Rock Werchter 2023

[Uplift]

Zelfs met twee podia waren er al meer dan 80k mensen per dag. Ik weet niet of het terrein zoveel groter is in termen van oppervlakte waar je vrij op kunt rondlopen, trouwens. Dat kan ik niet helemaal inschatten.

Glastonbury heeft weinig tenten en slechts een paar voor de grotere podia. TML heeft bij mijn weten vooral veel meer podia dan RW.

[meisbaer2]

Terrein is een paar jaar geleden een stuk groter gemaakt, vooral aan de slope/barn kant,

Ik dacht dat de capaciteit vroeger wel minder was, meer rochting de 65.000? Maar toen werden er waarschijnlijk kleinere bands in de tent gezet?

Die open zijkanten bij de oude Marquee waren wel fijn, maar daar kon je ook echt nog van een afstandje onder het tentdoek door kijken en het podium zien. Dan hadden ze op een gegeven moment een stuk voor de tent met vlonders en boxen, zodat je nog iets van in de tent meekreeg. Want ook als die vol stond, kon je er ook niet meer bij en werd het soms heel erg druk binnen. Als een klein iemand moet je daar toch altijd voor oppassen.

Toen de marquee vervangen moest worden, is er dacht ik één jaar een Lowlands tent geweest (zo'n tent met veel palen). Die vond ik verschrikkelijk. Het geluid was nergens oké ( alleen maar galm) en ik kon alleen maar iets zien als ik helemaal vooraan stond (en dan meestal aan de zijkant wegens de drukte). Ik was dan ook heel erg blij met de nieuwe tenten.

[Uplift]

In 2010 iig 80000 hoor. Dus dat verschil met nu is bijna verwaarloosbaar. En nogmaals: groter betekent niet per sé meer bewegingsruimte voor het publiek, m.n. als veel van de nieuwe oppervlakte toch wordt ingenomen door infrastructuur. Van kleinere acts in de Marquee/vroegere Barn is ook weinig sprake. Daar hebben dingen gestaan die net zo goed konden sub-headlinen. De Marquee was iets te klein, maar verder inderdaad een heel fijne/mooie tent waarbij je ook makkelijk aan de zijkanten kon staan of voor het scherm buiten, waar je nog wel iets van de binnenkant kon zien.

[meisbaer2]

Ik haal ook een beetje de jaren door elkaar geloof ik, die tenten met palen hebben er langer gestaan?

Ik weet nog dat er een jaar was dat het was uitverkocht en het echt heel erg druk aanvoelde, weinig ruimte om echt even ergens rustig te zitten. Er was toen een soort van blok in grasveld bij de Klub waar je op kan zitten met verschillende treedes.

Volgens mij hadden ze niet lang daarna de NWW erbij gedaan. Ik realiseer mij dat ik daar de afeglopen jaren niet eens langs ben gelopen

[Uplift]

2011 was denk ik het laatste jaar met de Pyramid en Main indeling.

[ahha]

2012 nog wel de Marquee, was mn eerste weekendticket, schandalig druk toen bij Skrillex. Mooie tent was dat. Wel voor eerst 3de podium toen volgens mij

[meisbaer2]

Volgens mij hebben we 2012 overgeslagen omdat we in 2011 een mindere editie hadden gehad met erg slecht weer. En toen heel erg veel spijt gehad hadden. Vandaar dat ik de overgang naar de tijdelijke tenten niet goed in mijn hoofd heb zitten.

Ik had voor de grap eens ons commentaar gelezen na de 2013 editie. Toen had ik inderdaad veel kritiek op de galm en het geluid in de Barn. En er waren ook al momenten dat het veel te druk was in de tenten.

Waar we toen het vooral over hadden was het chipje in het bandje, de koppeling met Facebook en dat mensen teveel met hun smartphine bezig waren. Ik denk dat we elk jaar wel wat op te merken hebben

[Sphinx]

Ik denk dat dat veel te drukke jaar ergens rond 2011 is geweest. Je stond toen letterlijk vast tussen de mensen tussen Main en Marquee. Ik kan me in ieder geval herinneren dat een deel van onze vaste groep vanaf toen is afgehaakt vanwege te grote drukte. Het jaar daarop was het meteen veel beter, voornamelijk door de indeling en wellicht ook iets minder tickets verkocht.

[Loes]

De Engelse Wikipedia geeft wel een handig overzicht van alle cijfers. Ik was er zelf in 2005 voor het eerst. Tussendoor ook wat edities gemist.

[meisbaer2]

Ah, die is handig! Daar was ik naar op zoek.

[meisbaer2]

Vrijdag:

Na een redelijke nacht op het gemakje ontbeten en boterhammetjes gesmeerd voor op de weide. Vandaag zou het beter weer worden, dus goed zonnebrand ingesmeerd. Ondertussen werd er gesoundcheckt op de main, en dat kon je goed horen met o.a. de Red Hot Chilipepers (of in ieder geval hun muziekmensen). Altijd leuk om in de sfeer te komen.

We waren 'op het gemakje' richting het terrein gegaan, en als eerste Hideous gekeken op de Slope, bandje van de gitarist van Rhea. Was een beetje lompe rock à la Queens of the stione age, maar op zich wel lekker. Mijn zus zag dat er een oude security man stond op te letten wie er allemaal aan het crowdsurfen was, op vaderlijke wijze aangaf dat ze het niet meer moesten doen. Hij hield bij hoe vaak iemand toch langskwam, en gaf aan dat three strikes out was. Verder heel gemoedelijk dus, ondanks dat er bij de pit bij de Slope af en toe best stevig aan ging.

Daarna naar de Barn gelopen om Spoon te zien, waarvan ik een paar nummers ken van een Matador compilatie. Die vielen echter wat tegen, niets mis mee maar het werd snel saai. Dan maar naar The Interrupters op de main gegaan en daar was het feest al bezig. Leuke mix van ska en punk, met een zangeres die af en toe zelfs een grunt er doorheen gooide. Fijn zo 's middags in het zonnetje.

Vrijdag was de minste dag qua bands voor ons, dus vooral een beetje bandjes hoppen.Wij zij Viagra boys gaan kijken in de Klub. Het was niet helemaal wat ik me ervan had voorgesteld, maar op zich best vermakelijke chaotopische punk. De zanger begon op den duur wel een beetje op onze zenuwen te werken.

Hierna richting de Slope gelopen, waar even later Hot Milk zou beginnen en even gechilld. Bij het inluisteren klonk het wel grappig, nu metal meets Paramore, maar live was het nog net niet. Ze waren echt heel erg enthousiast, bijna over de top. Wat wel erg jammer was, er liepen vocalen mee op band die ze gewoon live hadden kunnen doen (maar dan moest de zangeres/gitarist het publiek een betje hypen of zo).

Dan maar naar de Klub voor Squid, wat mij ook wel grappig leek. We hebben maar een halve set gezien of zo, maar het klonk interessant, wat tengedraads. En een zingende drummer!

We waren eerder weggegaan voor een mooi plekje in de Barn voor Tamino. De vorige keer waren we sterk onder de indruk, en deze keer ook weer. We hadden weer een plek op de tribune, bij het eerste "balkon", vlak voor het podium.
Hij had weer een goede band met o.a. cello mee. Erg mooi weer en zeer sfeervol belicht door met schaduwen te werken.
De Barn was wel vol, maar je kon nog een paar minuen voor het begin nog wel naar binnen. Fijn, aandachtig publiek in ieder geval.

Het geluid stond wel aardig hard in de Barn, ik had wat last wat galm en rondzingen. In dit geval had ik het idee dat ik beter 20 db dan 15 in mijn doppen zou moeten hebben. Dit was bij bijna alle conceren zo, maar op zich wat het nog niet te doen en deed het niet heel veel af van de beleving.

Na afloop even op het scherm naar The Hu gekeken, zag er wel leuk uit, die combi van metal en Mongoolse muziek. Maar we hadden honger, dus wat gaan eten. Ik had bij het Libanese tentje een 'Extra' schotel gehaald, maad dan vegetarisch. Niet goedkoop (5 bonnen), maar krege daar wel een boel lekkere dingen voor.

We hadden zitten eten achterop het veld bij The Black keys, en waren nog even wat meer naar voren gelopen. Maar ze hielden er veel te vroeg mee op, iets van 10 minuen of zo. Ben niet echt een grote fan, maar vind ze ook verder niet erg ofzo. Ze hadden wel een hele band mee met zangeressen (toch?) zo te zien.

Naar de Klub om PUP te zien. Weer een punky band, nu meer old school met wat schreeuwende zanger maar verder wel leuk. Iets na achten weggegaan om even naar de wc te gaan naast de Barn voor de Editors. Twee tellen naar Fever ray op de schermen gekeken, maar dat is gewoon niet mijn ding. Toen we bij de Barn waren zagen we al flink wat mensen staan en net toen ik richting de wcs wilde lopen, gingen de kruizen voor de tribunes op rood. Wij snel in de rij staan, maar helaas, alle kruizen op rood. Ik had het al kort verteld, de situatie was niet heel veilig zo direct voor de dichte deuren met security ertussen die echt klem stonden en veel over zich heen kregen.

We hebben tot iets van 22.15 gewacht of het nog open ging, maar de beveiliging gaf aan dat ze dat niet wilden doen, omdat ze dan bang waren dat er veel mensen opaf zouden komen die nu bij het scherm zaten. Dan maar weggegaan. Nu een paar liedjes gehoord toen we op elkaar aan het wachten waren bij de wc, maar we besloten al snel dat we niet naar het scherm wilde gaan kijken, te pijnlijk. Erg flut dus, want dit was een van onze weinige must sees die dag.

Dan maar bij de Slope SONS gaan kijken, die gelukkig erg leuk waren. Een brok energie en toch wat afwisselende nummers. Publiek was in ieder geval lekker mee aan het doen.

Toen nog een goed half uur van Wardruna kunnen zien, en die waren geweldig! Ik ben wel bekend met (duistere) Scandinavische volksmuziek, dus beviel prima. Grote band met trommels, zangeres die op die typische manier zingt met lange, heldere uithalen en veel theater met o.a. lange toeters. De zanger legde af en toe wat uit, en zei dat ook al zijn sommige tradities ouderwets, het samen zingen moet behouden worden. Ze sloten af met vuur in een grootse finale. Mooi einde.

Toen nog een half uurtje Red Hot Chilipepers gekeken vanachter het veld. Anthony klonk goed bij stem, ik denk dat fans een prima tijd hebben gehad.

We waren moe en nog een beetje verdrietig, dus maar naar de tent gegaan rond half 1. Weer alles goed kunnen horen onderweg.
In de tent weer rustig pringles gegeten en klaargemaakt voor bed. Het was nog wat romourig maar verder goed kunnen slapen, al was het onderhad weer iets van twee uur.

[Loes]

Sowieso lof voor de beveiliging. Alleen de middelste deuren gingen open na Ben Howard en mensen begonnen dus zowel van de achterkant als de zijkant te duwen. Het moment dat je tent binnen kwam werd je gelijk door de beveiliging verder de zaal in getrokken zodat de doorstroming op gang bleef en niemand viel. Uiteindelijk was ik nog maar met 1 vriend van de 12 waarmee we waren dus dat geef misschien ook wel aan hoe groot de chaos was. Ik kan me dus goed voorstellen dat ze daarna de deuren dicht hielden. En om je te troosten meisbaer, het was niet het beste Editors concert op werchter ooit, wel het kortste

[meisbaer2]

Zaterdag

Het weerbericht was al een week of twee duidelijk, vandaag zou het gaan regenen. Ik werd dan ook 's ochtends wakker omdat de eerste bui bezig was. Maar geen noodweer ofzo, gewoon een buitje. De eerste van vele vandaag.

Gelukkig hebben we een tent die groot genoeg is om een beetje rond te lopen en met stoeltjes in te zitten, dus rustig ontbeten en klaargemaakt voor de dag en weer wat soundcheck gehoord. Het zou de hele dag regenachtig blijven, maar het was gelukkig niet koud, een poncho zonder jas eronder ging prima overdag.

Onderweg hoorden we de mainstage al, maar we waren er niet rouwig om Xink te missen  . We kwamen de Klub binnen toen Danielle Ponder al bezig was, maar konden nog redelijk naar voren lopen. Ik had bij het inluisteren al gehoord dat ze een erg mooie soulstem heeft, maar live komt daar nog een massa persoonlijkheid bij. Tussen de liedjes door vertelde ze haar verhaal, dat ze pas een paar jaar geleden voor de muziek had gekozen en een goede baan als advocaat had opgezegd. En dat ze nu op haar 41e op een festival in België stond. Op een gegeven moment begon ze met "ik wil dat jullie iets doen, be in the moment". Dan denk je normaal aan "oh de mobieltjes moeten weg". Maar nee. Ze begon een heel betoog over dat gisteren weg was, morgen nog niet is en dat je nu moet beleven. Nou, dan krijg je wel een brok in je keel en de tranen kwamen al. Mijn zus en ik zitten altijd met duizenden gedachten in ons hoofd, dus dit kwam goed aan. Ze sloot af met een hele mooie cover van Creep, die een soort van krachtig gospel einde kreeg. Wat een begin van de dag!

Daarna moesten we een beetje bijkomen en zijn we op het gemakje naar de Slope gewandeld voor Dead poet society. Weer heel wat anders, rock á la Royal blood. Was prima volgens mij (weet er niet zo hele veel meer van).

Dan eindelijk mijn eerste hele show op de main, Interpol. Eigenlijk had zo'n band beter in een tent gepast, maar gelukkig waren er genoeg donkere regenwolken om wat sfeer te geven. Interpol is nogal een introverte band, dus ik verwache ook niet heel veel interactie met het publiek. Dat viel nog wel mee, maar ze hebben gewoon strak staan spelen. We vonden het prima. Ondertussen nog korte buitjes gehad, maar best te doen met de poncho's. We kregen zelfs vragen van nat geregende meiden waar we ze vandaan hadden "want zulke stevige verkopen ze hier toch zeker niet?"

Omdat ik een mooi plekje voor Sigur Rós wilde hebben, en ook wel een beetje moe was, ben ik bij de laatste nummers van blackwave. bij de Barn naar binnen gegaan. Net als de vorige keer stonden ze met een hele band op het podium (inclusief blazers) en ik moet zeggen, de tent stond vol en deed enorm mee. Melodieuze, maar wat stofte hiphop. Mijn zus was daarna naar Stone gaan kijken tussen alle gilende meiden. Gelukkig kon ze daarna nog gewoon naar binnen, en hebben we lekker even gechilled.

We stonden weer op de tribune bij het tweede balkon, dus goed zicht op het podium bij Sigur Rós. Het was niet de allerbeste keer dat ik ze zag, maar zeker de moeite waard. De set klonk redelijk hard, met steeds een opbouw van rustig naar meer drone-achtige herrie. Jónsi blijft een ontzettende goede zanger, en hun geluid is natuurlijk erg herkenbaar. Mijn zus was het al opgevallen dat de geluidsmensen op het podium druk bezig waren met iets en Jónsi was steeds met z'n pedalen o.i.d. bezig. Op een gegeven moment aan het einde deed hij z'n oortjes uit en zei hij iets tegen de mensen op het podium, en had de band een soort van overlegje. Daarna waren ze even het podium af, maar kwamen gelukkig terug voor het laatste nummer. Ik merkte wel op dat hij meer op de rest van de band aan het letten was, misschien deden z'n in-ears het niet meer goed of zo?
In ieder geval knalden ze nog even. En heel schappelijk mochten ze over hun eindtijd heen spelen om het concert af te maken.

Daarna was het hoog tijd om te eten, dus maar Via de slope-main doorgang gelopen om daar gloeiend heet rijst met veggie Japanse curry te halen. Die ik in de regen heb opgegeten terwijl mijn zus wat pasta had gehaald. Lekker warm en vullend, prima. We hebben een stukje Machine Gun Kelly gekeken, maar nee, dat was niets.

Toen maar alvast richting de slope om Touché Amoré te gaan kijken. Volgens mij waren ze beter dan ik had gedacht, al hadden ze wel een schreeuwerige zanger. Screamo is weer hip of zo? Wel werd er weer lustig gecrowdsurft, de grijze securityman zat weer goed maar vriendelijk op te letten. Beetje in de categorie Mostly harmless.

We hadden beide geen zin in Oscar and the wolf, dus maar doorgelopen naar de Klub, waar Adekunle Gold ging beginnen. Normaal heb ik het niet zo heel erg op die Afropop die steeds op dezelfde beat uitkomt. Maar dit optreden was best vermakelijk, meer dan verwacht. Adekunle leek steeds reclame te maken voor een Tequila merk, maar dat bleek de naam van zijn nieuwe album te zijn. Hij had een band mee en zong prima. Ik heb zelfs aan het einde nog een dansje gewaagd op de vloer. Lekker zonnige muziek.

Nog even in de verte naar Oscar gekeken, maar daar kan ik niets zinnigs over zeggen. Leek wel een hele show te geven.

Toen weer terug naar de Slope, om The Murder Capital  te kijken. De muziek klonk wel lekker. De zanger was een beetje een kruising van de zanger van de Stereophonics en Liam Gallagher. Een beetje een lad dus, en we hadden het idee dat zijn stem beter kon. Anyway, was vermakelijk en het publiek was weer lekker bezig. Soms leek het op de Slope wel een mini punkrock festivalletje.

Daarna op het gemakje naar Muse, die we van wat achterop het veld hebben gekeken. Ze begonnen zowaar op tijd, en mijn zus dacht even dat ze Beautiful people van Marilyn Manson deden. Maar nee, het was Will of the People dus. Wel leuke vuureffecten die de letters spelden.
Verder hadden ze nog allerlei introfilmpjes, grote props op het podium die best cool waren, maar niet konden verhullen dat de nieuwe nummers best stom zijn. Opeens viel daar een zwart doek voor en gingen ze (gelukkig) weer meer oude nummers spelen met alleen een lichtshow. Die dan wel weer meteen erg cool was, met bewegende vlakken met lichten.

Na een uur hadden we het wel weer gehad en zijn we naar de camping gaan lopen, onder de tonen van de laatste nummers. Toen we bijna bij de camping waren was het opeens stil, wat een beetje raar was omdat ze nog tijd hadden. Toen hoorde we toch nog een laatste nummer, waarmee ze iets van 10 min uitliepen. Pas later las ik dat ze technische problemen hadden gehad, wel fijn dat ze nog even konden doorspelen.

In de tent de laatste pringles opgemaakt en nog even lekker gezeten. Ondanks dat het wel de hele dag nat was in verschillende gradaties, was het best te doen geweest met het weer en gelukkig niet te koud geworden. Net toen ik in mijn slaapzak lag werden de buren luidruchtig met "hier is het feestje" en muziek aan, maar dat was maar kort en ze hebben verder gewoon een beetje zitten babbelen. Daardoor toch nog snel in slaap gevallen.Laatste nacht in de tent!

[Sphinx]

Van mijn kant ook nog een tweedelig verslagje.

Ik was zoals altijd met mijn ouders naar Werchter. Ook mijn vriendin was mee, we waren met z'n 4en met de camper. Mijn broertje+vriendin waren er niet bij omdat zij recent een kind hebben gekregen.

Voor het eerst op woensdag al richting Werchter gereden. Normaal gesproken doen we dat altijd op donderdagochtend, maar onder meer doordat ik openingsact Weyes Blood graag wilde zien, had ik voorgesteld om op woensdagavond al te gaan en daar bleek iedereen het gelukkig mee eens te zijn.
De campercamping was erg ver weg dit jaar, nog voorbij de Klokkenberg, dus we hadden ook fietsen meegenomen wat een uitstekende keuze bleek. De camping was voorzien van gratis douches en wc's, allebei vlakbij waar onze camper stond.

Donderdag
"Vroeg" richting de weide gefietst, onze fietsen in de bewaakte fietsenstalling achtergelaten en naar de ingang gelopen. In het verleden heb ik nog weleens massale rijen voor de ingang gezien, zeker op de eerste dag, waardoor je meer dan een half uur in de rij stond. Ik wil namelijk alleen volledige optredens zien en dan kan zo'n rij voor de ingang nog weleens roet in het eten gooien. Gelukkig nu niks van dat alles. Ik kon heel soepel naar binnen, bandje om, even het terrein verkennen en geld op het bandje zetten. Dat ging ook heel heel gemakkelijk en dus niet in de rij staan voor een muntjesautomaat of oplaadpunt, ideaal.

Dan de muziek. Donderdag zorgde Weyes Blood al meteen voor een hoogtepunt. Adembenemend mooie muziek van een prachtige dame in een aandachtige Barn. Erg van genoten en zelfs nog een witte roos gevangen die ik de rest van de dag als herkenningsobject heb gebruikt. Daarna ons gesitueerd bij de speciaalbier hoek, de Apero, naast de Barn, wat gedurende het weekend vaak ons ontmoetingspunt was. Gevaarlijke plek wel, aangezien ze Tripel Karmeliet op de tap hadden, een van mijn favoriete biertjes. Daar ook mijn Belgische maat ontmoet die ik nog vanuit mijn buitenlandse studie ken, die ik sindsdien ook jaarlijks weer zie op Werchter.


Het programma vond ik op donderdag niet zo bijzonder, maar ik was wel benieuwd naar hoe Froukje zou overkomen op een groot podium in België. Dat bleef goed overeind en betrapte mezelf erop dat ik nog verrassend veel nummers kende. Best leuk. Vervolgens even iets eten en drinken om terug te komen bij main voor The 1975. Ooit nog na hun eerste album gezien in Paradiso met mijn toenmalige vriendin. Toen was het alsof ik bij een Justin Bieber-concert was beland, zo veel jonge meiden en gegil. Het volwassen worden heeft ze geen goed gedaan, want dit was echt helemaal niks. Vooral aan het einde had ik geen idee wat ze aan het doen waren, opeens was het ook klaar, 10 minuten te vroeg. 

Weer bij main gebleven voor Sam Fender, muzikaal ok, cover van Bruce Springsteen deed hij ook leuk. Na het concert richting de Slope gelopen en toen viel me voor het eerst de grote drukte op. Bij Charlotte de Witte stond het volledig vol en ook bij The Reytons op de Slope was geen doorkomen aan. Even naar het toilet en in de rij aangesproken door wat Fransen die mijn Slam Dunk-shirt herkenden en waarvan eentje aftershave bij had en dat op mijn roos spoot: "pour les filles", kreeg ik te horen.
Mijn moeder wilde graag AURORA zien, dus vanwege de regen ben ik bij haar Klub C ingedoken. Dit stond ook helemaal vol en daar door de mensenmassa mijn roos met verse aftershave direct kwijtgeraakt. De hoop meteen ook opgegeven om Iggy Pop te kunnen zien. AURORA zelf vond ik eerlijk gezegd niet heel bijzonder. Als afsluiter van de dag Röyksopp en dat begon heel saai, maar naar het einde van de set ging de rem eraf. Voor de concerten in de elektronische hoek vind ik zelf de verhogingen aan de zijkant van Klub C en Barn ideaal, want daardoor heb je beweegruimte en kun je perfect de visuals zien.

Vrijdag
Deze dag zat overvol met acts die ik wilde zien, waaronder weer de allereerste, namelijk The Haunted Youth. Ons hele gezin is groot fan van deze band sinds we ze vorig jaar per ongeluk op de Slope hadden horen spelen. Dit jaar gepromoveerd als opener van de main en dat was volledig terecht. Nu ik eraan terugdenk krijg ik meteen weer kippenvel. Wat een geweldig optreden. Dit kan weleens een hele grote band worden in België.

Hierna door naar de Barn voor Spoon, die wederom voor een hoogtepunt zorgden. Voor dit soort bands is de Barn echt ideaal. De zanger kwam op het begin over alsof hij er geen zin in had, zo vroeg al spelen in de Barn. Na de eerste paar nummers en de reactie van het publiek zag je hem gewoon opleven en er meer plezier in hebben en het werd een heerlijk optreden. Lekkere setlist ook. Tijdens het laatste nummer al naar de zijkant van de tent gelopen om snel weg te glippen naar Viagra Boys. Ik kon me nog net binnenwurmen bij Klub C en probeer me dan richting de zijkant te manoeuvreren zodat ik wat ruimte om me heen heb en wat meer kan zien. De zanger is een markante verschijning; bierbuik, geen shirt en dat past eigenlijk perfect bij de muziek. Voorin ging het aardig los en sommige nummers (Sports!) zijn geniaal. Naar het einde toe liep het wel vrij leeg en dat kan ik begrijpen, want ook ik werd het op sommige momenten wel zat.

Hierna was het de beurt aan Squid. Ik vond het vooral erg interessant. Ik weet niet of het goed was, maar een zingende drummer, dat zie je niet vaak. De muziek is ook interessant, maar net als Viagra Boys niet iets waar ik uit mezelf een album van zou opzetten.
The Black Keys was de band waar mijn vriendin het meest naar uitkeek, aangezien ze al lang fan is van de band. Ik vind The Black Keys ook leuk en ik kende bijna alles (toegegeven, het was ook meer een greatest hits set), maar het doet me ook weer niet heel veel. Het is allemaal een beetje vlakjes, het zou me verbazen als ik hier over twee jaar nog iets van weet.
Normaal ben ik nooit veel in Klub C te vinden, maar deze editie wel, want ook Fever Ray treedt hier op. Ik had een mooi plekje en dat was belangrijk, want op het podium gebeurde heel veel. Dit was niet alleen muziek maar ook gewoon performance art, wat het extra boeiend maakte. De stemmen van de drie zangeressen gaan perfect samen en maken dit optreden af. Vervolgens zorgden Red Hot Chili Peppers er onverwacht voor dat vrijdag nog een goed optreden erbij telde. Eigenlijk had ik ze na hun vorige passage al afgeschreven, maar dit was duidelijk een goedmakertje en dat pakten ze met beide handen aan. Niet vaak heb ik zulke goede festivaldagen meegemaakt waarbij ook complimenten voor de timetable die dit mogelijk maakte.

[meisbaer2]

Zondag

De laatste dag alweer! Omdat we de auto dichtbij stond, was mijn zus na het ontbijt alvast begonnen met de eerste lading spullen naar de auto te brengen. Ik had ondertussen de tent leeggeruimd en schoongeveegd. Het afbreken was zo gebeurd, en alles in de auto gestopt. Fijn hoor, de auto dichtbij parkeren!

Op de laatste dag ben je er altijd heel erg van bewust dat het alweer bijna voorbij is, maar zoals Danielle Ponder zo wijs gisteren zei "be in the moment".

We moesten alsnog een beetje opschieten met naar het terrein te gaan, want Amenra stond al als tweede in de Barn. We liepen net naar binnen toen het licht uit ging en we hoorden getingel door de boxen. We hadden een plekje ergens midden op de tribute en toen barste de muziek los. Ik kan op de plaat niet zo goed tegen de schreeuwzang, maar live paste het helemaal in het geheel. Alsof hij de pijn van het zijn moest uitschreeuwen. Erbij werden stemmige zwart-wit beelden op een doek geprojecteerd met een beamer vanuit het midden van de zaal. Indrukwekkend zo vroeg op de dag.

Zo op de laatste dag heb je vaak wat meer tijd nodig op uit te rusten (we zijn de jongsten niet meer), dus een beetje rondgelopen en daarna nog een tijdje bij de Slope gezeten. We hadden eventueel nog wel een stukje Dermot Kennedy of Gabriels kunnen kijken, maar toen ik aangaf bij mijn zus vandaag liever rustig voor hele concerten te willen gaan, vond ze dat eigenlijk wel een goed idee. En dat hielp inderdaad bij het houden van focus tijdens de optredens.

Op de Slope stond Nova Twins, een damesduo dat een soort van nu-metal punk maakt, en die dat zeer aanstekelijk deden. Ze waren live aangevuld met drummer en wat achtergond tape, dat gelukkig niet storend was. De bassiste deed stiekem het grootste deel, door net als die van royal blood lage en hoge tonen te combineren. Die heel electronisch klonken door de effecten. De gitariste rapte maar zong ook prima. Ik zie ze nog weleens de main openen over niet al te lange tijd.

Daarna op het gemakje naar de Barn, om daar alvast te wachten voor Puscifer op de tribune. Ik had eens een live stream gezien van Pinkpop met die pro wrestlers, dus ik wist dat we vanalles konden verwachten. Dat het een Men in black 50's alien film parodie zou worden was alsnog wel een verrassing. Het publiek reageerde ook echt met een "wat is dit?". Maynard zo rond te zien huppelen was grappig, maar ook heel apart als je hem alleen van zijn optredens met Tool kent. De muziek was natuurlijk erg goed en ik vind de samenzang tussen hem en de zangeres erg fijn. Leuk optreden in ieder geval.

Toen wat eten gehaald, er was op de laatste dag niet veel keuze meer in pastasalade, maar ik kreeg een vol bord met twee soorten voor 2 bonnen, prima bodem voor de rest van de dag. Mijn zus had ook maar de Japanse curry genomen, en we hadden beiden ons eten in een paar minuten. Daarna nog een stukje Lil Nas X van achterop de main geluisterd, maar veel indruk maakte het niet. Net toen we weer gingen staan en echt kijken was het stuk voor de dansers aan de beurt, dus niet heel veel Lil Nas zelf gezien.

Want ik had besloten om toch maar heel Christine and the Queens te gaan kijken en dan te blijven staan voor Rosalía. Zeker omdat er niet heel veel anders was op dat moment. De Barn was al aardig vol toen ik een minuut of 10 van te voren naar binnen ging, maar toch uiteindelijk een goede plek bij het eerste balkon op de tribune links gevonden. Christine deed eigenlijk meer een theatervoorstelling dan een concert. In het eentje tussen decorstukken rondlopend werden liedjes afgewisseld met stukken voorgedragen tekst. Het was een heel verhaal over acceptatie, de aartsengel Michael en de overleden moeder. Heel bijzonder maar ook gewaagd wel en niet alleen omdat het tanige bovenlijf werd ontbloot met afgeplakte tepels. De geslotenheid van de tent droeg zeker aan de intieme sfeer bij.

Ik had gehoopt om na afloop nog een balkon verder van het podium te kunnen verplaatsen, maar ik zag al snel dat ik daar niet meer zo'n plekje zou krijgen, dus maar blijven staan. Het podium voor Rosalia heeft namelijk twee grote langwerpige blokken aan de zijkanten staan, waardoor je als je zo schuin staat niet altijd alles in het midden meer kan zien. Het midden zelf was een helling waar de blokken overheen geschoven konden worden. Je zag dat het podium erg geroutineerd werd opgebouwd, en werd zelfs geoefend met het verplaatsen van de blokken.

De laatste plaat van Rosalía is niet helemaal mijn smaak (al zit die knap in elkaar), maar El mal querer vond ik geweldig en ze is een ontzettend goede zangeres en performer. Ondaks de goede recensies van de Queens of the stone age bij Pinkpop ze toch maar geskipt om haar te kunnen zien. Tijdens het wachten zat de sfeer in de Barn er al goed in, er werd meegezongen met muziek die over de PA werd gedraaid. De Barn zat goed vol, maar je had eventueel nog wel een paar minuten voor aanvang naar binnen gekund.

Rosalía begon iets te laat, maar kwam direct met een knal binnen. Een stuk of 8 dansers met verlichte helmen en toen zij zelf met zo'n helm op binnen kwam, steeg er een enorm gejuich op. In plaats van de standaard camera's van Werchter gebruik te maken, had ze een eigen cameraman op het podium die van dichtbij filmde. Dit gaf het een soort van realityshow/instagram sfeer, maar het werkte wel. Soms zat hij echt heel dicht op haar huid, dan zag je de choreografie weer goed.

De eerste nummers gingen in een wervelwind voorbij. Bij een langzamer nummer ging ze het publiek in en filmde het zelf met een mobiel, waar ze ook fans mee liet zingen. Daarna gebeurde heel veel op het podium, zeker als er gedanst werd, maar je kon goed zien dat de choreografie aangepast was op dat ze moest zingen.

En dan opeens zat ze in haar eentje achter een piano te zingen en liet ze horen hoe goed haar stem is. De piano was dan ook het enige instrument dat op het podium kwam, de rest van de muziek kwam van tape. Maar dat voelde op zich nog wel natuurlijk/eerlijk aan omdat de muziek anders toch vrijwel helemaal uit een laptop was gekomen.

Tussendoor de strakke maar soms ook grappige showelementen (rondrijden op stepjes!) waren er nog genoeg momenten voor interactie met de fans. Zoals iemand die haar vriend in Colombia miste en we met ze allen moesten zeggen "we miss you!". Rosalía: "he better be the world's best boyfriend!". Heel schattig allemaal en dit haalde wel de scherp rand van haar toch wel strakke concert af. Ook probeerde ze Nederlands en wat Frans te spreken. Meestal sprak ze Engels, maar als het spaans was dan kon je het prima volgen.

Het klinkt misschien of de show het allerbelangrijkste was, maar dat waren toch wel duidelijk de liedjes en haar stem. Ik kende niet alle nummers (ze werkt ook met allerlei mensen samen), maar gelukkig voor mij deed ze nog twee (aangepaste) nummers van El mal queurer, want het was zonde als die plaat genegeerd werd. Maar het was een overweldigende show, die op heel eigen wijze net iets anders was dan je bij de meeste popsterren ziet. Blij hier toch voor gekozen te hebben!

Mijn zus had ondertussen wat rondgelopen en fijn de Queens of the stone age gekeken, al had ze wel het gevoel dat Josh iets te dronken was. We hadden afgesproken bij de Slope om nog wat van Lovejoy te kunnen zien, maar voordat ik weg was uit de Barn en mijn zus had gevonden, waren ze al afgelopen. Zij had ze wel aardig gevonden, maar niet superbijzonder.

Dan was het alweer tijd voor de laatste act. We hebben vanaf de boompjes naar de Arctic Monkeys gekeken, die 10 minuten eerder mochten beginnen.
Sinds ze op de crooner/filmmuziek kant zijn opgegaan vinden we ze minder spannend, maar ik had het idee dat ze er deze keer wel zin in hadden. De nummers werden niet snel afgeraffeld, maar klonken met aandacht gespeeld. Er werd ook nieuw met oud werk afgewisseld, dus verder prima. Na ongeveer een uur zijn we weggegaan. Wel nog even gezwaaid naar de main, "tot de volgende keer" gezegd en naar de parking van de camping terug gelopen. Onderweg nog goed alles kunnen horen.

Het wegrijden van de parking was supervlot, erg fijn. We reden om 0.50 weg en waren twee uur later weer bij haar huis in Zeeland. Helaas had haar radio kuren, dus we konden niet de reacties en livenummers op studio Brussel horen, wat wel jammer was.

Afgezien van het missen van Editors en hier en daar een paar vervelende clashes hebben we ons goed vermaakt. Die zondag was een groot succes, met zoveel variatie in sfeer en muziekrichtingen. Ik hoop dat Werchter volgend jaar de main wat beter gaat boeken, maar de tenten en de Slope waren prima qua programma.

En dat was het weer 

[hythloth]

Bedankt voor de verslagen!

[Sphinx]

Part 2

Zaterdag

Wat rustig aan gedaan bij het opstaan en op het gemakje ontbeten met verse chocoladebroodjes. Ik hoefde namelijk niet zo vroeg naar het terrein vandaag, dus hebben we nog even een spelletje gedaan en het eerste biertje al opengetrokken op de camping zelf. 

Jammer genoeg was dit de dag met het minste weer, dus met lange broek en regenjas richting festivalterrein gegaan om als eerste Interpol te zien. Het was totaal niet druk bij main stage, ik kon nog zo het voorste vak in lopen. Vooral de setlist was wat dit optreden de moeite waard maakte, elke keer als er nog een oud nummer werd ingezet groeide mijn verbazing. Per setlist.fm liefst 6 (!) nummers van Antics en in totaal 11 nummers van de eerste drie albums. Ik was blij verrast. De zang was niet altijd even zuiver, maar dat leek vooral bij het handjevol nieuwere nummers een probleem. Vervolgens even langs de Slope gelopen om bij Stone te kijken, maar daar was geen doorkomen aan. 

Met de verhalen die ondertussen de rondte gingen over de capaciteit van de Barn was ik bang om het optreden van Sigur Rós te missen, dus vroeg richting de Barn gelopen voor een goede plek. Dat hadden meer mensen bedacht. Mijn ouders waren zo lief om een Japanse curry te komen brengen tijdens het wachten. Het optreden begon rustig en dat bleef het grotendeels ook. Het was mooi, maar ik had tevergeefs gehoopt dat het op een gegeven moment naar een hoger niveau werd getild. Mede ook doordat het einde van de set werd geteisterd door geluidsproblemen was het teleurstellend, zeker in vergelijk met het Concertgebouw een aantal dagen daarvoor.

Touché Amoré was goed voor het enige concert dat ik op de Slope zag dit weekend. Dit is nu precies zo'n band waarvoor zo'n podium perfect werkt. Zo veel energie en een relatief klein publiek dat werkelijk alles geeft. Ook de regen verstoorde niet dat het concert vol overgave werd beleefd. In het post-hardcore genre is het vaak de vraag of de kwaliteit live wel overeind blijft en bij Touché Amoré is daar geen twijfel over mogelijk. Meer van dit op de Slope graag.

Hierna doorgelopen naar de Barn om het tafereel te aanschouwen bij Fred Again..., ervan uitgaande dat we niet binnen kwamen. We hadden bij eerdere concerten al gezien dat de zijkanten een stuk sneller doorstroomden dan via het midden, dus daar in de rij gestaan. De rij was chaotisch, als klein meisje kon mijn vriendin tussen de menigte niet op haar eigen benen staan en werd zij precies tussen twee ingangen tegen het hekje geplet. Zij was meer naar voren geduwd, dus ik was ook niet meer in de buurt om haar te kunnen beschermen. Gelukkig waren we er wel relatief snel doorheen, als langere man vond ik het wel meevallen.
Ik had van te voren naar mijn weten nog nooit muziek van Fred Again... gehoord en mijn verwachtingen waren enigszins getemperd door onder andere de Glastonbury recensies op dit forum. Maar dit was toch wel erg gaaf hoor! Op een gegeven moment stond hij in het midden van de tent met een drumpad en moest hij twee keer opnieuw beginnen omdat dat apparaat op een neer bouncete vanwege het springende publiek, waarna een van zijn crew het apparaat moest vasthouden zodat hij door kon spelen. Ook deed hij veel meer live dan de gemiddelde dj en kende ik zelfs nog een nummertje. Tijdens het laatste nummer al dansend de tent verlaten voor Muse. Was echt een hele grote groep mensen die vanuit de schermen mee zaten te kijken en zelfs daar ging het los.

Muse dan. Live stelt het eigenlijk nooit teleur, en dat deed het nu ook niet. Maar wat meisbaer ook terecht zei, de nieuwe(re) nummers zijn gewoon ruk. Ook hier geluidsproblemen tijdens het laatste nummer Knights of Cydonia. Twee keer geprobeerd te herstarten, waarna het leek alsof ze het daarbij lieten. Uiteindelijk kwamen ze nog terug het podium op om Showbiz te spelen. Verrassende positieve wending waardoor het concert toch nog memorabel werd.

Zondag

Meisbaer heeft met haar verslag al veel gras voor mij weggemaaid vandaag want zo te lezen hadden we exact hetzelfde zondag-schema.
Begonnen dus bij Amenra in de Barn. Van te voren vond ik het een opvallende boeking van Werchter, maar wat is die band groot geworden zeg, er kwam echt veel publiek op af. Concert zelf was zeer overweldigend. Niet zo goed als vorig jaar op BKS vanwege een paar slordigheidjes, maar als Werchter dit soort bands blijft boeken ben ik zeer content.

Even bij de Apero een speciaalbiertje gedronken om vervolgens de Barn weer in te duiken voor Puscifer. Ik kende de band alleen van naam en natuurlijk vanwege Maynard. Het concert begon tegen mijn verwachting in met rustige nummers, waarbij ik ook een vervelend groepje Belgen nog heb aangesproken of ze niet even hun mond konden houden. Die kerel begon te lachen en ik kreeg als reactie wie ik dacht dat ik was dat ik dat voor hen ging bepalen. Ze waren daarna wel stil gelukkig. Muzikaal kon het mijn aandacht niet altijd vasthouden, maar dat kon ook komen door de komische gebeurtenissen op het podium. Het was wel gewoon goed, zeker op het einde waarbij de wat hardere nummers werden gespeeld.

Tijdens het einde van Christine weer de Barn ingedoken om te wachten op ROSALÍA. Ook dit hadden meer mensen bedacht want voorin bleef het overgrote deel na Christine staan, waardoor ik niet zo ver van voren kon staan als ik wilde. Uiteindelijk kwam ik onder andere naast een jochie van 17 te staan die zijn vriendengroep had verlaten om in z'n eentje Rosalía te gaan zien. Er is nog hoop voor de jeugd. 
Ik vond het een leuke en verfrissende show. Alleen tijdens het concert begon ik wel te twijfelen of mijn aanwezigheid de goede keuze was, of dat ik toch beter QOTSA zou zijn gaan zien. Natuurlijk kan ze ontzettend goed zingen, maar sommige stukken kwamen van tape en buiten dat ze een stukje op piano speelde werd er verder ook niks live gebracht. Ik denk dat mijn crush op Rosalía hier de overhand nam ten faveure van kwalitatieve livemuziek. Overigens werkt ze dat ook wel heel erg in de hand door hoe ze in beeld wordt gebracht en interacteert met de camera en het publiek.

Het concert liep wat uit en de main stage begon 10 minuten vroeger, waardoor ik tegen het einde moest haasten om op tijd bij mijn favoriete band Arctic Monkeys te zijn. Een deel van het publiek was denk ik al naar huis, want het was niet erg druk. Het was het derde optreden dat ik van ze zag deze tour en het is voor mij nu echt wel duidelijk dat de festivaloptredens vaak boven de zaalshows uitstijgen. Do Me a Favour op de setlist was genieten en ook de extra lange solo bij Body Paint viel goed in de smaak. Geweldige afsluiter van een heerlijk weekend.

Top 10:
1. The Haunted Youth
2. Spoon
3. Arctic Monkeys
4. Weyes Blood
5. Touché Amoré
6. Fred Again...
7. Fever Ray
8. Red Hot Chili Peppers
9. Amenra
10. Puscifer

[Kreuz]

https://www.youtube.com/watch?v=hBVpbn5NWyA

Legends.

[thomas9790]

https://www.youtube.com/watch?v=hBVpbn5NWyA

Legends.

Die lui hebben altijd de meest idiote route denkbaar en het lijkt me vreselijk om bij een optreden naast ze te staan, maar hun kanaal blijft toch een dikke guilty pleasure hoor.

[hythloth]

Ik denk daar net zo over.

[meisbaer2]

100%. Grappig om te zien, maar blij dat ze voornamelijk bij de main stonden. En zoveel.moeite doen en dan niet de zondag meemaken! Ondanks dat ze het zelf leuk vonden, zoveel.moois gemist

[Kreuz]

Grappig dat ze uiteindelijk toch niets zeiden ('controversial') over de Barn.

[Gunnar]

De surprise act is bekend: https://pitchfork.com/news/kings-of-leon...ang-watch/

[hythloth]

Zul je zien dat ze ook als surprise act op Glasto staan.