelijk dicht bij mij in de buurt. Er had zich echter iemand anders ook opgegeven en dus 'streden' we met twee voor één plaats waardoor at random de plaats werd verdeeld en die naar de andere persoon is gegaan. Wie die student was of misschien belangrijker, waarom die manier van selecteren werd gehanteerd wanneer twee studenten om een stageplaats gaan, is mij een compleet raadsel. Keep in mind dat dit de éérste keer was sinds augustus (wanneer de verantwoordelijke in kwestie met ons, een vijftiental studenten aanboden begon af te toetsen) dat voor mij interessant leek én voldeed binnen de limiet van anderhalf uur pendelen.

De tweede kwestie verliep van begin december tot half januari. Ik kreeg een aanbod toegewezen om in Antwerpen in een bedrijf te komen stage lopen dat apps ontwikkelde die gerelateerd zijn aan mindfulness, psychologische hulpverlening etc. Er was volgens het aanbod plaats voor twee studenten waarbij ik en een andere studente zijn ingegaan en ben ik diezelfde week nog op gesprek geweest. Welja, gesprek... Het was meer een sollicitatiegesprek dan een kennismakingsgesprek, iets waar de aanvrager mij totaal niet vanop de hoogte had gebracht en ik dus ook totaal niet op was voorbereid. Ik heb nadien voor een periode van pakweg vijf weken lopen aftoetsen bij zowel aanvrager als stage-verantwoordelijke of ze al meer wisten, of ik het bedrijf moest contacteren... De plaats is uiteindelijk naar de andere studente gegaan die pas 4 weken later (!) op gesprek is gegaan en meteen de stageplaats kreeg toegewezen. Van de aanvrager zelf heb ik bovendien na december zelfs geen antwoord meer terug gekregen of zelfs een woordje uitleg gekregen.

Het derde voorval gebeurde kort daarna. De verantwoordelijke had een noodoplossing voor mij gevonden en ik kon terecht in een CAW zorghostel, een plaats die mij een pak beter zou liggen dat vooral #2 dus ik gaf opnieuw toe. Nadat ik zélf (een constante trouwens in heel dit proces) tot drie maal toe contact trachtte op te nemen met de verantwoordelijke met de vraag of ze al iets meer wist, gaf ze mij een week later het antwoord dat er een misverstand was gebeurd. De stageplaats die was vrijgekomen (doordat een studente deze dit jaar niet zou opnemen) is door een misverstand en miscommunicatie naar een andere student gegaan. Hoe dat in tijdspanne van pakweg drie dagen is kunnen gebeuren (aanvraag, ik terug mailen, bevestiging dat ze gaat aanvragen) is mij wederom een compleet raadsel.

Na dit voorval kreeg na bijzonder weinig uitleg een andere begeleider aangewezen omdat de verantwoordelijke intussen in zwangerschapsverlof was gegaan. Die begeleider heeft nadien (dus eind januari-deze week) nog proberen te zoeken naar stageplaatsen voor mij maar zonder resultaat. Ze wees me vooral aan om zelf te zoeken omdat hun contacten niets meer konden aanbieden. Ze was duidelijker en betrok mij meer in het proces dan de verantwoordelijke in dat halfjaar had gedaan. Echter kreeg ik na een terugkomdag op school te horen van andere studenten dat er een aantal studenten (door de besparingen van Beke bij CAW's, CGG's etc.) zonder stageplaats waren gekomen en prompt meteen een aantal aanboden hadden gekregen... terwijl ze tegen mij hadden gezegd dat er niets meer beschikbaar was? Anderen kregen dan weer plaatsen toegewezen bij CLB's of zelfs scholen, iets waarbij ik na navraag (tot drie keer toe) of ik in zo'n setting ook zou mogen werken telkens een negatief antwoord heb gekregen.

Kers op de taart kwam uiteindelijk vorige week toen ik had afgesproken met mijn studieloopbaancoach, iemand bij wie ik een aantal maanden geleden eens een goed gesprek heb gehad en een van de weinigen was in wie ik effectief nog vertrouwen had... Ik vertelde over het proces en welke impact het op mij en m'n omgeving heeft gehad sinds pakweg augustus. Ik vroeg me af hoe het nu verder moest, of ik de opgenomen studiepunten kon terugkrijgen en of ik eventueel volgend academiejaar eventueel in het eerste semester mijn stage zou mogen opnemen zodat ik niet nog een jaar kwijt ben. Ze vertelde me dat ze überhaupt niet wist of ik die studiepunten wel zou terugkrijgen (vandaag een mail teruggekregen dat dit in orde zou zijn na bespreking met verantwoordelijken en opleidingshoofd) en dat dit wanneer dit niet geval zou zijn implicaties zou kunnen hebben op vlak van mijn studie-efficiëntie, eventuele plannen om een master/banaba/post-graduaat te doen en financiële gevolgen. Ik zou die opgenomen studiepunten dus kwijt zijn ookal heb ik geen stage gelopen enkel en alleen omdat de verantwoordelijken in kwestie met hierover nooit hebben bericht dat dit een probleem zou zijn of wanneer de deadline zou zijn wanneer die zaken nog kunnen worden aangepast en uit mijn programma kunnen genomen worden. Daarnaast vertelde ze me dat het onmogelijk was om stage te mogen opnemen wanneer je nog een aantal vakken moet doen in het eerste semester en dat dit enkel mag mits goedkeuring van opleidingshoofd en dat ik dus toch pas ten vroegste in juni 2021 zou afstuderen.

Een psychologische mokerslag was het en hoewel ik vandaag positief bericht heb gekregen dat ze het toch nog uit m'n programma zullen halen en dat ik hoogstwaarschijnlijk toch in het eerste semester mijn stage mag opnemen, zouden zo'n zaken toch... normaal moeten zijn, toch? Ik zou niet 'blij' moeten zijn dat ik ondanks alles toch ook dit niet kwijt ben. Ik zou me niet opgelucht moeten voelen omdat ondanks dat de hogeschool mij als een nummer heeft behandeld en me in maanden me niet om me heeft bekommerd in heel dit proces en me compleet tekort heeft gedaan in wat ze normaal gezien zouden moeten kunnen aanbieden aan élke student me ook dit niet heeft afgenomen en mijn toekomst met 9 maanden heeft vastgezet.

Dit moest er gewoon even uit denk ik...

Als ik je een advies mag geven; dit gaat je geen steek verder helpen. Zelfmedelijden en met je vinger naar andere mensen wijzen is iets dat je niet dichterbij je eigen doel gaat brengen. 

Dit klinkt misschien lullig, maar is exact hetzelfde dat ik ook tegen mijn jongere zelf zou zeggen. 

Zoals je het omschrijft was situatie 1 een 50/50 kans en heb je optie 2 zelf verneukt door de aanname te doen dat het gesprek een gelopen race zou zijn. Situatie 3 lijkt inderdaad op een misverstand, hoe zuur ook.  

Ik ben de eerste om toe te geven dat een hoop medewerkers van hogescholen of universiteiten incompetent zijn, maar daar zul je in het verdere leven ook tegenaan lopen bij overheden of het bedrijfsleven. De sleutel zit hem in hoe je er zelf mee omgaat. 

Zet je energie om in iets positiefs en kick some ass.

[Schobbeyak]

Eens met Uncle.Dat gezegd hebbende: HR mensen zijn ook wel the scum of the earth. Lui, onbetrouwbaar en supersaai.

[hythloth]

HR mensen zullen altijd eerst aan het belang van hun organisatie denken, en nooit aan de werknemers/klanten.

[Kreuz]

Als ik je een advies mag geven; dit gaat je geen steek verder helpen. Zelfmedelijden en met je vinger naar andere mensen wijzen is iets dat je niet dichterbij je eigen doel gaat brengen. 

Dit klinkt misschien lullig, maar is exact hetzelfde dat ik ook tegen mijn jongere zelf zou zeggen. 

Zoals je het omschrijft was situatie 1 een 50/50 kans en heb je optie 2 zelf verneukt door de aanname te doen dat het gesprek een gelopen race zou zijn. Situatie 3 lijkt inderdaad op een misverstand, hoe zuur ook.  

Ik ben de eerste om toe te geven dat een hoop medewerkers van hogescholen of universiteiten incompetent zijn, maar daar zul je in het verdere leven ook tegenaan lopen bij overheden of het bedrijfsleven. De sleutel zit hem in hoe je er zelf mee omgaat. 

Zet je energie om in iets positiefs en kick some ass.

Ik heb me telkens constructief, professioneel en positief gedragen tegenover mijn zoekproces en heb de moed, ondanks de last die het met zich meebracht, nooit opgegeven. Dat ik mijn vertrouwen compleet verloren ben in de mensen die in die branche van onze school werken is volgens mij wel ergens op zijn plaats, niet? Voor mij is het nog steeds vrij troebel wie er verantwoordelijk kan gesteld worden voor het falen van het aanbieden van hun dienst - die overigens verplicht is voor elke student. Dat 99% van de studenten momenteel wél een stage opneemt en ik niet, ligt wel degelijk aan het verkeerdelijk inschatten van de hoeveelheid stageplaatsen ze effectief moeten zoeken om iedereen ze te laten doen, de manier waarop ze die organisatie precies regelen etc. Getuige het aantal studenten na een eerste ronde in zowel tweede als derde jaar zélf op zoek moest. Iets waar het opleindingshoofd bij de start van de stages voor de tweedejaarsstudenten een mail voor heeft laten rondgaan om meer context te geven dat ze het proces hebben onderschat en dat er in het tweede jaar een hoop studenten waren die last minute zélf nog op zoek moesten gaan naar een oplossing of zelfs geen oplossing hebben gekregen.

Je analyse is correct en eentje die ik ook heb gemaakt. Dat ik veronderstelde dat de race gelopen was, kwam doordat dat de normale gang van zaken gewoon is én omdat er naar ons toe werd gecomuniceerd dat er twee plaatsen waren terwijl er als puntje bij paaltje kwam slechts plaats was voor één iemand. De school toetst af bij organisatie/bedrijf/vzw of er een stageplaats is, de stageplaats geeft het akkoord, student komt op kennismakingsgesprek om het bedrijf al eens wat beter te leren kennen om nadien enkele maanden later er stage te lopen. Zo verloopt het proces gewoon.

Dat ik later met dat soort zaken ook zal geconfronteerd worden, kan misschien wel zijn maar dat doet voor mij niet af op de manier waarop zij mij hebben behandeld. Dat ze moeilijkheden hebben met mensen een beetje meer als mensen te behandelen is bijzonder ironisch voor een instituut dat opleidingen aanbiedt in de sociale sector.

[Willie]

Dat van optie 2 snap ik ook niet, ik las namelijk ook dat er 2 plaatsen waren en twee kandidaten.

En je bent gewoon klant van de universiteit, dan mag je ook verwachten dat ze zaken regelen die afgesproken zijn, daar betaal je voor, in je werkende leven kom je nog genoeg kutmomenten tegen als anderen je klant zijn, maar voor alles is een tijd en plaats.

[MyMusic]

Niet vandaag maar deze week besloten om mijn relatie van een jaar te beëindigden, haar constante extreme wantrouwen en het feit dat ik redelijk gesloten ben over mijn eigen problemen en leven werkten niet echt samen.

Ik ben de laatste vier maanden vooral bezig geweest om maar te bewijzen dat ik niet ben vreemdgegaan (ze checkte mijn telefoon/mail/whatsapp, zag in de meest pietluttige dingen bewijzen dat ik wel vreemd ging) dat werd getriggerd doordat ik een kort whatsappgesprek had over mijn vakantie met een ex-Tinderscharrel (gewoon casual), dan denk ik nog: ‘vooruit, als je even in mijn telefoon wil zien dat ik geen Tinder heb is dat prima’, maar 4 maanden lang iedere keer dat we elkaar zagen kwam me op een gegeven moment wel mijn keel uit. Dus uiteindelijk maar besloten dat het beter is zo.

[Koen]

Pff, klinkt alsof je inderdaad beter af bent zo.

[hythloth]

Inderdaad!

[Fenderboy]

Wanneer gelijkwaardigheden en openlijke dialoogvormen ontbraken sprak men in een relatie toch altijd over een ingewikkeld samenspel?

[MyMusic]

Ik heb ook echt wel naar mezelf gekeken, los van haar extreme wantrouwen zijn er natuurlijk meer zaken die spelen, op een gegeven moment is een relatie meer dan af en toe iets leuks doen samen en als het meezit seks hebben, mijn situatie qua werk/studie en toekomstplannen was radicaal anders dan die van haar, zij had het goed op orde op dat gebied, ik kloot (voor mijn gevoel) maar wat aan, weet niet echt welke kant ik op wil, ben nog bezig met een studie op mijn 29e, financieel soms beroerd en daarin ook niet heel verantwoordelijk geweest de laatste jaren en heb dit ook (uit schaamte denk ik) niet echt met haar gedeeld, ik kan me heel goed voorstellen dat dat voor haar ook een trigger is geweest om te denken: dit is het niet.

[Fenderboy]

Niet te lang achteruit kijken MyMusic.
Je hebt 't hier wel over de meest onderschatte bezigheid in een mensenleven.
Een relatie op de rails houden.
Er ontspoorde nogal eens iets in mijn omgeving.

[hythloth]

Ik heb ook echt wel naar mezelf gekeken, los van haar extreme wantrouwen zijn er natuurlijk meer zaken die spelen, op een gegeven moment is een relatie meer dan af en toe iets leuks doen samen en als het meezit seks hebben, mijn situatie qua werk/studie en toekomstplannen was radicaal anders dan die van haar, zij had het goed op orde op dat gebied, ik kloot (voor mijn gevoel) maar wat aan, weet niet echt welke kant ik op wil, ben nog bezig met een studie op mijn 29e, financieel soms beroerd en daarin ook niet heel verantwoordelijk geweest de laatste jaren en heb dit ook (uit schaamte denk ik) niet echt met haar gedeeld, ik kan me heel goed voorstellen dat dat voor haar ook een trigger is geweest om te denken: dit is het niet.

Goed dat je aan zulke zelf-reflectie deed en eerlijk met jezelf kon zijn. Beter nu dan later.

[MyMusic]

Niet te lang achteruit kijken MyMusic.
Je hebt 't hier wel over de meest onderschatte bezigheid in een mensenleven.
Een relatie op de rails houden.
Er ontspoorde nogal eens iets in mijn omgeving.

 
Rationeel weet ik ook wel dat er weer een volgende komt die net zo leuk of leuker is, het gaat al een stuk beter dan een week terug, toen liep ik als een zombie rond met het gevoel alsof ik de hele dag een knoop in mijn maag had, nu voel ik me prima en heb ik zo nu en dan een paar weemoedige minuten, dat geeft de burger moed voor de komende tijd.

[Loov]

In het verleden was ik al redelijk bekwaam in PHP, JavaScript, XHTML en CSS. Aangezien ik mij zelf niet vind thuis horen in de bijstand ben ik me nu aan het verdiepen in Python en dan rij ik hopelijk binnenkort ook in een Tesla.

[ijskolibrietje]

Persoonlijk heb ik een scheithekel aan Python, maar ik had erg veel aan dit (gratis) boek toen ik het leerde. https://automatetheboringstuff.com/

[BigBird]

gesloten, zie Deel 2