Wat heb jij beleefd vandaag?

[Wailer]

Gecondoleerd pud, heel veel sterkte!

En wat mooi hoe je ons even laat delen in wat voor een mooi mens je moeder was.

[Fenderboy]

Ai, Gecondoleerd en sterkte Pud!

[Enzo]

Sterkte Pud, en gecondoleerd.

[marvin]

Veel sterkte, pudpong voor jou en je naasten!

[Fitz]

Sterkte!

[QRoy]

Oh nee, sterkte!

[rob12nl]

Gecondoleerd en sterkte pudpong

[halfempty/full]

Sterkte Pudpong

[atthedrive-in]

Sterkte!

[halfvollemelk]

Gecondoleerd en sterkte

[Rael]

Gecondoleerd en sterkte, Pudpong.
Dit brengt nare herinneringen bij mij naar boven. Mijn moeder is ook overleden aan de gevolgen van een hersenbloeding, nu al weer 18½ jaar geleden (zij was 72 jaar oud). Een hersenbloeding die zo zwaar en verwoestend was dat ze volgens de artsen daar eigenlijk meteen aan had moeten overlijden. Maar door haar sterke fysiek heeft ze nog twee weken verder geleefd, in een coma en zonder enige kans op herstel.
Ook hoe jij je moeder beschrijft doet mij sterk aan mijn moeder denken. Een zeer aardig en empathisch mens met oprechte belangstelling voor iedereen. En alom geliefd, ik weet nog hoe ongelooflijk druk het was bij haar uitvaart.
Het gemis zal groot zijn, maar mogen de mooie herinneringen die je hebt aan je moeder je troost bieden en helpen bij het verwerken van het verlies.

[kesselman]

gecondoleerd pudpong, sterkte man

[kurtje]

Veel sterkte pudpong. Mooie woorden, klinkt als een geweldig mens.

[ahha]

Heel veel sterkte!!

[pudpong3]

Allen bedankt.

[ijskolibrietje]

Veel sterkte komende tijd Pudpong, mooi om te lezen dat ze nog jouw optreden in 2019 heeft mogen bijwonen.

[Rael]

Ik ben afgelopen dinsdag uit Engeland teruggekomen met een beginnende verkoudheid met bronchitis (als ik verkouden word, krijg ik er altijd gratis bronchitis bij). Gelukkig geen Covid.
Na een paar dagen uitstel moest ik vanavond toch echt naar de supermarkt, omdat ik niets meer in huis had. Voor alle zekerheid toch maar een mondmasker voorgedaan, want de bronchitis is nog niet helemaal voorbij en je weet nooit of je niet opeens overvallen word door een hoestbui. Natuurlijk was ik de enige, maar ik ben er langzamerhand wel ongevoelig voor geworden om op te vallen en af te wijken van de rest.

[Fenderboy]

Gisterenavond zelfs tijdens voetbal nog op de bank in slaap gevallen. Nu een stijve nek van de verkeerde houding en danig de pest in dat ik vandaag met 2 (logeer) honden telkens naar buiten moet.

[Kreuz]

Zoals sommigen misschien van jullie weten werk ik sinds november vorig jaar als begeleider in het opvangnet. Ik begeleidt er verzoekers van internationale bescherming ofte asielzoekers om hier, in België, een leven op de rails te krijgen hoewel de asielprocedure waarin ze allen inzitten vaak als een zwaard van Damocles boven hun hoofd bengelt. Anyways, ik ben in een heel warm team terecht gekomen. Maar sinds ik begon, zochten verschillende collega's de afgelopen maanden andere oorden op. Soms omwille van burn-out-achtige symptomen, privézaken of het zoeken naar een andere uitdaging in hun leven. Telkens compleet begrijpelijk al blijft het pijnlijk, dat vertrek. We zijn een vrij hechte groep collega's en dat maakt dat wanneer iemand beslist om te stoppen, ze ook een stukje van ons meenemen. 

Nu er binnenkort twee nieuwe opvangcentra worden opgestart werd binnen het gehele team, maar ook in andere centra naar collega's geronseld om enerzijds die op te starten en anderzijds om nieuwe beginnende collega's in die centra wegwijs te maken in hoe zo'n half dorp zou moeten horen of kunnen te werken. Naast de uitloop van verschillende collega's de afgelopen maanden, werd de afgelopen week/weken ook duidelijk dat een aantal collega's mee de overstap zouden maken. Dinsdag kondigde een collega, die al 6 jaar (?) daar werkt - een ancienne, ook mee de overstap zou maken. En niet veel later hoorde ik van een andere collega dat haar ontslag zou indienen owv eerder vermelde bovenstaande redenen waarvan zij ook een hele rugzak vol van heeft. Bij mij brak toen een beetje de veer.

Sinds juni gaan er dus zo'n vijftal collega's zijn vertrokken uit ons team van ca dertig, allen die al een aantal jaren op hun teller hebben. En dat steekt heel erg. Uiteindelijk zie je die mensen, net zoals de bewoners die je begeleidt, bij wijze van spreken vaker dan je eigen familie. 

Ik loop overigens zelf ook al een tijdje te zoeken naar wat ik precies kan betekenen voor bewoners die ik begeleidt en die zich vrij goed aan het integreren zijn. De meesten werken, spreken intussen een oké woordje Nederlands en hebben een netwerk uitgebouwd waardoor vragen of de nood aan een informele dan wel diepgaande babbel minder belangrijk lijkt te worden. Loslaten, I guess. Omwille van het vertrek van enkele collega's die procedureel verantwoordelijk zijn, zat ik al enkele weken na te denken of dat geen nieuwe wind zou kunnen blazen in m'n loopbaan waar ik een beetje in vastliep. Toen deze week dan die long-time collega aankondigde evenwel de overstap te maken, heb ik na een nacht slapen toch beslist om het erop te wagen en te vragen aan de leidinggevende of ze dat zagen zitten opdat ik verantwoordelijke zou worden - en waren zeer enthousiast over m'n verzoek. Het betekent meer verantwoordelijkheid, meer administratie, minder vrijheid om whatever te doen, meer procedureel bezig, veel minder begeleidingswerk en zélf controle (in samenspraak met andere verantw.) over m'n uurrooster. 

Ik twijfel nog steeds heel erg aan of ik de juiste beslissing heb gemaakt owv de vrijheid die ik heb/had, anderzijds voelde ik ook dat die vrijheid in combinatie met bewoners die me maar weinig meer nodig leken te hebben in een doodlopend straatje heen stuurden. Vind 't vreemd en heb een raar gevoel om een soort van promotie te maken wanneer collega's, die ik zo graag heb, vertrekken. Mja.

[hythloth]

Gefeliciteerd! Zou er zelf niet raar over voelen; als mensen vertrekken moeten ze nou eenmaal worden vervangen.

[Kreuz]

Gefeliciteerd! Zou er zelf niet raar over voelen; als mensen vertrekken moeten ze nou eenmaal worden vervangen.

Thanks. Klopt, weet ik. Toch voelt 't een beetje dubbel. Maarja, dan komen er weer andere mensen bij, I guess.

[meisbaer2]

Precies! Je zal altijd een kettingeffect hebben als er opeens wat mensen weggaan, omdat de rest dan zich gaat bezinnen of ze nog op hun plek zitten.

Bij mijn werk was er afgelopen maar op de afdeljng ook een grote uittocht, maar veel zijn gewoon op een andere functie in het bedrijf gaan werken. Lastig qua missen van kennis, maar gelukkig komen er nu ook weer nieuwe mensen bij. Is ook wel natuurlijk.

[reaper]

mijne enige grootouder (moeder van mijn vader) dit weekend een grote hersenbloeding opgelopen op 94 jarige leeftijd.

Ze wordt op dit moment in slaap gehouden maar ziet er niet goed uit.
afwachten wat het wordt

[pudpong3]

mijne enige grootouder (moeder van mijn vader) dit weekend een grote hersenbloeding opgelopen op 94 jarige leeftijd.

Ze wordt op dit moment in slaap gehouden maar ziet er niet goed uit.
afwachten wat het wordt

Sterkte kerel!

[marvin]

Sterkte Reaper!