Kroatië-Brazilië, ofte een masterclass in taktiek vs een team dat uitGaaT van EiGEn SteRkte. En vooral een masterclass van Modric.
Engeland-Frankrijk was gewoon ouderwets goed.
Frankrijk-Marokko was misschien wel de beste KO-wedstriijd, maar die zullen we minder onthouden omdat Frankrijk zo cynisch speelde.
En dan is er natuurlijk Argentinië-Nederland.
Dat zijn er toch vier, en ik noem nu een Spanje-Marokko niet omdat die op 0-0 eindigde. Op het vorige WK had je er ongeveer ook zoveel (België twee keer in de hoofdrol, Frankrijk-Argentinië en Kroatië-Engeland); in 2014 kleurde enkel Duitsland de eindfase van dat toernooi (al tegen Algerije was het erg spannend, en later natuurlijk die 1-7, maar verder kan ik enkel België-VS bedenken), in 2010 was het Nederland die voor spanning in de KO-fase zorgde, maar zonder aantrekkelijk voetbal. En in 2006 kan ik behalve de finale enkel Frankrijk-Spanje (8e finales) en Duitsland-Italië noemen in wat toen een ronduit slechte KO-fase was. 2002 was een farce en daar moest Brazilië de meubelen redden met als hoogtepunt die match tegen Engeland (verder niets). Dus je moet al terug naar '98 met Argentinië-Engeland, Frankrijk-Chilavert, Denemarken-Brazilië, Argentinië-Nederland, Brazilië-Nederland, Kroatië-Frankrijk en wellicht nog een paar voor je een WK vindt waarin de KO-fase zonder de finale mee te rekenen écht beter was. Opnieuw: recency bias.
Engeland-Frankrijk was gewoon ouderwets goed.
Frankrijk-Marokko was misschien wel de beste KO-wedstriijd, maar die zullen we minder onthouden omdat Frankrijk zo cynisch speelde.
En dan is er natuurlijk Argentinië-Nederland.
Dat zijn er toch vier, en ik noem nu een Spanje-Marokko niet omdat die op 0-0 eindigde. Op het vorige WK had je er ongeveer ook zoveel (België twee keer in de hoofdrol, Frankrijk-Argentinië en Kroatië-Engeland); in 2014 kleurde enkel Duitsland de eindfase van dat toernooi (al tegen Algerije was het erg spannend, en later natuurlijk die 1-7, maar verder kan ik enkel België-VS bedenken), in 2010 was het Nederland die voor spanning in de KO-fase zorgde, maar zonder aantrekkelijk voetbal. En in 2006 kan ik behalve de finale enkel Frankrijk-Spanje (8e finales) en Duitsland-Italië noemen in wat toen een ronduit slechte KO-fase was. 2002 was een farce en daar moest Brazilië de meubelen redden met als hoogtepunt die match tegen Engeland (verder niets). Dus je moet al terug naar '98 met Argentinië-Engeland, Frankrijk-Chilavert, Denemarken-Brazilië, Argentinië-Nederland, Brazilië-Nederland, Kroatië-Frankrijk en wellicht nog een paar voor je een WK vindt waarin de KO-fase zonder de finale mee te rekenen écht beter was. Opnieuw: recency bias.