Welk festival/concert ben jij geweest?

[hythloth]

Ready Steady Go vond ik vroeger echt een bazentrack.

[Indiaantje89]

Ready Steady Go vond ik vroeger echt een bazentrack.

https://www.youtube.com/watch?v=YCP5vyomTeE

Deze set bedoel ik, niet dat ik die bewust heb mee gemaakt want daarvoor ben ik te jong. Maar later nog echt veel teruggeluisterd. Heb de meeste platen van deze set thuis op vinyl kunnen bemachtigen. Hij stond dit jaar ook Luminosity maar had helaas toen wat anders te doen. En uiteraard het prachtige Southern Sun (inclusief de tig prachtige remixen die van deze plaat beschikbaar zijn).

[Wonderboy]

Daags na de Arcade Fire show in Ziggo Dome die blijkbaar wat stof heeft doen opwaaien kwam ik tot de realisatie dat ik nog geen tijd heb gehad om een stuk over de show in Lissabon te schrijven. Gisteren een show van Sigur Rós op dezelfde locatie gezien, dus bij deze dus een tweeluik.

Beide shows vonden plaats in Campo Pequeno (klein veld) in het Noorden van Lissabon. Een prachtige arena die helaas normaalgesproken nog steeds dienst doet als bull fighting arena. Van binnen is de locatie ook prachtig en doet het ondanks de capaciteit van 8,500 toch klein aan. De arena bestaat voornamelijk uit zitplaatsen met een zeer kleine vloer, gelukkig had ik voor beide shows staplaatsen waardoor je altijd dichtbij stond. Beide shows waren niet uitverkocht, waardoor er zelfs op de kleine vloer flink wat ruimte was.


Campo Pequeno - Lisboa

Allereerst dus vorige week de show van Arcade Fire. Uiteraard had ik voorafgaand aan het concert alle nieuwswebsites gelezen, waardoor ik toch een beetje een vreemd gevoel had voorafgaand aan het concert. De tickets waren echter al maanden geleden gekocht, dus ik dacht, why not. Na eerdere shows op Pinkpop (2014), BKS (2017) en Sportpaleis (2018) zou dit mijn vierde keer worden. De avond ervoor had Arcade Fire hier eveneens een show gegeven, waar vrienden naar toe waren gegaan, en zij waren lyrisch over de show. Bij binnenkomst zo'n 20 minuten voor het concert werd de zaal opgewarmd door een dj-act die later tijdens het concert ook regelmatig het podium op kwam om het publiek op te zwepen. De songkeuze was goed, veel Portugese hits en zelfs een nummer van Altin Gün waardoor het publiek al goed los ging. Een mooi plekje gezocht en hopelijk flink wat oud werk op het programma, nieuwe plaat WE kan me niet heel erg bekoren op een aantal nummers na. De vreemde smaak die ik voorafgaand aan de show had kon ik snel van me afzetten en heb erg genoten van de show. De setlist was erg geslaagd, met onder andere 5 nummers van The Suburbs en 4 nummers van Funeral. Opvallend vond ik hoe goed de nieuwe nummers het over het algemeen live deden (buiten End of an Empire IV, wat een draak van een nummer) met als uitschieter The Lightning (I & II). Verrassend ging het publiek erg hard los op de nummers van Everything Now en Reflektor. Al met al ben ik toch wel erg onder de indruk van de show, al had die dj die er was om het publiek het daar van mij bij mogen houden in plaats van continue het podium op te komen om 'het publiek op te zwepen'. De show duurde langer dan verwacht (zo'n 2 uur) en na afloop werd het feest onder aanleiding van de band buiten nog een half uurtje doorgezet. Een zeer fijne avond, en ik vind het dan ook jammer om te lezen dat de show in de Ziggo Dome voor sommige mensen toch helaas wat tegen viel.


Arcade Fire, Campo Pequeno

Dan door naar gisteren, de hele dag zat ik in (doodsaaie)training voor werk en ik had wel zin om die avond wat leuks te gaan doen. Toen ik op Ticketswap keek waren er kaarten voor Sigur Rós te koop voor 15 piek, en mijn avondplan was gevuld. Busje weer gepakt richting Campo Pequeno, naar wat een prachtige avond bleek te gaan worden. De zaal was nog veel minder gevuld dan de week ervoor bij Arcade Fire, waardoor ik ondanks dat ik 10 minuten voor tijd binnen kwam een zeer mooie plek rond rij 7 kon bemachtigen. Sigur Rós is zo'n band waar ik toch nog wel regelmatig naar luister tijdens het reizen, maar ik voor het laatste zag in 2013 (festivalshow op volgens mij Werchter). Ik had van tevoren niks gelezen over de setlist of over de opbouw van de set, maar dit was een geweldige verrassing! Het toneel was prachtig, veel touwen en veel visuals wat zorgde voor magische omstandigheden in een doodstil Campo Pequeno. Tot mijn verrassing 5 nummers van favoriet Takk... op de setlist met onder ander een geweldige uitvoering van Glósóli en Sæglópur en daarnaast bijna het volledige (). Het optreden was opgedeeld in 2 sets (met een kwartier pauze). De eerste set (zo'n 1u20) was al erg overtuigend en ik was verrast toen er een pauzescherm kwam (in plaats van dat het was afgelopen). Tijdens de pauze was het tijd om even naar buiten te gaan (afgezet met hekken), wat frisse lucht te halen en de keel te smeren. De tweede set (zo'n 1u10) was zowaar nog overtuigender dan de eerste set met onder andere eerder genoemde hoogtepunten van Takk... en Festival op het programma. Afsluiter Untitled #8 – Popplagið kwam keihard binnen en daarmee was de avond helaas ten einde. Wat een geweldige band toch ook, hoogtepunt wanneer de band echt gas geeft en de drumpartijen erbij komen. Een van de betere optredens die ik tot nu toe dit jaar zag. Er zijn nog kaarten voor de show in de AFAS begin november, dus ik zeg zeker doen. De band is in topvorm. 


Sigur Rós, Campo Pequeno 

[hythloth]

We Used to Wait en Intervention in dezelfde show is zeker nice. Die arena ziet er echt ziek uit. Jammer dat ik Sigur Ros van de zomer moest skippen, wil ze nog altijd eens zien.

[Kreuz]

Is dat mbt Sigur Rós nu niet gewoon krak dezelfde show/productie als in 2017, of mis ik iets?

[hythloth]

Anders per setlist.fm. Het is ook zonder de toenmalige drummer maar wel met dat oude bandlid dat terugkeerde.

[Loov]

Op zich heb ik wel zin in een Sigur Ros met deze setlist.

[Timothy's Monster]

Kom maar op BKS.

[Uplift]

Dans Dans geannuleerd, in de plaats naar CV & JAB, of de samenwerking tussen Christina Vantzou en John Also Bennett in Extrapool, die in opdracht van die laatste een korte residentie deden en met specifieke instrumenten aan de slag gingen. De resulterende tape werd dan voor een persoon of 10 (max) gepresenteerd en was qua uitvoering niet bijster interessant, al kun je op tape wel goed horen dat Vantzou een ervaren componiste is. Zo'n Extratool-residentie blijft een mooi concept, maar helaas denk ik dat de ruimte voor vaagheid/het onbekende/puur experiment steeds kleiner wordt. Zowel in Nijmegen als in grotere steden, trouwens. De vrije tijdsinvulling van mensen - ook potentiële muzieknerds - wordt steeds banaler, eentoniger en absoluter.

[hythloth]

Dans Dans geannuleerd, in de plaats naar CV & JAB, of de samenwerking tussen Christina Vantzou en John Also Bennett in Extrapool, die in opdracht van die laatste een korte residentie deden en met specifieke instrumenten aan de slag gingen. De resulterende tape werd dan voor een persoon of 10 (max) gepresenteerd en was qua uitvoering niet bijster interessant, al kun je op tape wel goed horen dat Vantzou een ervaren componiste is. Zo'n Extratool-residentie blijft een mooi concept, maar helaas denk ik dat de ruimte voor vaagheid/het onbekende/puur experiment steeds kleiner wordt. Zowel in Nijmegen als in grotere steden, trouwens. De vrije tijdsinvulling van mensen - ook potentiële muzieknerds - wordt steeds banaler, eentoniger en absoluter.

Maar wat je omschrijft ligt op een ver spectrum van het muzieknerd zijn. Denk niet dat die potentiële doelgroep per se bezig is met iets banalers.

[Uplift]

Die potentiële doelgroep is vooral steeds minder deel van een gemeenschap. Wat dat 'banalers' dan is, daar heb ik grotendeels het raden naar, maar ik vermoed dat de Netlixering van vrije tijd e.d. een deel van het antwoord is.

Ik weet ook niet zo goed waarom dat op een ver spectrum zou liggen, maar wellicht begrijp ik niet helemaal wat je bedoelt.

[hythloth]

Ik bedoel dat er genoeg mensen zijn die zichzelf als muzieknerd omschrijven, maar niet zo gauw naar iets vaags/onbekends/puur experimenteels zullen gaan. Vooral gezien de mogelijkheden om andere laagdrempeligere kunstvormen bij te wonen.

Qua gebrek aan gemeenschappen/scenes volg ik je zeker. Al is mijn indruk dat die in kunstacademie- en residentiekringen nog wel gewoon bestaan.

[Uplift]

Het is op zich vrij simpel: een zaterdagavond in een studentenstad met in totaal 200k inwoners. Maar ik weet dat diezelfde show ook in Amsterdam amper twee keer zoveel mensen zou trekken, al kun je daar e.e.a. wegverklaren door de concurrentie van het nachtleven. Toch is het gewoon karig wetende dat het nacht/clubleven een redelijke constante is en dit soort avonden (waar dus nog geen tien man op afkomt) relatief zeldzaam zijn. Dus dan kan ik enkel concluderen dat het aantal mensen dat om louter inhoudelijke redenen naar cultuur gaat, alleen maar afneemt en dat het wel of niet opdagen van publiek meer samenhangt met hoe 'sociaalvriendelijk' een activiteit is. Het verschil in kaartverkoop op Draaimolen tussen vrijdag en zaterdag is daar mogelijk een goed voorbeeld van.

[hythloth]

Tja, dan moeten die experimentele shows maar een goed inhoudelijk verhaal adverteren. 

Misschien dat ze meer bezoekers trekken in de vorm van matinees. Verkoopt ook makkelijker denk ik: cultuur overdag, en dan lekker 's avonds sociaal doen.

[hythloth]

Yeah Yeah Yeahs bij hun grootste show ooit in hun thuisstad. Resale prijzen voor de vloer waren mij te prijzig, maar kon gelukkig opnieuw gratis gaan via HeadCount. Het was nooit een band die ik echt volgde, maar wou ze zien nadat iedereen uit de Primavera crew het top vondt (ik had ze daar geskipped wegens de clash met Fred Again..). En ook hier was het top.

Na Death Cab de avond daarvoor dus opnieuw aanwezig bij Forest Hills Stadium, wat zo goed als uitverkocht was en waar ze ook deze vette limousine hadden uit de Spitting Off the Edge of the World videoclip. Er waren twee voorprogramma's die net als YYYs ook gedeeltelijk uit Aziatisch-Amerikaanse vrouwen bestonden; The Linda Lindas en Japanese Breakfast. Die eerste is een nieuw hypebandje bestaande uit minderjarigen, en hoorde ik alleen van een afstand. Klonk als rommelherrie. Bij die tweede kon ik er wel even tussenuit van m'n vrijwilligerswerk om de beste vier nummers mee te pikken, samen met een speech van Michelle Zauner over hoe groot een inspiratie Karen O wel niet was, wat ze ook al in haar boek schreef. De muziek zelf klonk nog steeds goed, ondanks Zauner's gebreken als zangeres.

Het was de hele dag en avond koud en miezerig, dus tegen de tijd dat de hoofdact begon was ik niet in de beste fysieke staat. Maar YYYs waren zo scherp en strak dat ik mij op geen enkel moment vermoeid voelde. Zowel de nieuwe als oude tracks werden hard ontvangen en kregen mensen aan het bewegen. Echt een show waar je van kon genieten zonder de muziek te kennen, waarbij wat lichte regen het gebeuren nog memorabeler maakte. Enige smet was een inkakmoment tijdens Lovebomb en Blacktop met aso stoorzenders inbegrepen, maar meteen daarna kwam Maps wat voor mij het hoogtepunt was en waar iedereen bij meezong. Echt een ondergewaardeerd liedje. Karen O maakte haar reputatie als coole frontvrouw ook helemaal waar, inclusief het throaten van de microfoon tijdens het laatste nummer.

Dus ja, wat thomas eerder al zei: anno 2022 urgenter en relevanter dan de vergelijkbare grote Meet Me In The Bathroom acts. Één van de beste rockshows die ik dit jaar zag.

[metal bouwie]

Gisteravond bij de laatste afscheidsshow van De Dijk in Ziggodome geweest. OK, niet de laatste show want er komt nog een clubtour. Ben geen mega grote fan van De Dijk maar heb door de jaren heen de nodige shows van ze meegepakt. Dus ook deze laatste maal kon ik niet aan mij voorbij laten gaan.

Zoals je mag verwachten bij een afscheidstour van een band die al 41 jaar bestaat was het een bloemlezing van alle hits. Bij De Dijk betekent dit 2,5 uur spelen op een manier zoals muziek bedoeld is. En dat maakt deze band voor mij wel uniek. Is één van de weinige bands die geen showelementen nodig heeft om 2,5 uur te boeien.

[Maynard-J]

Gisteravond bij de laatste afscheidsshow van De Dijk in Ziggodome geweest. OK, niet de laatste show want er komt nog een clubtour. Ben geen mega grote fan van De Dijk maar heb door de jaren heen de nodige shows van ze meegepakt. Dus ook deze laatste maal kon ik niet aan mij voorbij laten gaan.

Zoals je mag verwachten bij een afscheidstour van een band die al 41 jaar bestaat was het een bloemlezing van alle hits. Bij De Dijk betekent dit 2,5 uur spelen op een manier zoals muziek bedoeld is. En dat maakt deze band voor mij wel uniek. Is één van de weinige bands die geen showelementen nodig heeft om 2,5 uur te boeien.

Volgende maand in Maastricht, zin in!

[Uplift]

Meitei in de Merleyn. Zeer degelijke opkomst voor wat een eerste Europese tour is van de Japanner. Toch vond ik voorprogramma Nobuka (met haarscherpe beelden van een nachtelijk Tokyo als achtergrond) spannender. Meitei doet soms wat denken aan Nujabes, dan weer - vooral technisch dan - aan Nosaj Thing, maar klinkt vooral een beetje gedateerd. De keuze voor 'less is more' dan wel 'nog hectischer' zou hij wel mogen maken, zodat het niet ergens blijft hangen tussen 'samplecore' en 'ambient' zeg maar. Toch werd het een prettige set en het is altijd leuk om te zien dat elektronische muziek 'live' gemaakt kan worden. En misschien nog belangrijker: relatief veel publiek op een random dinsdagavond en iedereen die z'n mond houdt en daar duidelijk is voor de artiest (in veel gevallen ook alleen). Dat doet deugd om mee te maken, zeker na maanden van shitshow na shitshow in Nederland.

[Uplift]

Beetje op de bonnefooi naar The Brian Jonestown Massacre in Doornroosje. Goed publiek weer en deze band is dat natuurlijk ook, maar ze zijn wel toe aan wat relatietherapie. Ik kende op voorhand slechts een handvol nummers en, toegegeven, dit klinkt allemaal bijzonder gedateerd, maar toch is de combo van een gortdroge set van 150 minuten (!), ellenlange pauzes om te kunnen stemmen en meer interactie/ambras tussen de bandleden dan met het publiek ergens een deugddoende ervaring of zo. Te meer omdat zoveel live producties tegenwoordig gelikt zijn. Verder dikke prima, want dit is gewoon muziek die lekker wegluistert en het geluid + mix waren werkelijk subliem. Ik kreeg wel zin in The Black Angels op deze manier.

[hythloth]

Vicky Chow, bij de releaseshow van haar interpretatie van boek 1 van Philip Glass' Piano Etudes. Ik wou deze pianiste al heel lang zien nadat ik haar geweldige opname van Tristan Perich's Surface Image via dit forum had ontdekt, en ze bleek inderdaad een topper. Had een balkonplek met uitstekend zicht op haar pianospel, en los van wat irritante oude dametjes schuin achter mij was het een fijne en rustgevende luisterervaring. Wel waren er maar hooguit 120 aanwezigen ofzo terwijl het theater ruimte voor 400 had, maar iedereen die er wel was waardeerde het erg. We kregen zelfs een encore bestaande uit de laatste track van boek 2 van de Etudes. Optreden is trouwens dankzij een opgenomen livestream hier terug te bekijken.

Vervolgens meteen door naar het industriële gedeelte van Brooklyn waar de Avant Gardner lag: een complex met drie verschillende ruimtes waar voornamelijk elektronische acts spelen. Ging voor Moderat, op wie ik al vijf jaar zat te wachten voor een volledige set nadat ik de laatste paar nummers op Lowlands 2017 meepikte. Ze stonden in the Great Hall at Avant Gardner, wat gewoon een grote warehouse was. Helaas viel het tegen, ondanks dat de band objectief goed speelde. Geluid was ondermaats: stond eerst vooraan en na een paar nummers had ik andere plekken geprobeerd, maar het was gewoon overal te modderig en niet luid genoeg. "Great Hall", mijn reet! Daarnaast was het (praat)publiek ook gewoon vervelend, wat ik had kunnen verwachten gezien het soort volk dat op dit soort elektronische acts afkomt. Wel genoeg ruimte om makkelijk van plek te wisselen gezien het niet was uitverkocht, maar los van bij Bad Kingdom was er nooit een saamhorig gevoel onder de mensen. Alsnog mooi ze te hebben gezien, maar ik ga niet snel terug naar die zaal voor live acts.

[Uplift]

Amaro Freitas trio in Bimhuis. Bijzonder goed opgebouwde en gevarieerde set waarin de (nieuwe) drummer zeker in het begin iets te hard klonk, maar gaandeweg zou dat niet meer storen. Het trio speelde als één geheel op het solostuk van Freitas - iets bijzonder origineel, zeg maar Haushka goes Brazil of zo - na. Verfrissend, energiek en natuurlijk ook virtuoos: zo moet live jazz anno nu zijn.

[hythloth]

Had gisteravond zin om een optreden te checken. Twijfelde tussen een gratis hometownset van synthpopbelofte Nation of Language, of de Belgische trots Tamino voor minder dan de helft van de oorspronkelijke kostprijs. Koos voor die laatste, en gelukkig geen spijt van.

Grappig genoeg was Tamino een act die ik ontdekte doordat mijn moeder een paar jaar terug heel random een selfie met hem nam en dat naar mij stuurde. En toen ik bij de zaal arriveerde terwijl het voorprogramma al bezig was, liep ik opeens langs hem omdat hij buiten een frisse neus was halen. Begreep meteen de aantrekkingskracht, want naast zijn mooiman uiterlijk had hij een hele sterke postuur en echt zo'n vibe waar je op straat je hoofd van omdraait om te kijken wie dat is. Hij was daar verder in gesprek met twee lange hete vuile blondjes, die hem later mee de zaal in vergezelden. Hebben vast na de show met z'n drieën een hele leuke tijd beleefd.

Anyway, het was mijn eerste bezoek aan Music Hall of Williamsburg, een mooi zaaltje met een capaciteit van 650 die mij deed denken aan Sala Apolo met verhogingen aan de zijkanten waar bezoekers op konden staan, maar daarnaast ook een balkon had. De avond was uitverkocht, maar ik kon verrassend genoeg een goeie plek regelen met zat ruimte om mij heen. Zeker teveel kaarthouders ziek thuis met een nieuwe covid variant. De aanwezigen waren grotendeels allerlei soorten verliefd-kijkende jonge meiden, zeg maar kunststudenttypes, maar hoorde ook wat Vlaams in de buurt. En m.u.v. van wat figuren achterin met hoofdpersoonsyndroom, was iedereen gewoon chill.

Tamino speelde deze tour helemaal solo op gitaar. Kan mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst een hoofdprogramma op die wijze zag, maar hij hield knap de aandacht vast tijdens zijn 65 minuten durende set. Weet niet of ik zijn muziek nog veel op plaat ga luisteren, maar was echt wel mooi gezongen en hij deed ook een goeie cover van een Chris Cornell solo track waarbij duidelijk bleek dat deze gast het ook heel goed zou doen in een stevigere rockband. Ook vond ik zijn podiumverhalen aandoenlijk; vooral doordat hij niet als een gladde spreker overkwam, maar wel gewoon duidelijk met het publiek in het moment wou leven.

Kortom, waar ik Balthazar zeven jaar geleden hier voor maar 40 man zag spelen (en ze sindsdien niet meer terug zijn gekomen), was het cool dat deze Vlaamse act veel meer volk trok. En gezien hij vanavond een tweede show doet in dezelfde zaal, vermoed ik dat hij internationaal alleen maar groter zal worden. Wil hem zeker opnieuw zien met volledige band, vooral omdat Colin Greenwood van Radiohead (!!) meedoet.

[Uplift]

Ouderwets metalavondje in Doornroosje.

Eigenlijk ging ik vooral voor Stygian Bough, oftewel Aerial Ruin en Bell Witch (tering, wat kijk ik uit naar een nieuw album + tour van Bell Witch). Het project lijkt nog enigzins in de experimentfase te zitten, maar het bleek toch de meest boeiende act van de avond. Dit is veel interessanter dan 90% van de doom die je kunt aantreffen. Technisch sterk, met heel veel gevoel en nuance. Hoewel het allemaal wat (te) vroeg begon, was het publiek gaandeweg wel bij de les. Later op de avond zelfs zo stil en aandachtig, dat het Duitsland leek en geen metalavond met de typische zwaar drinkende metalheads en bijbehorende sfeer. Voor- en nadelen weet je wel.

Maar goed, Incantation was wellicht objectief gezien het beste van de avond. Rechttoe rechtaan strakke death metal met enorm veel enthousiamse gebracht. Headliner Wolves in the Throne Room vond ik wat wisselvallig en speelde kort (slechts een uur), maar zou ik wellicht nog eens met dit materiaal op iets als Roadburn willen zien, want de sterke stukken waren ook echt heel goed. Al bij al is het wel lastig om op een donderdagavond meteen na een lange werkdag naar zo'n line-up van vier uur metal te gaan. Ik denk dat een groot deel van het wat murwgeslagen publiek (niet door de concerten, wellicht eerder door de omstandigheden - er werd ook opvallend weinig gedronken) dat ook zo voelde en in die zin is timing bij zo'n avonden wel belangrijk. Ik kan me voorstellen dat het vanavond in TiVre net iets meer uitgelaten eraan toegaat. Maar goed, anderzijds kunnen zo'n shows wel even bezinken en dagen later alsnog tot je doordringen. Het blijft een feit dat zo'n metalavondje er altijd wel ingaat, zeker met zo'n gelijkgestemd publiek en enthousiaste bands.

[jodocus]

Hallo Venray, Metropool Hengelo. Vermakelijke avond. Na een uur kondigde de zanger aan dat ze aan de toegift gingen beginnen en dat was eigenlijk het leukste deel van de avond, zo werd er een verzoeknummer gespeeld waarvan ze eerst even moesten bedenken of ze nog wel wisten hoe het ging. Fantastische drummer hebben ze trouwens.

[hythloth]

Wonderbaarlijk genoeg een last-minute ticket voor Fred Again.. voor de kostprijs gescoord via een Discordgroep, en dat terwijl doorverkooptickets voor zo'n $240 gingen. Werd mijn eerste keer in Terminal 5, wat de reputatie heeft als de slechtste zaal in de gehele stad. En dat bleek terecht, want ondermaats geluid, een capaciteit van 3K waarbij niet iedereen zicht op het podium had wat de zaal probeerde op te lossen met allerlei tv schermen (alsof mensen daarvoor betalen??!), nauwelijks airco, teveel VIP ruimtes, en een overvolle drukte op de vloer. En toch was het een geslaagde avond.

Arriveerde vlak nadat de deuren opengingen, en zag de bui al hangen door het aantal fissabro's die er toen al waren. Lang getwijfeld waar ik wou staan, en koos uiteindelijk voor het eerste balkon vlak achter de geluidstafel, waar gelukkig ook andere toegewijde fans gingen kamperen die later ook gewoon de spoken word samples volledig hadden gememoriseerd. Maar eerst moesten we voorprogramma Joy Anonymous voor een uur lang doorstaan, wat al kut was voordat de muziek begon doordat één van die twee gasten door de ander over zijn schouder op het podium werd gedragen. Vervolgens ging eentje wat gare Britse beats draaien terwijl de ander volledig in het wit gekleedt en met lange haren als een soort van hoge rave priester het publiek toezong. Onbedoeld belachelijk, vooral toen die zangdude met een lamp (?) langs de voorste rijen ging.

Betreft Fred Again..'s 75 minuten durende set:

• Achter de geluidstafel staan was een 10/10 beslissing; perfect zicht, omsingeld door topvolk, en gewoon dansruimte i.t.t. elders beneden. En natuurlijk ook gaaf om de hele vloer los te zien gaan.
  
• Gewaagde keuze van Fred om rustig rouwnummer Me (Heavy) over zijn overleden geliefde te zingen, waar natuurlijk allerlei geroezemoes door kwam. En toch paste het goed in de show.
  
• Nieuwe tracks van het aanstaande Actual Life 3 waren hard, met name Delilah (Pull Me Out Of This). Nog een paar weken totdat die plaat verschijnt!
  
• De visuals bij Kahan (Last Year) hadden zonder die stomme rotkop van retardelijke (zeden)crimineel Kodak Black gehoeven. Verder prima nummer.
  
• Het einde met Baxter (These Are My Friends) en Billie (Loving Arms) was compleet euforisch. Ging zelfs schouder-om-schouder met de dude naast mij springen.
  

Na afloop kwam de gigantische kutheid van de zaal weer omhoog, doordat er onveilige bottlenecks kwamen bij de enige uitgang. Bij een stampede zouden hier gegarandeerd slachtoffers vallen. Meteen de benen genomen, maar had beter kunnen wachten sinds Fred een minuut later ofzo samen met Four Tet (!) wat liedjes gingen draaien in een food truck buiten de uitgang. Helaas dus gemist. Maar boeiend, het was echt een heerlijke danceshow van het soort waar ik dolgraag meer van beleef, en reken maar dat deze act een festivalheadliner wordt.