Thread Rating:
  • 0 Vote(s) - 0 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Graz Album Top 10 Jaar 2018
#1
Ik open het bal, want de laatste maand van het jaar gaat beginnen. Mocht iemand zich geroepen voelen om een telling bij te houden, ga je gang.


1.      Arctic Monkeys – Tranquility Base Hotel + Casino
2.      Pusha T – Daytona
3.      Thom Yorke – Suspiria
4.      Daughters – You Won’t Get What you want
5.      Haley Heyndericks – I need to start a garden
6.      Blood Orange – Negro Swan
7.      Broeder Dieleman – Komma
8.      Hermit & The Reclusive – Orpheus vs The Sirens
9.      JPEGMAFIA – Veteran
10.   Beach House – 7


Kid's See Ghost, Ye, en Nasir ook sterke platen, maar gezien de beperkte speelduur enkel voor Daytona gekozen, de sterkste van de vier.
Reply
#2
Hier ga ik even goed over nadenken.
Veel moois uitgekomen dit jaar.
Reply
#3
Superjaar, inderdaad. Ik wacht deze keer ook niet eens op december. Zoals gewoonlijk zit ik al een paar maanden met een in te halen lijstje. Maar ik ga erop vooruit, want andere jaren liep ik tegen de zomer al achter.

10) Gazelle Twin - Pastoral  
9) Tim Hecker - Konoyo
8) Flying Horseman - Rooms/Ruins
7) Beach House - 7
6) Oneohtrix Point Never - Age Of
5) Low - Double Negative
4) Milo - Budding Ornithologists are weary of tired analogies
3) Varg - Crush
2) SOPHIE - Oil in every Pearl's Un-Insides
1) Sleep - The Sciences
Reply
#4
Ik kan wel de telling doen.

1) Rosalía - El mal querer
2) Mitski - Be The Cowboy
3) SOPHIE - Oil of Every Pearl’s Un-Insides
4) Anna von Hausswolff - Dead Magic
5) Janelle Monáe - Dirty Computer
6) Clarence Clarity - THINK: PEACE
7) Beach House - 7 (ha)
8) Gosheven - Bivaq
9) DJ Healer - Nothing 2 Loose
10) Kids See Ghosts - s/t

Net niet: Pusha T, Mid-Air Thief, Jpegmafia, Actress, Skee Mask, Sleep, Kero Kero Bonito.
Reply
#5
Album top 10:
1. SOPHIE - Oil of Every Pearl's Un-Insides
2. A.A.L. - 2012-2017
3. Janelle Monáe - Dirty Computer
4. Mitski - Be The Cowboy
5. Jon Hopkins - Singularity
6. Julia Holter - Aviary
7. serpentwithfeet - soil
8. IDLES - Joy As An Act Of Resistance
9. Low - Double Negative
10. Elza Soares - Deus É Mulher



EP top 5
1. HMLTD - Hate Music Last Time Delete
2. Kero Kero Bonito - TOTEP
3. Moses Sumney - Black In Deep Red 2014
4. Boygenius - s/t
5. Sevdaliza - The Calling
Reply
#6
1. Deafheaven - Ordinary Human Corrupt Love
2. The Good, the Bad & the Queen - Merrie Land
3. Beach House - 7
4. Thom Yorke - Suspiria
5. Suuns - Felt
6. Whispering Sons - Image
7. Jon Hopkins - Singularity
8. Amber Arcades - European Heartbreak
9. Spiritualized - And Nothing Hurt
10. Courtney Barnett - Tell Me How You Really Feel
Reply
#7
SOPHIE en Daughters maar eens checken dan. Uit mijn hoofd kom ik niet direct heel veel verder dan Spiritualized, Lewsberg en Beach House.
Reply
#8
SOPHIE is het meest overrated album van dit jaar
Reply
#9
Ik ben oprecht benieuwd. Eerder zei je dat het grotesk was en vond je het gewoon slecht. 'Overrated' is nog een andere kwalificatie.
Reply
#10
Overgewaardeerd als in, het wordt hoger in al dit soort lijstjes geplaatst dan zou moeten.
Reply
#11
Dan ben je al voor een stuk bijgedraaid, maar ik ben nog steeds benieuwd.

Eerlijk; de volgorde van zo'n lijstje wordt bij mij grotendeels bepaald door hoe vaak ik naar iets heb geluisterd.
Reply
#12
(01-12-2018, 12:36)Uplift Wrote: Dan ben je al voor een stuk bijgedraaid, maar ik ben nog steeds benieuwd.

Eerlijk; de volgorde van zo'n lijstje wordt bij mij grotendeels bepaald door hoe vaak ik naar iets heb geluisterd.

Nou ik weet het ook niet helemaal te plaatsen. Afgelopen paar maanden kwam ik toevallig twee essays tegen over Camp (van Susan Sontag en Louis Andriessen) en kende die term daarvoor nog niet. Maar die essaya bieden wel wat context. Het is wel een soort trend nu, het overdrijven van popcultuur en het ironisch waarderen daarvan en ik weet niet goed wat ik er nou precies van vind.
Reply
#13
Mrmantel doelt op het ironisch waarderen van het overdrijven van popcultuur. Wat in feite de voedingsbodem is geweest van PC Music.
Reply
#14
Maar wat Melliw Naj zich denk ik terecht afvraagt is in hoeverre het om ironisch waarderen gaat en niet om daadwerkelijk waarderen zonder daar echt voor uit te durven komen. Misschien vindt iedereen die overdreven popcultuur stiekem oprecht heel erg leuk.
Reply
#15
Ok, coole discussie dit.

Wat SOPHIE betreft zijn er raakvlakken met PC Music, al zou ik die plaat als 50% schaamteloze poprecuperatie en 50% brute tracks beschouwen. En net die combinatie werkt zo fucking goed. 

Pop als guilty pleasure is niet nieuw; pop als kunst kwalificeren is wel meer iets van de afgelopen jaren; denk maar aan al die Subbacultcha-snoepjes. En nee, daar trap ik meestal ook niet in. Want iets stelen/lenen, herverpakken en branden als 'alternatief' zegt nog niets over de muziek/de inhoud. Ik weet nu niet of Mrmantel verwijst naar zo'n insteek, maar mij lijkt het wel duidelijk dat SOPHIE haar eigen artistieke merites heeft, m.n. de productie van dat album en sommige stukken waar Aphex Twin jaloers op mag zijn.

Is deze discussie ook niet wat meer van toepassing op vaporwave, trouwens? Daar zie ik dat spanningsveld tussen het gebruik van een bepaalde sound voor artistieke en inhoudelijke doeleinden en stukken die 100% ironisch lijken te zijn nog meer terug.
Reply
#16
(01-12-2018, 12:54)Melliw Naj Wrote: Waarom moet het ironisch waarderen zijn? 

Even voor mijzelf, omdat ik dit jaar meer pop ben gaan luisteren. Ik heb het dit jaar losgelaten om op zoek te moeten gaan naar de obscure elektronische en jazz muziek en i.p.v. daarvan muziek iets meer als achtergrond gaan beschouwen met pop en trap muziek. Ik heb sinds een half jaar (eindelijk) steeds meer plezier in muziek wat ik de andere jaren alleen maar minder werd. 

Waarom zou ik iets ironisch beschouwen als het plezier in muziek gaat en wel fijn op kan gaan?

Nou goed dat is wat ik me dus afvraag. Het past allrmaal wel binnen het plaatje van Camp. Het is ook zoiets dat bijvoorbeeld Ariane Grande wel vaak wordt genoemd maar Taylor Swiff weer niet. Waar zit het verschil dan in?

En wat betreft Matthijs zijn opmerking, als je dat aanhoudt kom je terecht in een soort subjectief relativisme aan de hand waarvan je elk muziekforum, -blog of -medium kan sluiten.
Reply
#17
De discussie zoals ik hem opvat is sowieso breder dan muziek alleen. Ik denk bijvoorbeeld ook aan een film als Spring Breakers. Dat is ook MTV maar dan flink erover, en ik vond hem vet. Maar ik vind het zelf al moeilijk te bepalen of ik hem nou vanwege de ironie vet vond, of dat ik het eigenlijk gewoon oprecht een vette uiting van popcultuur vond.
Reply
#18
Die laatste opmerking volg ik niet, Mrmantel. Ik bedoelde het in elk geval niet relativerend, maar onderzoekend (zoals ik mijn laatste post met het voorbeeld van Spring Breakers heb proberen duidelijk te maken).
Reply
#19
(01-12-2018, 13:31)Uplift Wrote: Ok, coole discussie dit.

Wat SOPHIE betreft zijn er raakvlakken met PC Music, al zou ik die plaat als 50% schaamteloze poprecuperatie en 50% brute tracks beschouwen. En net die combinatie werkt zo fucking goed. 

Pop als guilty pleasure is niet nieuw; pop als kunst kwalificeren is wel meer iets van de afgelopen jaren; denk maar aan al die Subbacultcha-snoepjes. En nee, daar trap ik meestal ook niet in. Want iets stelen/lenen, herverpakken en branden als 'alternatief' zegt nog niets over de muziek/de inhoud. Ik weet nu niet of Mrmantel verwijst naar zo'n insteek, maar mij lijkt het wel duidelijk dat SOPHIE haar eigen artistieke merites heeft, m.n. de productie van dat album en sommige stukken waar Aphex Twin jaloers op mag zijn.

Is deze discussie ook niet wat meer van toepassing op vaporwave, trouwens? Daar zie ik dat spanningsveld tussen het gebruik van een bepaalde sound voor artistieke en inhoudelijke doeleinden en stukken die 100% ironisch lijken te zijn nog meer terug.

Nee, het gaat niet perse daarom, dat is gewoon slechte muziek. Vaporwave is inderdaad wel weer een goed voorbeeld ervan.
Reply
#20
(01-12-2018, 13:42)matthijs603 Wrote: Die laatste opmerking volg ik niet, Mrmantel. Ik bedoelde het in elk geval niet relativerend, maar onderzoekend (zoals ik mijn laatste post met het voorbeeld van Spring Breakers heb proberen duidelijk te maken).

Nou het gast over nornen voor kwaliteit en wat zijn die als je criterium is 'maar ik vind het gewoon leuk, dus wie ben jij om daar wat over te zeggen?'? Oke, dan nog ben ik niet de persoon om MelliwNaj' waardering ironisch te noemen. Maar als je cultureel op grotere schaal kijkt is dat wel een begrip dat er aan gekoppeld wordt.
Reply
#21
(01-12-2018, 18:08)Melliw Naj Wrote:
(01-12-2018, 13:51)Mrmantel Wrote:
(01-12-2018, 13:42)matthijs603 Wrote: Die laatste opmerking volg ik niet, Mrmantel. Ik bedoelde het in elk geval niet relativerend, maar onderzoekend (zoals ik mijn laatste post met het voorbeeld van Spring Breakers heb proberen duidelijk te maken).

Nou het gast over nornen voor kwaliteit en wat zijn die als je criterium is 'maar ik vind het gewoon leuk, dus wie ben jij om daar wat over te zeggen?'? Oke, dan nog ben ik niet de persoon om MelliwNaj' waardering ironisch te noemen. Maar als je cultureel op grotere schaal kijkt is dat wel een begrip dat er aan gekoppeld wordt.

Excuus, ik begrijp niet precies wat je nu bedoeld. Het komt over alsof er alleen een top 10 album van het jaar mogen maken waarbij wij alleen naar kwaliteit kijken. 

In mijn eerdere post postte ik dat ik best veel opzoek ging naar obscure "kwaliteit" muziek, maar dit nekte mij eerder hard. Ik raakte steeds meer depressief waarbij ik steeds makkelijker naar de alcohol greep om het weg te krijgen (muziek zoeken was niet de enige reden, speelde wel meer). Met als eindresultaat dat ik makkelijk 7 dagen per week zat te drinken. Ik ben muziek veel meer op gevoel en gebeurtenissen gaan waarderen, zo kan ik het album van Sophie goed koppelen met de geweldige pride week. Het album is gekoppeld aan een toffe week, als ik naar luister voel ik mij vrij en album het meest gedraaid met dit jaar. 

Er blijven altijd acts bij die een persoon ironisch naar luistert (zie Lil Xan bij mij en het concert bezoek), maar voor een groot gedeelte is het oprechte waardering.

Nogmaals, het is niet persoonlijk bedoeld. Het fascineert me dat er een trend is waarbij er op grote schaal muziek gewaardeerd wordt waar ironische aspecten aan vastkleven. Aan de hand daarvan vind ik het een interessante vraag op welke grond normen voor kwaliteit dan bestaan, voor bijvoorbeeld het formuleren van zo'n top 10. Vat dat alsjeblieft niet persoonlijk op.
Reply
#22
Hoe vaak je naar iets hebt geluisterd is een prima criteria voor een jaarlijst zoals deze, ongeacht of we het nou als kwaliteitsmuziek of niet zouden bestempelen.
Reply
#23
Maar wat bedoel je dan met ironische aspecten? Want behalve de voorbeelden die de andere noemen kan ik me er nu heel weinig bij voorstellen.
Reply
#24
1. Deafheaven - Ordinary Corrupt Human Love (2018)
2. Night Verses - From the Gallery of Sleep (2018)
3. Reason - There You Have It (2018)
4. Apollo Brown & Joell Ortiz - Mona Lisa (2018)
5. SOPHIE - Oil of Every Pearl’s Un-Insides (2018)
6. Kanye West - ye (2018)
7. Denzel Curry - TA13OO (2018)
8. YOB - Our Raw Heart (2018)
9. A.A.L (Against All Logic) - 2012 - 2017 (2018)
10. Yakamoto Kotzuga - Slowly Fading (2018)
[+] 1 user says Thank You to Oepsje for this post
Reply
#25
(02-12-2018, 09:41)kurtje Wrote: Maar wat bedoel je dan met ironische aspecten? Want behalve de voorbeelden die de andere noemen kan ik me er nu heel weinig bij voorstellen.

Aan de ene kant elektronische muziek in de hoek van Lorenzo Senni en SOPHIE die zo extreem en over the top is en aan de andere kant soundcloudrap en Nederlandse dingen als Joost of Donnie, met de extreem gestileerde maar tegelijkertijd achteloze kledingstijl die erbij hoort (met trainingsbroeken/sportkleding, slippers en heuptasjes e.d.).
Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 1 Guest(s)