Rock Werchter 2019

[Fenderboy]

leuk om te lezen.
leuke pic
gelukkig staan er de forum namen bij,

baal als een stekker dat ik er niet bij was

Idem

[Aron]

Heeft Uplift het beste Tool-concert van deze zomer gemist? Zou zo eventjes kunnen .

Zou kunnen want echt: ik ben nog steeds lichtelijk van de kaart. Denk oprecht dat dit de meest indrukwekkende show was die ik ooit zag.

Voor mij alvast het beste wat ik ooit gezien heb. Maar goed, ik ben dan ook een Tool-adept en het was voor mij de eerste keer.

[Enzo]

kunnen jullie aub stoppen met het ophemelen van Toolen the cure!!

ik baal als een stekker.

Ze zitten Uplift te trollen, als je het nog niet doorhad.

[pudpong3]

kunnen jullie aub stoppen met het ophemelen van Toolen the cure!!

ik baal als een stekker.

Ze zitten Uplift te trollen, als je het nog niet doorhad.

Zonder gekheid, maar wellicht de beste 2 headliners achter elkaar ooit gezien en dan festival ik al vanaf 1981 en heb toch aardig wat dubbelaars voorbij zien komen, maar dit was episch. 

[kesselman]

kunnen jullie niet over mumford and sons of macklemore praten
of over de nieuwe sensatie!!!! 1975

[Jizzlobber]

Ben al 10 minuten in de festival bus aan het nadenken hierover, maar idd wat Pudpong zegt

[Melliw Naj]

kunnen jullie aub stoppen met het ophemelen van Toolen the cure!!

ik baal als een stekker.

Ze zitten Uplift te trollen, als je het nog niet doorhad.

Zonder gekheid, maar wellicht de beste 2 headliners achter elkaar ooit gezien en dan festival ik al vanaf 1981 en heb toch aardig wat dubbelaars voorbij zien komen, maar dit was episch. 

Rosalia - Solange

[Aron]

kunnen jullie aub stoppen met het ophemelen van Toolen the cure!!

ik baal als een stekker.

Ze zitten Uplift te trollen, als je het nog niet doorhad.

Nee hoor, maar 't is wel mooi meegenomen.

[halfempty/full]

Door wat vertraging m'n trein gemist waardoor ik gelijk een uur later was. Dus eenmaal op het terrein snel naar Khruangbin. Ik had hun muziek gehoord, maar bij de eerste tonen klonk hun psychedelische rock precies zoals ik dacht dat ze zouden klinken. Het was eigenlijk de ideale muziek voor op een lome warme middag. Maar na een poosje begon het (door hetzelfde tempo) voor mij als nuchtere luisteraar allemaal iets te veel van hetzelfde te worden, dus werd het tijd om een goed plekje in the Barn te regelen.

Want daar stond Janelle Monáe. Haar meeste recente album is erg goed ontvangen zowel in de pers als hier. Maar bij het inluisteren vond ik Dirty Computer toch echt veel te glad en te pastiche. Dit hoeft een goed optreden echter niet in de weg te staan. En gelukkig krijgen de nummers live iets meer pit, en kwamen er nog ook fijne oudere nummers als Yoga voorbij (helaas speelde ze War of Roses niet). Het was tof om een keer een dergelijke live-show te zien met danseressen, choreografie, kostuumwisselingen en een positieve boodschap. Maar dat laatste kwam toch een beetje ingestudeerd over, gezien ze geen enkele referentie maakte naar het feit dat het vrijdag precies 50 jaar geleden was dat de Stonewall rellen begonnen, en daarmee de start van de lgbt-beweging in de VS.

Na de gore pasta mijzelf van een goede plek bij The Cure verzekerd. Op het moment dat ze begonnen en Shake Dog Shake inzette was het nog klaarlicht. Daardoor duurde het even voordat ik erin kwam. Maar zeker vanaf Pictures of You werd ik er langzaam in meegezogen. Met als hoogtepunten Fascination Street, From the Edge... 39 en One Hundered Years. Bij de toegift lag de nadruk op de pop-hits die voor mij toch aan intensiteit missen, en was bij mij toch wel een beetje de aandacht weg. Ik zou ze graag een keer in een zaal willen zien met een setlist die de nadruk legt op hun meest gothic werk.

Goed, dan Tool natuurlijk. Alhoewel na de show in de Ziggo dome mijn verwachtingen wat gestegen waren, had ik alsnog mijn bedenkingen. Gaat dit wel werken op een festival? Bij opener Ænema was het geluid gelijk al perfect: indrukwekkend luid en helder, zoals in een goede technoclub. En zoals achter mij werd opgemerkt: wat knap dat ze slechts met z’n drieën zo’n geluid weten te produceren. Bij Descending en Schism vond ik het een beetje inzakken, maar vanaf Invincible (mijn favoriet van de nieuwe nummers) herpakten ze zich, om daarna in een precisie bombardement Part of Me (nooit gedacht dat ik nummer nog ooit live zou horen), Jambi en Forty-Six en 2 op ons af te voeren. Verder ging opa Maynard redelijk los: ik ben benieuwd of jullie als jullie 55 zijn nog met dezelfde souplesse de limbo dansen onder een denkbeeldige stok. Al met al een niet heel andere show dan in ze Ziggo Dome (Stinkfist en Schism werden nu uitgevoerd zonder extensie), maar wel net zo indrukwekkend.

RW is niet het meest geliefde festival hier, maar ik moet zeggen dat alles toch goed georganiseerd was: ik heb nergens lang hoeven wachten, er waren schaduw- en vernevelplekken, de temperatuur in de tenten was aangenaam en bij alle optredens was het geluid goed tot zeer goed. Daarnaast komt er natuurlijk een redelijk normie-publiek op af, maar bij alle optredens waar ik was, was iedereen gewoon van de muziek aan het genieten en had ik geen last van praters.

[reaper]

werchter 2019 zit er op

in de loop van de dagen komen de verslagen van dag 2/3 en 4 maar nu lijkt me de ideale moment om dag 1 toch al even neer te pennen.


de aanloop naar editie 2019 is er een van een paar moeilijke momenten die ook deels een impact zullen hebben later.


November 18 toch wat beginnen plannen met mijn vader om toch nog eens hem 4 dagen mee te nemen.
Zijn laatste keer was 2016 en het begon toch wat te kriebelen. 
Toen de terugkeer zeer concreet aan het worden was kreeg reaper senior dan het geweldige nieuws dat de meesten wel al weten (longkanker)
Uiteraard werd dat plan opgeborgen met de hoop van dit dan te realiseren in 2020.

Ondertussen sloeg het hele plan in duigen en slinkte zowel de vriendengroep terug naar 3 (de tijden van meer dan 15 man zijn voorbije) door zaken als werk, een relatie waarin de man een schoenenwinkel is geworden (van iedere voetbalmatch aanwezig naar geen, van 20+ optredens en 2 festivals naar 0 per jaar, de line up was niet goed, buitenlandse reis,... 

de vaste slaapplek in tremelo viel ook voor het 2de jaar op rij weg. en de persoonlijke financiële situatie was ook niet geweldig dus toch maar getwijfeld om te gaan. 
uiteindelijk dan toch maar combi gekocht.
van mijn vader de opdracht gehad om voor 2 te genieten en dat gingen we dan ook maar doen.



de vaste compagnon die 4 dagen mee ging overnachten in mijn appartement (45min van de weide, dus eerst auto, laatste stuk per fiets) had eerst nog een onderzoek in het ziekenhuis waardoor we iets later vertrokken dan gepland, maar na een vlotte fietstocht uit tremelo naar de wei toch net op tijd om de eerste biertjes te nuttigen en voor mijn eerste keer MOGWAI. ik kende ze enkel van hier een paar keer te zien verschijnen in posts. wist niet wat ik er van moest verwachten. een minder bekende band in een vroeg tijdslot in the barn op een dag waar er maar 2 dingen stonden die echt wou zien (waar mogwai is van was). Maar wat een brute sound, ik was direct helemaal mee. puur genieten dit. De eerste keer in lange tijd even opgezogen worden in muziek en alle zorgen kwijtspelen. 
Er werd direct een hoge standaard gezet. 
Nadien richting de slope om geike te zien met enkele biertjes. de enkele biertjes werden er nog een paar meer maar ze had een leuke stem en redelijk groepje muzikanten verzameld. doch heeft het me niet erg vastgehouden. 

nadien terug naar de barn om redelijk van voor naar de heer RICHARD ASHCROFT te gaan zien. ik was hem in 2017 gaan checken in een uit de hand gelopen chirofuif en was toen in waanzinnig goede doen. Even bij vertellen dat Ashcroft ook een enorme held is van mijn vader en hem graag 1 keer live zou willen zien. Maar helaas in 2017 niet aanwezig kon zijn wegens prive problemen en enorm baalde achteraf. En nu nog harder aan het balen sloeg toen hij werd aangekondigd voor werchter en hij dus weer niet zal kunnen zien. Ondertussen is in de afgelopen maanden ook duidelijk geworden dat de kans dat hij hem ooit nog zal zien een heel pak kleiner is geworden. Hij heeft een bepaalde persoonlijke link met het nummer the drugs dont work  en moest dat in de setlist zitten ging ik niet weten hoe ik daarop zou reageren. 
het begon al met het openingsnummer SONNET, waarin je al merkte dat R.A er zin in had en in topform verkeerde. daarna het altijd te versmaden THIS IS HOW IT FEELS en daarna direct een ander verve nummer afgevoerd A SPACE IN TIME. Vanwaar ik stond leek het alsof de hele barn uit zijn dak ging en ramvol zat. Daarna volgde A SONG FOR LOVERS, gevolgd door de meezinger MUSIC IS POWER. en toen viel de hele wereld even stil voor mezelf bij de eerste noten van jawel THE DRUGS DONT WORK. het volledige nummer liepen de tranen als een waterval van mijn gezicht. beseffende dat ik dit kon aanhoren en hij niet, en ook de tekst past ook deels in de situatie waarin hij verkeerd (al gaat het niet over doodgaan maar kom, Though then it seemed to be about recreational drug use, the track has since been linked to both the death of his father - who died from a blood clot when he was just 11 years old - and his wife's Kate Radley's father, who died of cancer). het pakte me zo zo hard, ik ben gewoon even ingestort en had troost nodig van mijn vrienden). de opgekropte gevoelens kwamen er even uit, wat achteraf gezien enorm deugd deed. daarna volgde nog HOLD ON, alsof hij het er gewoon voor deed, volledig genoten van THEY DONT OWN ME, om dan de boel helemaal op te blazen met LUCKY MAN en BITTER SWEET SYMPHONY. 
Die lat die mogwai had gelegd werd met gemak nog een heel pak hoger gelegd. 

daarna aan het drinken geslagen om BASTILLE, KIDCUTUP en PINK te overleven, denk dat het er nog een stuk of 30 geworden zijn. dus hier ga ik even kort over, Bastille commerciële meuk van de bovenste plank en deed me niets, leek me ook maar een gefakte bende op het podium. Dan was de DJ net iets beter met wat hitjes te draaien zoals queen, guns and roses enz, maar zijn overgangen vond ik niets en zou eerder passen op de geweldige affiche van beveren festivalt van dit jaar. En dan naar de show van Pink wezen kijken, leuke show, leuke opkomst, mooi ingestuurde shizzle, maar muzikaal werd ik er niet warm van en de vaart ging er ook vaak wat uit met videos om haar de tijd te geven weer maar eens 7 andere kostuums te kunnen aantrekken.

nadien nog op straat lang met een goeie vriendin gepraat (ze was erbij met R.A en was zowel voor die show als daarna oa enorm handtastelijk en liet er geen gras over groeien en had daar wel een tent met kunnen induiken, maar niet op de avances ingegaan, en achteraf gezien misschien maar best ook want is de zus van mijn ex haar beste maat   . en dat had de nodige zever opgeleverd

daarna fiets op en wat een ramp was dat op dag 1, fietsen, autos, voetgangers, alles op 1 hoop en niets georganiseerd, paar keer goed weggekomen of ik had van mijn fiets gemaaid geweest. gelukkig was dat vanaf dag 2 veel beter aangepakt. daarna naar auto, op en naar huis en om half 4 bedje in.

om wakker te worden om 6.45 van een smsje van mijn ex. dusja niet meer geslapen. 

en zo eindigde dag 1,
2 geweldige shows, 3 slechte tot matige shows en 1 broodje kip curry en +-40 pintjes.

of er nog iemand over RA zou kunnen gaan lijkt schier onmogelijk op dit moment.  

[Sphinx]

Echt een topeditie dit hoor, zowel qua optredens als qua organisatie. Werchter had inderdaad goed geanticipeerd op het hete weer, het terrein was voldoende voorzien van verkoelingspunten en de doorstroming was overal goed.

Veel hoogtepunten en memorabele optredens, waarbij Tool en The Good, the Bad & the Queen zeker in mijn eindlijstje terecht komen, en wellicht nog wel meer, ik laat het even bezinken. Uitgebreider verslag volgt later deze week.

Graz-meet was ook gezellig, leuk dat er zoveel mensen kwamen en bedankt voor het organiseren!

[hythloth]

nadien nog op straat lang met een goeie vriendin gepraat (ze was erbij met R.A en was zowel voor die show als daarna oa enorm handtastelijk en liet er geen gras over groeien en had daar wel een tent met kunnen induiken, maar niet op de avances ingegaan, en achteraf gezien misschien maar best ook want is de zus van mijn ex haar beste maat   . en dat had de nodige zever opgeleverd

Klinkt als zever waarmee te leven valt.

[reaper]

nadien nog op straat lang met een goeie vriendin gepraat (ze was erbij met R.A en was zowel voor die show als daarna oa enorm handtastelijk en liet er geen gras over groeien en had daar wel een tent met kunnen induiken, maar niet op de avances ingegaan, en achteraf gezien misschien maar best ook want is de zus van mijn ex haar beste maat   . en dat had de nodige zever opgeleverd

Klinkt als zever waarmee te leven valt.

laten we zeggen dat ik ze volgende week keertje of 2 over vloer zal hebben in mijn appartement, we zien wel

[VDB]

Richard Ashcroft - Tool *****
The Good, The Bad & The Queen - The Cure ****

[mattman]

Ik zou het eerder zo doen:

The Good, The Bad & The Queen - The Cure *****
Richard Ashcroft - Tool ****

[Kreuz]

- donderdag -

Voor het eerst dit jaar had ik een accreditatie voor Werchter en werd er dus naast het heen en weer gehol nadien meteen ook een gepaste reactie verwacht van me wat m'n kijk op het hele festivalgebeuren wel in perspectief zette. Hoewel ik nooit echt een treuzelaar ben of een pintelier die tot de vroege uren door feest op de Hive, lette ik meer dan ooit op wát ik precies deed. Een groot pluspunt in dit verhaal was dat ik kon blijven slapen op een kot in Leuven wat alvast een grote energievreter (namelijk slaaptekort) onder handen nam hoewel het waarschijnlijk de meest slopende en stresserende vier dagen is geweest die ik in Werchter heb doorgebracht.

Ondanks dat het hoofdpodium voor P!nk's verheven voorprogramma pas om half zes begon, was het op de linkerkant van het veld vrij rustig vertoeven, iets waar ik vooraf eigenlijk wat schrik voor had. Hier en daar kwamen we echter enkele, in een al dan niet compleet in het roze outfit met dito haarkleur of hoed, verdwaalde fans tegen. Nieuw dit jaar waren enkele benevelingskanonnen die de organisatie onder andere tussen Klub C en de Barn en aan de toiletten aan de linkerkant van de Slope had neergepoot om voor extra verkoeling te zorgen evenals enkele tenten die het terrein wat meer opvulling gaven in vergelijking met voorgaande jaren. Van de plotse processierupsenplaag in de eiken op het terrein heb ik eigenlijk niets gemerkt aangezien ik constant wel ergens in een tent zat.

Beginnen deed ik bij Zwangere Guy, de opkomst voor de Brusseleir was vrij impressionant voor dit nog relatief vroege uur die de Schuur tot zeker voor drie vierde wist te vullen. Toch schuwde het Guy niet om het persoonlijke 'Gorik pt1' te brengen dat gaat over de relatie die hij heeft met zijn agressieve stiefvader die hem en zijn moeder toen hij nog klein was mishandelde. Van 'Wie is Guy?' kregen we een groot aantal nummers te horen; 'Brussels state of mind' en de titeltrack staken de boel in de fik terwijl Guy in het slot een wall of death orchestreerde tot achterin de om en beide honderd meter lange Barn op het explosieve 'R.A.F.'.

Iets waar ik vaker op ging letten dit weekend was het vroeger vertrekken bij shows om op tijd te zijn bij de daaropvolgende. Het is een pijnlijk evolutie de laatste jaren op Werchter waar mensen minuten op voorhand moeten zijn om nog binnenin de tenten te kunnen komen, van rustig midden een set binnen wandelen was dit weekend amper sprake tenzij ze tegenover een platte act, een headliner of uiterst vroeg stonden geprogrammeerd. Ik heb m'n les wel geleerd sinds vorig jaar, waar ik een aantal keren op de tribunes ben beland omdat de rode kruizen aangaven dat vol vol is en dat was dit jaar trouwens niet anders, maar daarover later meer. Ik kon nog net de Klub C binnenglippen voor de Black Box Revelation dat tot de nok gevuld was bij aanvang. Misschien zat Zwangere Guy daar wel voor iets tussen die ons na het afsluiten van 'R.A.F.' iedereen aanraadde naar de 'Jean' (Paternoster) te gaan kijken. Ik houd het vooral op het feit dat de band normaal gezien een hele weide kan platspelen (deden ze in 2016 al) en ze nu in een veel te kleine Klub C stonden geposteerd dankzij het management van P!nk of LN.. Of beide. Paternoster had 't warm en leek het publiek pas echt op zijn paard te krijgen door na een drietal nummers eerst meezinger 'Never alone / always together', iedereen kent dat wel en 'Gloria' (niet die van Patti Smith) op het publiek los te laten. Het feest barstte pas echt los bij ‘War horse’ dat tot vier keer toe een staartje kreeg door het bijzonder uitzinnige publiek.

Mogwai mocht iets voor drie even de geluidsmuren testen in de Barn. Bij vlagen klonken de schotten zo luid dat het een aantal verloren gelopen P!nk-fans wandelen stuurde. Bij stillere momenten zoals op ‘Mogwai fear satan’ klonk het gepraat van het publiek echter oorverdovend waarbij de menigte zich een hoedje schrok toen er een geluidswalm over hen heen kwam in het tweede deel van het nummer. De concentratie houden bij zo’n hitte is natuurlijk wat moeilijker dan anders maar bijpraten over de laatste ditjes en datjes kan natuurlijk altijd elders gebeuren op het terrein, zucht kutpubliek. Het vroege uur was bovendien natuurlijk ook geen cadeau hoewel ze al zo lief waren om last minute af te komen om het programma op te vullen nadat Werchter kritiek had gekregen op zijn eerste festival dat maar bestond uit iets meer dan twee handen vol artiesten.


Na de reviews te hebben gelezen over hun show in de Ancienne Belgique, zat ik met hoge verwachtingen voor Maribou State om te zien of ze het niveau van die show zouden kunnen evenaren. Vocaliste en podiumbeest in bijberoep Holly Walker mocht weer aandraven om haar stem te verlenen aan onder andere ‘Glasshouses’ en deed dat met veel enthousiasme. Ondanks dat de bandleden zo sterk op elkaar zijn ingespeeld ontbrak dat beetje magie toch een beetje om me helemaal in vervoering te brengen. Nu klonk de band eerder als de zomerse tevens dansbare soundtrack terwijl er waarschijnlijk meer had in gezeten. Misschien hielp het ook niet echt dat ik vooraf maar weinig van de band had in geluisterd maar dat had natuurlijk ook zijn redenen.

Daarna weer eventjes binnen gesprongen in de Barn om voor een kwartiertje Ólafur Arnalds te checken. De sympathieke Ijslander had echt een heuse opstelling meegebracht; twee pianostellen, een kwartet strijkers en een drummer. Net zoals Mogwai een uurtje voordien verzoop Arnalds natuurlijk schromelijk in de Barn, enerzijds vanwege wederom het tijdsstip anderzijds door het loslippige publiek dat bij de minimalistische muziek écht tegen stak. Arnalds deed nochtans ruim zijn best om het publiek te overtuigen met nummers uit laatste plaat 're:member' (toch in het eerste kwartier/twintig minuten) die meer uitgediept werden en zelfs van enkele grauwe drones werden voorzien, tevergeefs natuurlijk want concentratie, intensiteit en spanningsboog stonden natuurlijk niet in het roddelblad van menig bezoeker.

Ik moest echter gauw alweer door naar Palace op de Slope en misschien gelukkig ook maar want m'n irritatie bleef maar toenemen. Het was er vreemd gigantisch druk en ik heb nog steeds geen idee hoe dat komt. Tijdens het doornemen van hun muziek vond ik het wel iets hebben maar echt overtuigend of speciaal was het nu ook weer niet, hiermee vat ik ook meteen het concert wat samen. De groep zette zich zeer nederig op voor de massale opkomst hoewel het zorgde ervoor dat de band zeer strak voor dag kwam en zich boven zich uitsteeg ondanks de vrij chille lo-fi sound. Het publiek werd naast wat ouder werk ook getrakteerd op een voorproefje van hun nieuwe plaat ‘Life after’ die binnen twee weken uitkomt. Slotnummer ‘Bitter’ werd hier en daar zelfs al voluit meegezongen. Misschien wel een nieuwe hype in wording? Ik was echter nog niet meteen overtuigd.

Nadien ben ik gewoon blijven zitten voor Miss Angel aangezien Richard Ashcroft me eigenlijk niet zoveel boeit en geef toe - uiteindelijk wil het gros toch gewoon 'Bitter sweet symphony' gehoord hebben, excuses aan de enkele Ashcroft-stans hier. Het enthousiasme en de dosis energie droop er bij het inzetten van ‘Money making Miami’ bij de Antwerpse helemaal af. Black Mamba, u weet wel die ene vrouwelijke hiphop-dj bij Studio Brussel, was orkestmeester van dienst en leidde de set in goede banen. Toch was het vooral Miss Angel die vurig en gepassioneerd haar verses uitspuwde terwijl staalharde trap -en grimebeats uit de boxen werd geschoten dan wel het voorbeeld gaf de heupen te wiegen op het dancehall-geïnspireerde ‘Ghetto superstar’. Bij gebrek aan meer materiaal zat de set er na een klein halfuur al op, hoewel de missie van haar eerste festivalset ooit halfweg al meer dan volbracht was.



Eind vorig jaar zag ik Charlotte Gainsbourg al eens in De Roma wat toentertijd vrij indrukwekkend was in de Klub C mocht ze dat kunstje nog eens over doen. Ze begon alvast met dezelfde een-twee als de avond van toen met 'Lying with you'-'Ring a ring o'roses' waarna ze er met een zucht "goeienavond Werchter" uit slaakte. Ze is zeker niet de eerste en al zeker niet de laatste die zich waagt aan de "ch"-klank hoewel ik punten moet geven voor een speciaal iemand die dat op zondag wel heel goed deed. Haar ondoordringbare glimlach werkte aanstekelijk hoewel ze net zoals in De Roma vrij terughoudend en koeltjes bleef en niet verder kwam dan te nonchalant te leunen tegen het decor dat voor haar piano stond gepositioneerd. 'Bombs away' was ten slotte hét knalnummer van deze set dat à la Soulwax flink werd uitgesponnen en crescendo gewijs eindigde in een complete apotheose waar élke muzikant op het podium zich vol overgave smeet.

Nadien was het tijd voor dé act waar ik al een hele lang tijd naar heb uitgekeken; Brockhampton. Ik volg ze al sinds het begin van het eerste 'Saturation' album en kon ze destijds vanwege andere redenen niet gaan zien op Pukkelpop (vorig jaar), misschien maar goed uiteindelijk ook want op de stream zag de set er vrij rommelig uit. Op Werchter volgde dus een herkansing voor zowel mij als de jongens om ze eens aan het werk te zien. Ondanks de gigantische hyepe op het internet bleek dat dit totaal niet overeenkomstig met het aantal bezoekers in de Barn, die voor minder dan de helft (en op het einde voor een derde) gevuld was. Het hielp er natuurlijk ook niet op dat ze tegenover Bastille stonden en dus een gigantisch aantal mensen daar zullen hebben gestaan maar het betekende wel dat Brockhampton voor een publiek speelde dat hen door en door kende wat te merken was aan het enthousiasme onder fans die al eventjes hadden staan kamperen om vooraan te geraken. 

Sinds dit jaar treedt de groep op in een fluwelen astronauten-pak wat op de backdrop die momenteel wordt gebruikt, best goed paste. De groep opende met het furieuze 'New Orleans' van de laatste plaat waar ieder lid één voor één het podium op kwam gespurt om zijn verse te verzorgen. Het zette meteen de toon voor het concert; pompend, zwetend en zonder pauzes in een rechte lijn door tot de backdrop putje nacht visualiseerde. 'Saturation'-trilogie  zonder moeite werden mee gekird door het publiek. Kevin Abstract is meer dan ooit dé frontman van de groep en delegeerde zowel zijn vrienden als het publiek telkens de rechte richting uit, van het orchestreren van moshpits tot sfeermaker op iets rustigere nummers zoals 'Bleach' en 'Sweet', een simpele "hand’s up" was al voldoende om het publiek mee te krijgen. Voor afsluiter ‘Boogie’ mochten de CO2-kanonnen nog eens gebruikt worden en werden we met een laatste mokerslag de frisse lucht in gestuurd.



Nadien hebben we ons eventjes op de tribunes gezet die de Klub C met de Barn verbindt om naar Paul Kalkbrenner te kijken en te bekomen van de wervelwind die Brockhampton was. De Duitser draaide goed maar cheesy en vrij plat, het Werchter-publiek at maar al te graag uit zijn hand desalniettemin had ik het graag wat steviger en ruiger gehad. Na wat op krachten te zijn gekomen trokken we terug de Schuur in voor Elbow. Toegegeven, ik heb wel een beetje een zwak voor Garvey's melancholieke en innemende stem. 'Little fictions' was voor een tijdje mijn go-to treinplaat om even weg te dromen en was dan ook zeer blij dat we zeer vroeg in de setlist al 'Magnificant' meekregen. "Beautiful" met een zeer lang uitgesproken ‘u’ was zowat hét sleutelwoord, Garvey bleef het publiek gaandeweg maar ophemelen dat zich naderhand in extase verkeerde. De liefde was wederzijds. De eerste tonen van 'Lippy kids' luidden en ik kreeg kippenvel, het is zo'n simpel en mooi nummer dat door de volledige Barn werd meegezongen, het was ronduit prachtig om te zien. Ronduit vertederend was de gezichtsuitdrukking van Garvey nadat hij werd voor een laatste maal werd toegefloten door het publiek. 'One day like this' ging daar zelfs nog een beetje over en maakte van de Barn een waar volksfeest (alhoewel voor mij het hoogtepunt 'Lippy kids' was) waarna we met 'Grounds for divorce' als slaapmutsje tevreden en voldaan huiswaarts werden gestuurd.

Nadien moesten we natuurlijk nog eventjes langs P!nk passeren om ons naar de uitgang te begeven. Hoewel ik ze graag nog een halfuurtje had willen zien (volgens mij speelde ze net 'Fucking perfect' toen we langsliepen) was het flink afgekoeld en begon ik in m'n t-shirt flink kou te krijgen. Ik veronderstel dat het vooral een grote spektakelshow is geweest met een vliegende Moore, kostuumwissels etc., het kon me niet echt meer schelen en dus trokken we maar de steenweg op richting de bus die ons terug naar Leuven zou brengen.

[Jizzlobber]

"geef toe - uiteindelijk wil het gros toch gewoon 'Bitter sweet symphony' gehoord hebben, excuses aan de enkele Ashcroft-stans hier."

Je hebt duidelijk geen accreditatie namens Humo, Kreuz!

https://www.humo.be/rock-werchter/403003...ofdletters

Het 'gros' wilde alles van begin tot eind, *****

[Kreuz]

Het 'gros' wilde alles van begin tot eind, *****

Ik heb hier en daar nog opgevangen dat het een zeer goed concert was, desalniettemin had ik niet echt de behoefte om 'm te zien. Heb dus ook geen spijt van m'n beslissing want Miss Angel deed 't eigenlijk vrij goed.

[mattman]

Top 10'tje:

1. The Good The Bad & The Queen
2. The Cure
3. Janelle Monae
4. New Order
5. Mac DeMarco
6. Richard Ashcroft
7. Elbow
8. Tool
9. Balthazar
10. Rosalia

[Indiaantje89]

Top 10'tje:

1. The Good The Bad & The Queen
2. The Cure
3. Janelle Monae
4. New Order
5. Mac DeMarco
6. Richard Ashcroft
7. Elbow
8. Tool
9. Balthazar
10. Rosalia

Ik ben nu erg benieuwd naar The Good, The Bad & The Queen op Lowlands.

[Enzo]

Top 10'tje:

1. The Good The Bad & The Queen
2. The Cure
3. Janelle Monae
4. New Order
5. Mac DeMarco
6. Richard Ashcroft
7. Elbow
8. Tool
9. Balthazar
10. Rosalia

Was Bernard Sumner nog een beetje bij stem of maakt dat in de huidige opzet niet zo'n verschil?

[wil'm]

Top 10'tje:

1. The Good The Bad & The Queen
2. The Cure
3. Janelle Monae
4. New Order
5. Mac DeMarco
6. Richard Ashcroft
7. Elbow
8. Tool
9. Balthazar
10. Rosalia

Was Bernard Sumner nog een beetje bij stem of maakt dat in de huidige opzet niet zo'n verschil?

https://www.humo.be/rock-werchter/403251...erwennerij

New Order moet geweldig geweest zijn, volgens Humo, maar ook volgens een paar mensen die ik sprak.

[mattman]

@Indiaantje: The Good, The Bad & The Queen was echt geweldig. Ik ga het zeggen: één van de beste concerten/ervaring die ik al heb meegemaakt op al die jaren Werchter. Ligt een klein deeltje aan de omstandigheden (bijlange geen volle Barn dus alleen fans wat voor een soort 'wij zijn erbij' momentje zorgde). Maar vooral aan het feit dat Albarn er alles, maar dan ook alles aan deed om het publiek te entertainen. Zonder dat het irriteerde, gek genoeg. De band is ook fantastisch. Simonon is echt een innemende bassist. Daar waar sommige nummers van Merrie Land op plaat wat vlakjes kunnen klinken, komen ze live echt heel goed uit de verf. Gelaagder, gewaagder. Wat een feest. Wat een fucking goede band. Mis dit niet op Lowlands.

@Enzo: Sumner zal nooit een fantastische zanger worden, maar hier klonk hij beter dan normaal (heb ik ook gehoord van fans). Die nummers hebben ook geen Pavarotti- achtige vocals nodig. Maar tijdens deze tour valt alles goed samen: strakke visuals, setlist, band in vorm. Het allerlaatste nummer (je weet wel: dat ene bekende Joy Division nummer), werd om te huilen zo goed gebracht. Het soort concertfinales waar je wildvreemde mensen bij wilt knuffelen.

Met deze twee acts zitten Lowlandsgangers op rozen. En wat Werchter betreft: het was 'm echt in de Barn te doen dit jaar. Of die vrijdagheadliners na dan.

[Indiaantje89]

Tof.. ik ben geen "fan" en vooral niet van het laatste album. Maar begin er steeds meer naar uit te kijken naar al die goede verhalen (Paradiso was ook zo geweldig blijkbaar).

[Planet Telex]

Dit jaar voor het eerst op camping de klokkenberg geweest, had ik dat maar 10 jaar eerder ontdekt. Geen rijen, stroom bij de tent, goede nachtrust, taxi service naar festivalterrein (€ 3,- p.p. per rit).

Vanwege de hitte veel bands gemist, maar vooral erg genoten van Tool, Janelle Monáe, Amyl and the Sniffers en Underworld. Na Underworld nog het laatste stukje van Muse gekeken, maar dat geluid was echt heel slecht. Leek wel alsof de tweede rij speakers uit stond.