Thread Rating:
  • 8 Vote(s) - 3.75 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Welk festival/concert ben jij geweest?
Avalon Emerson & the Charm @ Baby's All Right

Op de dag zelf nog een ticket voor kostprijs geregeld. Arriveerde een kwartier voor aanvang, en kon verrassend genoeg alsnog tweede rij staan, en later zelfs opschuiven naar helemaal vooraan. De live opzet was Avalon op vocalen met twee extra muzikanten op gitaren en strijkinstrumenten, met het merendeel van de muziek die van een laptop kwam. Was dat laatste storend? Vond zelf van niet, maar vreemd genoeg kwam nummer Dreamliner alleen integraal voorbij als achtergrondmuziek voordat het optreden begon. Had die dan ook gewoon gespeeld. Maar de rest van de plaat live horen was fijn, en blij dat ik het kon meemaken in een klein zaaltje met een early adopter publiek (was ook maar hun derde show ooit). Ik verwacht dat het op de zomerfestivals als Primavera en Lowlands nog harder zal knallen, nadat de sterke plaat nog meer heeft ingezonken bij mensen.
[+] 2 users say Thank You to hythloth for this post
Reply
Show Me The Body in Chinastraat, Gent. Niet echt een review, maar eerder een mooi verhaal.

Mijn verhaal start 6 weken geleden toen ik op een zonnige zaterdagmiddag op de fiets zat richting het centrum van Gent. Zoals elke keer fiets ik voorbij de Voorui... euh ik bedoel VIERNULVIER waar ik mensen karretjes met podiumgerief zie binnenrollen. Snel even opzoeken wat er gaande is vanavond, blijkt Out The Frame zijn, het jaarlijkse indoor hiphopfestival in Vooruit. Ik had het evenement enkele maanden ervoor al aangestipt als 'misschien interessant' maar daarna helemaal vergeten. Na een stressvolle werkweek zat ik al een paar dagen te denken hoeveel zin ik had om nog eens een avondje op stap te gaan, dus na enkele minuten had ik al een swapje gedaan voor €12.

Ik heb hier toen niets geschreven over die avond (en dat ga ik nu ook niet uitgebreid doen) maar ik kan alleen maar zeggen dat het een van mijn beste last minute muziekervaringen ooit was. Out The Frame neemt het begrip 'hiphop' extreem breed en dat leverde een heel sterk gecureerd programma op. Ik kende vooraf niet zo veel van het programma maar ik heb uiteindelijk niets teleurstellend gezien die avond. Zeer sterke optredens van onder andere Slauson Malone, Deki Alem, Ecko Bazz en Zebra Katz en een heel aangenaam, open en enthousiast publiek.

Maar om nu tot de kern van de zaak te komen: er was één iemand in het publiek die er uit sprong. Een vriendelijk ogende kerel die ongezien hard ging op zowat elk optreden, zelden zo'n ultieme overgave gezien van iemand (en ja, ik was ook wel jaloers op zijn dansmoves). Toen we rond een uur of drie 's nachts toevallig beide aan de uitgang stonden te wachten tot de regen over ging, heb ik dan toch maar even een gesprek aangeknoopt. Hij bleek een Brit te zijn die sinds kort in Gent woont en was daar met een Oekraïense vriendin. Heel fijn gesprek gehad met hun over de avond zelf, andere concertervaringen, Glastonbury en veel meer. Ik polste even of hij interesse had in hardcore omdat ik wel enkele van zijn moves herkende uit die sferen waarop ik een duidelijke ja kreeg als antwoord. Zo ben ik dus te weten gekomen dat Gent blijkbaar een kleine maar bloeiende hardcore scene heeft en dat Show Me The Body, een van zijn favoriete bands, naar de Chinastraat komt.

Ik moet zeggen dat ik eigenlijk heel weinig heb met 'hardere' muziekgenres. Sure, ik heb wel al enkele extreme shows gezien (Duma, Death Grips,...) en heb al ervaring in enkele stevige pits (o.a. Viagra Boys) maar in het dagelijkse leven ben ik amper bezig met harde muziek. Ik ken amper iets van metal en hardcore en ondanks dat ik al veel pogingen heb gedaan over de jaren en wel enkele dingen kan appreciëren, is die klik er nog nooit gekomen. Ik heb altijd wel gedacht 'misschien moet ik het inderdaad gewoon eens live beleven om het te begrijpen' maar het kwam er nooit van wegens slechte excuses en andere keuzes. Maar nu had ik geen excuses meer, mijn nieuwe kennis had een vurig pleidooi gegeven over Show Me The Body en het was vlak bij de deur. Ik kende zijn naam niet en had geen contactgegevens maar ik moest eigenlijk alleen al gaan puur uit respect voor die kerel.

En zo belanden we dus bij gisterenavond. Ik had in 2019 hun album Dog Whistle wel eens gehoord, maar daarbuiten ging ik volledig blind naar deze avond. Gelukkig is Chinastraat verder een bekende plek en weet ik uit eerdere ervaringen dat er altijd wel een fijn publiek is, zelfs op de meer basic feestjes. Er waren drie voorprogramma's waarvan twee Belgische. De eerste band Wrong Man was vrij rechttoe rechtaan hardcore, oke maar niets speciaals. De tweede band was Ronker die mij meer aanspraken, beetje meer punky en goed gevarieerd met interessante ritmes. Derde acts was het vaste voorprogramma van SMTB genaamd Lucy waarvan ik nog steeds niet weet of ik nu extreem kut of geniaal vond, maar waarschijnlijk toch eerder het eerste. Alleszins een vreemde combo want het was een solo gast die half afgewerkte synthpopdeuntjes kwam zingen en verder maar twee zinnen had die hij bij elke bindtekst herhaalde. Na zijn optreden begon er als wachtmuziek ook een Nederlandstalige versie van The Lion King te spelen, vreemd maar amusant.

Het is ook toen dat ik mijn kennis van Out The Frame opnieuw voor het eerst spotte. Toen ik hem aansprak en hij zich na lang nadenken herinnerde vanwaar we elkaar kenden, was de vreugde heel groot. Hij vond het briljant dat ik effectief zijn tip had gevolgd voor mijn eerste hardcore show. Te weten gekomen dat hij Chris heet en ik vertelde hem nog snel dat ik in het begin wat ging observeren en dan ging beslissen of ik me in de pit zou wagen. Ik nam mijn plaats in iets naar achter en Show Me The Body begon aan hun show met een soort synth intro. Ik vroeg me al af waar mijn vriend ondertussen was gebleven... tot plots de eerste gitaarslag kwam en ik hem meteen meters ver door de lucht zie vliegen. Geweldig moment dat ik echt nooit meer ga vergeten.

Show Me The Body speelde uiteindelijk een korte maar gruwelijke set van ongeveer 50min, gevarieerd, superstrak en uiteraard vol overgave. Paar vette noisy synthesizer passages ook. Eerste helft heb ik mezelf nog wat afzijdig gehouden maar ik voelde de energie enorm binnenkomen dus uiteindelijk mezelf toch in de pit gewaagd waar ik meteen merkte wat mensen zo aanspreekt tot dit genre. Pure elektriciteit in mijn lijf die ik er heb proberen uitstampen. In de pit kwam ik uiteraard ook mijn nieuwe vriend tegen die volledig in een andere wereld zat, zo erg dat het met momenten wat eng werd en ik mij zelfs zorgen begon te maken over zijn gezondheid. Deed ook nog een paar compleet gestoorde stagedives, maar uiteindelijk heelhuids uitgekomen.

Na de show bekomen en een paar heel zweterige knuffels beleefd. "Can I kiss you on the cheek?" Hell yeah dude! Chris geraakte niet meteen 'out of the zone' dus begon nog wat gekke moves boven te halen op de classic jazztunes die ondertussen aan het spelen waren. Nog kwartiertje staan dansen tot de zaal helemaal leeg was. Vervolgens nog wat staan bijpraten, verdere bonding gedaan, contactgegevens uitgewisseld en nog wat andere mensen gesproken die ook allemaal uiterst vriendelijk en open minded waren.

Alvast excuses voor de blok tekst zonder iets van beeldmateriaal, maar ik wou deze bijzondere avond met jullie delen. Ik hoorde vroeger wel vaker dingen over hardcore, over de vriendschap, over de verbinding, over hoe levensveranderend zo'n ervaring kan zijn. Ik kan al deze dingen alleen maar bevestigen. Het voelt aan alsof er eindelijk iets is geklikt in mijn hoofd ivm het genre, zo'n moment dat een grote invloed heeft op de rest van je muzikale leven. En als kers op de taart hou ik er nog een dikke bromance met Chris aan over, allemaal dankzij dat impulsieve swapje zes weken geleden. Vandaag nagenieten met een stijve nek maar morgen ga ik overigens naar Imperial Triumphant en Neptunian Maximalism, ook wel een soort primeur voor mij. Dus wie weet wat dit weekend nog allemaal gaat doen met mij, misschien zie ik jullie volgend jaar wel allemaal op Roadburn Big Grin
[+] 12 users say Thank You to teedeebee for this post
Reply
Horst Arts & Music Festival, ASIAT-park.

Ik heb al hele repen tekst geschreven over het festival zelf (dag 1, dag 2 en dag 3 voor de geïnteresseerden), maar nu ik filmpjes, foto's en video's aan het terug checken ben - Meg10 heeft er zo een hele resem op haar Instagram gepost waarvan ik voor de eerste keer in een lange tijd een soort post-festival-depressie van krijg ofzo. Zo waanzinnig was dit weekend. Dus dacht ik, ik schrijf nog wat meer neer - een soort reflectie.

Het was dus m'n eerste keer op het festival. Toch boeit zowel de ligging, eerst aan het kasteel van Horst en later de ASIAT-site, als de programmatie al van bij het prille begin. Ook de sinds enkele jaren waardering voor cultuur, kunst en heropleving van de site, vind ik zowel interessant om te zien als project als nieuwsgierigheid naar alle nieuwe kunst die her en der verspreid is op het terrein. Vanwege de ligging en voor het overgrote deel van hun geschiedenis een gebrek aan camping, moest ik telkens het festival aan me voorbij laten gaan. Tot dit jaar dus waarbij ik me echt eens voornam er heen te gaan. 

Ondanks de groeiende populariteit van het festival - het gros van de tickets waren al verkocht voor er één naam bekend was, hoorde ik - blijft het een vrij klein, en zeer sterk community-driven project. Bovendien is de internationaliteit zowel qua bezoekers als qua mensen involved evenwel toegenomen. Ondanks die creatieve melting pot, heb ik de indruk dat die sense of community wel is gebleven. En dat apprecieer ik ook ergens wel. Organisaties die niét puur uit winstmaximalisatie een event organiseren. Op de ASIAT-site werkt de organisatie nauw samen met andere organisaties om de site terug op te waarderen. Tijdens één van de panelgesprekken viel me op dat één van de mensen achter Horst zo hard de nadruk legde om met Horst in te gaan tegen de kapitalistische manier waarop gebouwen, public spaces en steden worden gemaakt en opgebouwd met als functie om vooral efficiënt te zijn.

Anyways. Als iemand die als tiener vaak worstelde met social anxiety en daar bij momenten nog steeds lastig mee heb, vond ik achteraf bekeken het solo bezoeken van dit festival als een overwinning. Ik voel me soms zo hyperbewust van mezelf in m'n omgeving dat het me beperkt(e) in m'n doen en laten. Op Horst hing er een bepaalde sfeer die ervoor zorgde dat ik me daar helemaal geen zorgen hoefde voor te maken - ookal zou je als buitenstaander denken dat het misschien een festival zou zijn dat draait om zien en gezien worden. Als iemand die uren en uren aan mixes beluisterd en graag clubs op zoek, voelde dit zeer bevrijdend hoewel dit nu allemaal maar pas bezinkt. Hoe betekenisvol dit was, ofzo? 

Zeker in de 'EYES. EYES. baby'-loods kon je heerlijk verdwijnen in de mensenmassa. Ik voelde me precies in een of andere Berlijnse club, althans ze zag er uit hoe ik denk dat een Berlijnse club er binnen uitziet en hoe het er aan toe gaat. De Rotunda had dankzij het Griekse kunst -en modecollectief Serapis een upgrade gekregen en werd Vesshcell gedoopt. De booth staat op beide podium zo gepositioneerd dat je rond de dj kunt geven waardoor je zeker mbt Vesshcell een soort boiler room-gevoel krijgt. Naast de loods vond ik dit podium er met kop en schouders boven uit steken - zowel qua uitzicht als qua programmatie. Op zondag spendeerde ik bijna de hele dag daar met uitstekende sets. Andere podia zoals Le Soleil Rouge (uitschieter SASS met Moxie, Peach, Saoirse en Shanti Celeste) en State Of Play vond ik dan weer vrij hit or miss en soms zelfs iets te conventioneel geprogrammeerd ondanks het ontbreken van 'grote namen' op het programma.

Als het programma en m'n agenda het toelaat dan ben ik er dus graag volgend jaar waarschijnlijk wel weer bij. Opvallend dingetje, meerdere keren met mensen gesproken die me ofwel Draaimolen aanbevolen of me de vraag stelden of ik het kende want 'dat is net als Horst, maar dan in Tilburg'. Dat was het zo'n beetje, I guess. Zeer fijn weekend.

Lijstje? Lijstje.

1. Yazzus
2. Meg10
3. dBridge & Donato Dozzy
4. Mama Snake & Webu Spekki
5. Anu
6. SASS (Moxie, Peach, Saoirse, Shanti Celeste)
7. KMRU (live)
8. Jennifer Loveless
9. Emma DJ & Otis
10. Half Queen

11. Lefto Early Bird 
12. DJ Travella
13. Dienne (live)
14. GAYANCE
15. Bored Lord
16. Evian Christ
17. Mark Leckey
18. Rosa Pistola
19. DTM Funk & Errol
20. Livwutang

21. Tammo Hesselink
22. Merve
23. Vieira
24. Kongi
[+] 4 users say Thank You to Kreuz for this post
Reply
Van het weekend ben ik bij het Fictie Frictie festival in Enschede geweest. Dit werd georganiseerd door een groep kunstenaars rondom het pand dat zij inmiddels al enkele jaren maar nog steeds tijdelijk als werkruimte kunnen gebruiken. Het was ze niet gelukt om subsidie bij de gemeente los te weken en dus was de toegang niet meer gratis of heel goedkoop zoals in het verleden maar een nog steeds schappelijke 15 euro voor één avond en 20 voor twee. Voor festivalgangers op een budget was er de keuze om voor 1,50 een in een statiegeldbeker uitgeschonken flesje Schultenbrau te bestellen, voor 2,50 had je Grolsch of Warsteiner. Als alcoholvrije keus was er onder andere duizendknooplimonade.
In een decor van DIY kermisattracties, mooi gemaakte zitjes en science fiction-achtige beelden gemaakt van allerlei afgedankte en vaak nog herkenbare materialen stak vrijdag muzikaal gezien de Duitse band Das Günther er boven uit. Een drummer, een zangeres en iemand die met een bastgitaar, een Marshall versterker en een synthesizer in de weer was omschrijven hun optredens met de term PEP, wat staat voor Punk Elektro Performance en dat dekt de lading goed. Er is niet heel veel over hen te vinden, soms spelen ze met meer bandleden en blijkbaar is alle muziek geimproviseerd en de Duitstalige maatschappij kritische teksten ook. Een ander hoogtepunt was iets dat werd aangekondigd als een vuurshow. Dat bleek een soort doe-het-zelf Rammstein te zijn, een metalband die speelde tussen verschillende vuren waar steeds brandstof werd bijgegooid. Dit optreden eindigde met een brandweerwagen voor de poort en de organisatie die haastig met brandblussers de vuren doofde.
Zaterdag ben ik ook nog even geweest maar toen was ik daarvoor naar een speciaalbier festival geweest, heel veel zinnigs over de kwaliteit van de optredens kan ik niet zeggen. Hopelijk is er volgend weer een festival, ze zouden dan wel iets meer reclame kunnen maken, dat was nu niet heel veel meer dan een facebook bericht, er is ruimte genoeg voor meer dan de paar honderd mensen die er nu waren.
[+] 1 user says Thank You to jodocus for this post
Reply
Caroline Polachek/Ethel Cain/True Blue @ Radio City Music Hall

Vanaf de achterste rij van het derde balkon, maar dat bleek een topplek qua overzicht en vermijden van vervelend zaterdagavondpubliek. True Blue was de bassiste uit Polachek's live band en was okee dreampop voor zo'n twintig minuten.

Ethel Cain was de hoofdreden voor mijn aanwezigheid, en zo dachten er wel meer van de bezoekers. Want dit was geen normaal voorprogramma: haar set van drie kwartier kreeg een ontvangst en een toewijding die je bij een main act zou verwachten. En dat van een artiest die pas vorig jaar echt doorbrak met haar spookachtige en lugubere Preacher's Daughter plaat, van waar zes nummers voorbijkwamen samen met het catchy Crush dat door iedereen hard werd meegezongen. Het geluid was zachter dan ik had verwacht - geen oordoppen nodig - maar desondanks kwamen rustigere prijsnummers als A House in Nebraska en Sun Bleached Flies tranentrekkend mooi binnen. Bij haar eerstvolgende lokale losse show ben ik er absoluut weer bij.

De omschakeling naar Polachek hierna was apart, maar ook zij deed het sterk op haar eigen manier. Want dit was gewoon een kwalitatieve popshow waarbij ik groei merkte tegenover de keren dat ik haar in 2021 zag. Nou vind ik de albumtracks van haar nieuwe plaat ook weer niet heel boeiend, maar live kwamen ze mooi tot leven. En de zaal ging plat op dikke bangers als Welcome to my Island en So Hot You're Hurting My Feelings. Was ook een soort homecoming gezien ze haar carriere met Chairlift in NYC begon, en ze was echt super dankbaar om een droom als een uitverkocht Radio City waar te maken. Die aanstaande grote festivalsets van haar op Primavera en BKS komen dik in orde.

[+] 3 users say Thank You to hythloth for this post
Reply
Blur @ Winter Gardens, Eastbourne

Na Margate (2012) en Blackpool (2015) belande ik ditmaal in het pittoreske Eastbourne voor opnieuw een warm up gig van Blur. Mocht je er ooit in de buurt zijn het is de moeite waard. De wandeling over de boulevard naar uiteindelijk Beachy Head Lighthouse was prachtig. Voor het concert wat Fish and chips naar binnen gewerkt en in de rij gaan staan. Dit moet ongeveer de meest overdreven concert beveiliging ooit geweest zijn (inclusief drugshond). Gelukkig hadden ze zelf na een tijdje ook wel door dat het veel te traag ging. De zaal was sfeervol en had een capaciteit van zo'n 1.500 man. 

Klokslag 9 uur kwamen de 5 mannen (Mike Smith is live een vaste waarde) het podium op. Dit keer geen blazers en achtergrondkoor wat ik als positief ervaarde. Ze begonnen met St. Charles Square, een nieuw nummer van het komende album. Bijna 2 uur later verliet iedereen de zaal met een mega glimlach. Ik heb nog nooit een band zoveel plezier zien hebben op het podium. Hoewel Blur natuurlijk een hoog nostalgie gehalte heeft, voelde het die avond fris. Het is geen geheim dat Blur niet perse het favoriete project van Albarn is, maar deze intieme shows zijn zelfs voor hem nog altijd speciaal. De setlist bevatte genoeg parels in verhouding tot de verplichte hits (ben benieuwd hoe dat op de festival shows van 90 minuten gaat zijn). 

Met het komende nieuwe album en de gerepeteerde nummers van 'Modern Life is Rubbish' ben ik benieuwd hoe de setlist zich gaat evalueren. Zo net voor de Wembley-shows en met een volledige set van zo'n 2 uur heb ik hoge verwachtingen voor de Ziggo Dome show.
[+] 9 users say Thank You to Stefan for this post
Reply
Wednesday @ Paradiso

Een band met potentie, maar ze zijn er nog niet. Het is een hele goede liveband, alleen vocaal was het vaak erg matig. In de 75 minuten dat ze speelde kwamen flink wat niemendalletjes voorbij. Een festivalset van 45 minuten tot een uur zal zeker de moeite waard zijn. Ze hebben nog een goed album nodig, al zie ik ze niet naar niveau Big Thief doorgroeien.
[+] 3 users say Thank You to Stefan for this post
Reply
The Chats @ Trix, rechttoe rechtaan en gaan

[Image: 347247978_647724524065815_12333821661612...e=647A45A2]

[Image: 347409789_255228283724195_86411018416326...e=647A8D7E]

[Image: 347238286_1263532344583703_7535333864409...e=647C0C79]

[Image: 347242306_1230426547587364_1300335578589...e=647C047F]

[Image: 347430755_964050784784693_90085131003151...e=647ACF93]

[Image: 347248307_789095996278333_43306850028887...e=647B0CD7]
[+] 5 users say Thank You to VDB for this post
Reply
Sta nu in de Ziggo bij SZA. Ben serieus met mijn 37 hier de oudste. Dit gaat wat worden.
[+] 1 user says Thank You to Stefan for this post
Reply
Net terug van mijn tripje naar Engeland en het is een tijdje geleden dat ik een verslagje heb geschreven; iets wat ik wel altijd leuk vind.

Ik vertrok op woensdag samen met mijn vriendin met de trein van Harderwijk via Rotterdam naar Londen. We hadden een Premier Inn-hotel vlak naast St Pancras/King's Cross waar de internationale trein ook aankomt, wat een uitstekende uitvalsbasis was. Het was mijn eerste keer naar Londen en de combinatie van stedentrip met concerten in de avond is ideaal. Daar komt bij dat we prachtig weer hadden, iedere dag een zonnetje en zo rond de 20 graden.

Op woensdagavond hadden we nog geen concert gepland staan, maar mijn vriendin is erg fan van (de recepten van) Ottolenghi dus we hadden bij restaurant Nopi gereserveerd. Vooral de vegetarische gerechten waarbij een specifieke groente centraal stond en de sauzen waren erg lekker.

De volgende dag richting Westminster gegaan voor de usual suspects in Londen zoals London Eye, Big Ben, Picadilly Circus en St. James's Park en uiteraard wat pints gedronken. 

In de avond stond het concert van Alvvays op het programma in O2 Forum in Kentish Town. Een zaal waarvan de capaciteit mij verbaasde. Ik denk ongeveer tussen de Ronda en 013 in qua grootte. De zaal heeft een beetje dezelfde ronde vorm als de Ronda en iets meer een theaterachtige uitstraling, erg mooi. 

[Image: 7tGSIJm.jpg]

Alvvays stond twee avonden achter elkaar geprogrammeerd en toen ik twee maanden geleden kaartjes kocht was de eerste avond al helemaal uitverkocht. Gelukkig waren er nog staplaatsen voor de tweede dag en ook deze dag was de zaal goed gevuld.

De avond begon met voorprogramma Ex-vöid, ook een female-fronted band en het was te merken waarom dit het voorprogramma van Alvvays was. De muziek was iets "moeilijker", maar lag wel in dezelfde lijn. Prima opener.

Ik was voorafgaand aan het concert bang voor het Engelse publiek, maar gelukkig was mijn vrees niet terecht. Op twee Engelse meiden na die tijdens het voorprogramma naar voren kwamen beuken was het publiek voorbeeldig en dedicated.

Alvvays werd ook ontvangen met luid enthousiasme en veel nummers waren bekend bij een groot deel van het publiek. Het openingsnummer (spoiler)Pharmacist vond ik gelijk het enige minpuntje omdat ik had gehoopt dat de gitaren er wat meer uitknalden. Het optreden telde inclusief encore 23 nummers, met uiteraard als hoogtepunt Archie, Marry Me. Elk nummer werd ontzettend strak gespeeld en ook de zang was erg sterk en de band stond met veel plezier te spelen; aanrader voor wie nog naar BKS gaat.

[Image: a1aSlZJ.jpg]
[+] 6 users say Thank You to Sphinx for this post
Reply
Een vervolg op hierboven

De volgende dag was onze laatste dag die we konden besteden aan de stad Londen. We hadden kaartjes gekocht om om 9:30 Westminster Abbey in te gaan, via een maat die bij TUI werkt (aanrader, want hij kan blijkbaar heel veel toeristische attracties met 20% korting in). Uiteraard was het enorm druk en was de populariteit van de recente Coronation nog overal terug te zien. De Abbey zelf was mooi alleen de audio guide vond ik niet veel toevoegen. Verder nog Tower Bridge, Buckingham Palace en Hamleys bezocht.

De avond stond weer in het teken van muziek. Jullie zijn wellicht bekend met mijn voorliefde voor emo, poppunk, post-hardcore en alles daar tussenin. Ik praat  hier naar verhouding minder vaak over terwijl ik misschien wel meer naar dit soort muziek luister dan naar Graz-approved-muziek.
Het optreden van de avond is The Academy Is...: een band waar ik al vanaf mijn tienerjaren fan van ben en nooit de kans heb gekregen om ze live te zien. In 2009 speelde de band voor het laatst in Europa (14 jaar! geleden, toen was ik 15) waarna de band uit elkaar ging. In 2022 kwam de band weer bij elkaar voor USA shows en kwam er ook nieuwe muziek, wat mij een klein beetje hoop gaf op een show in de buurt. 


Toen aangekondigd werd dat de band naar Europa kwam, heb ik dan ook niet lang getwijfeld om er bij te zijn. De initiële aankondiging was voor twee shows op het dubbelfestival Slam Dunk. Ik had daar inmiddels kaarten voor. Later is daar nog een losse show in Londen aan toegevoegd, ter voorbereiding, mét de belofte dat fans deep cuts te horen zouden krijgen. Dat die losse show ook was aangekondigd had ik niet op tijd meegekregen. Toen ik het zag, was de show al geüpgrade naar een grotere venue én uitverkocht. Ik wilde hier ontzettend graag bij zijn, ik was immers toch al in Londen en het paste precies in mijn schema. Reden genoeg dus om op Twickets een account aan te maken en aangeboden kaarten in de gaten te houden. Een paar dagen voor vertrek naar Londen was het me gelukt 2 kaarten te bemachtigen!

De show was in The Dome in Tufnell Park, een metrohalte verder dan O2 Forum waar we de avond daarvoor waren geweest. Ik was wat zenuwachtig voor het begin van de show omdat ik met de onzekerheid van een tweedehands ticket in mijn maag zat en wilde er daarom vroeg bij zijn. Toen ik aan kwam stond er al een rij, en wat me opviel was dat die rij vooral uit jonge en vrij excentrieke mensen bestond. Uitverkochte concerten waren geen vaste prik hier, omwoners leken in ieder geval niet gewend aan een rij voor hun huis. Ik werd twee keer gevraagd wat er te doen was en een keer kreeg ik als typisch Engelse reactie terug: "The academy is what? Please let me know afterwards if you found out".

Eenmaal binnen merkte een dame naast mij op dat er meteen een denkbeeldige lijn te trekken was tussen een handjevol jong publiek vooraan dat de band blijkbaar in de tussentijd toch nog had ontdekt, en de rest van de zaal, wat bestond uit allemaal oudere fans zoals ik. Het publiek bevatte ook opmerkelijk veel mensen uit de LGBTQ-scene en de pauze-dj had dat denk ik goed door, want van typische poppunk anthems werd op een gegeven moment geswitcht naar nummers van Katy Perry, Lady GaGa en Britney Spears en de ene werd met een nog luidere "oh my god" ontvangen dan de andere, erg aandoenlijk.

Livemuziek begon met voorprogramma Rob Lynch. Typische singer songwriter met slappe zeurderige nummers. De persoon zelf maakte zijn nietszeggende muziek goed, want hij had wel humor. Hij vertelde dat hij gestopt was om van muziek te leven en docent was geworden. Het hoogtepunt van de set was eigenlijk een kinderliedje dat hij had geschreven, genaamd "Good Manners".

Daarna was het tijd voor The Academy Is.... Nadeel van fan zijn van dit soort muziek is dat het live altijd hit or miss is, en vaker miss dan hit, dus ik ben vooraf altijd skeptisch. De band begon te spelen en die twijfel was meteen weg. Live kwam het over zoals ik had gehoopt en misschien nog wel beter. Ze begonnen met een van mijn favoriete nummers The Phrase That Pays en eigenlijk ben ik de hele avond niet meer gestopt met springen en op bepaalde momenten meezingen met de nummers. Er was een grote ontlading in het publiek en ook emotie, ik heb meerdere mensen zien huilen. We kregen zelfs een nummer te horen dat ze nog niet eerder live hadden gespeeld. In de encore speelden ze één nummer dat ik niet kende, maar dat wel enthousiast werd ontvangen. Bij het checken van de setlist bleek dat een cover van Cobra Starship (kent u ze nog?) te zijn. Afsluiter was zoals verwacht hun bekendste single "About a Girl". 

[Image: BWG3WR3.jpg]

Ik heb echt enorm genoten van het concert, als een kind zo blij. Het enige nadeel vond ik dat het een vrij kort concert was, gelukkig kon ik ze de volgende dag nog een keer gaan zien op Slam Dunk. Verslagje daarvan volgt komende dagen.  Cool
[+] 5 users say Thank You to Sphinx for this post
Reply
Alvvays (Botanique)

Zeer blij om éindelijk eens de band aan het werk te zien - op Primavera Sound stonden ze immers naast Depeche Mode, Swans en tal van andere goeie zooi gezet. Dus maar een kaartje gekocht voor hun blijkbaar eerste concert in België (is niet zo hoor, stonden al twee keer in Antwerpen maar misschien bedoelden ze Brussel?). Muzikaal sterk concert waarbij maar liefst 19 nummers de revue passeerden grasduinend door vrijwel heel hun discografie. Minpuntje was het toch vrij makke, brave publiek maandag. Molly Rankin maakte er zelf ook wat opmerkingen over, maar kon er vooral een uitdrukking van respect en geserveerdheid in vinden. Ik had me nu ook iéts meer energie (of zelfs meezingen?) verwacht, maar dat kwam dus niet. Het door de bandleden snel afdruipen na de bisronde sprak vrijwel boekdelen. Jammer, want de band speelde strak. Herkansing op BKS dan maar, zeker?
[+] 1 user says Thank You to Kreuz for this post
Reply
Wu-Tang Clan + NAS

Had weinig verwachtingen van deze show. Maar wilde Wu-Tang toch nog een keer live gezien hebben (eerste keer voor mij).

Kwa verkeer viel het gelukkig al best mee (want Harry Styles in de JC Arena, en Gojira in AFAS Live). Had al ruim van tevoren een parkeerkaart gekocht dus dat liep redelijk soepel. Op tijd binnen en het was gezellig druk. Toen de show startte ging het behoorlijk los. Veel 30'ers en 40'ers die hun jeugd sentiment kwamen beleven, en iedereen had er gewoon zin in. Ik had klein beetje een zakkenvul showtje verwacht, maar dat was het zeker niet. Ook al waren niet alle orginele leden aanwezig, het ging gewoon lekker los. Tussendoor kwam Nas optreden en dat was ook verfrissend tussendoor. Ook die had er zin in, tof om die oude hits te horen met de bijbehorende clips op de achtergrond. Op het laatste werd het een klein beetje minder, maar hij stopte net op tijd waardoor Wu-Tang het gewoon volop overnam.

Gewoon een leuke avond gehad.
[+] 1 user says Thank You to Indiaantje89 for this post
Reply
Ik vond de prijs te gortig maar wel goed om te horen dat het niet tegenviel in ieder geval. Zelf ook niet zo'n Wu Tang liefhebber, ik zou vooral voor Nas zijn gekomen haha.
Reply
Depeche Mode - Merkur Spiel-Arena Düsseldorf

Zeer chaotische voorbereiding, want werk liep gigantisch uit en bovendien veel moeilijke gesprekken gehad met studenten. Uiteindelijk snel iets gegeten en op mijn gemak richting Düsseldorf gereden, wat dichterbij was dan ik dacht (45 minuten rijden). Auto parkeren was even zoeken, want ik moest naar een terrein op 10 minuten lopen van het stadion. Bleek een soort van braakliggend terrein te zijn zonder verlichting (het was nog licht). Medewerkers ter plekke regelde het op- en afrijden en daar kon ook betaald worden. Richting stadion gelopen, waar Young Fathers bezig was. Laatste nummer hiervan meegepakt en dat was meer dan genoeg voor mij. Echt niet mijn ding. Hoewel stijf uitverkocht, oogde het niet overvol. Dak van het stadion was dicht, dus er was wat galm.
Daarna Depeche Mode in topvorm gezien. De galm volledig verdwenen, wellicht zelfs nog beter geluid dan in de Ziggodome. Publiek was fantastisch en enorm uitzinnig. Ze werden echt als goden onthaald en de band genoot er zichtbaar van. Setlist kwam vrijwel overeen met die van de Ziggodome op 18 mei. Publiek bleef tot de laatste seconde helemaal losgaan. Lang geleden dat ik na een show publiek nog zo lang heb horen juichen.
Blij dat ik ben gegaan, ondanks dat ik dinsdagen echt ruk vind voor het bezoeken van een concert. Ik denk wel vaker richting Düsseldorf te gaan voor concerten. Fijne route ernaartoe en genoeg parkeermogelijkheden. Na de show was ik vanaf de parkeerplaats binnen een uur thuis.
[+] 3 users say Thank You to Timothy's Monster for this post
Reply
Muse @ Malieveld, Den Haag

Als je favoriete band van 20 jaar geleden op 5 minuten fietsen speelt begint het stiekem toch wel te kriebelen en als je er voor 30 euro heen kan waarom ook niet. Ik woon op zo'n 3km van het Malieveld en toen het eerste voorprogramma begon te spelen kon ik vanaf de bank letterlijk alles (zelfs de teksten) horen. Las net dat zo'n beetje half Den Haag Muse heeft kunnen horen, dus ben benieuwd of er nog wel concerten op het Malieveld gaan volgen de komende jaren. Fucking druk bij de ingang, Mojo loopt 20 jaar achter met muntjes in plaats van cashless betalen en het publiek is van een niveau dat wel vaker op het Malieveld komt, maar dan niet voor concerten. 2e voorprogramma was Royal Blood, nooit iets mee gehad en dat zal na vanavond ook niet veranderen. Prima als voorprogramma van Muse hoor (denk dat dat ook wel genoeg zegt). Dan Muse. Begin van de set bevatte o.a. Hysteria en Bliss wat voor mij toch wel sentimentele waarde heeft. De latere albums zijn natuurlijk absoluut ruk en zo'n nummer als 'We are fucking fucked' dat goed ontvangen werd door het publiek is gewoon tenenkrommend. Wat moet ik er verder van zeggen. Jammer dat het zo lang licht was, want lichtshows blijft een ding bij Muse en het zijn ook prima muzikanten. Vraag van de avond is wel; waarom bestaat deze band nog en waarom trekt dit nog altijd 67.000 man? Het klinkt misschien negatief het bovenstaande, maar ik heb best een leuke avond gehad. Wellicht is dat dan ook het antwoord op de voorgaande vraag.
[+] 4 users say Thank You to Stefan for this post
Reply
Bliss wil ik nog steeds eens meemaken, voor die prijs was ik ook wel gegaan.
Reply
Vervolgverslag van mijn reisje naar Londen, waar ik voor ging: Slam Dunk festival. Ik zal voor de verandering beginnen met de muziek zelf.

[Image: 6JB3JJP.jpg]

Het festival begon ik met Movements. Een vriend van me zei dat hij het tof vond en aangezien het aansloot op de act die ik daarna wou zien, ben ik wel even gaan kijken. Ze bleven te lang soundchecken en begonnen daardoor te laat waardoor ze maar een stuk of 7 nummers speelden en die maakten niet veel indruk.

Daarna het podium tegenover gaan kijken bij emohelden Hawthorne Heights. De band kwam om old school emo songs te spelen, wat inhoudt: teren op hun succes van 20 jaar geleden. Voor mij wel nice, want daarom was ik ze ook gaan zien. Eindelijk eens die nummers live meeschreeuwen was toch wel gaaf. Jammer alleen dat de screams bij de band er niet helemaal uit kwamen. Ook jammer dat de zanger een hele toespraak moest houden over het emo-zijn waar ik mij niet echt mee kan identificeren. Ik vind de muziek gewoon tof, maar heb niet echt hele donkere periodes in mijn leven gekend. Kwalitatief dus zozo, voor mij persoonlijk geen tegenvaller.

Kwalitatief nog een stuk minder was "de huisband van het festival" Zebrahead. Dat was echt slecht. Slecht geluid, slechte vocals, slechte grappen en slecht gezang van de Engelse bakvis achter mij die elk nummer kende. Het feestje was er wel met bijvoorbeeld een bandlid dat op een opblaas-watermeloen naar de achterkant van het veld werd gecrowdsurfd, circle pits en een wall of death. Achja, het zonnetje scheen en de sfeer was goed.

[Image: aKeBBXl.jpg]

Toen was het even tijd voor een pizza en een biertje en wachtten we op Underoath. Ook een band waar ik veel naar luister(de) en dit was gelukkig wel een erg goed optreden. Ik had ze al een keer eerder gezien een hele tijd terug op Lowlands, dus wist al wel dat de band live zijn mannetje staat. Ik denk dat ik dit optreden nog beter vond dan toen. Mijn vriendin vond het één lang nummer aan geschreeuw, dus die was blij dat het was afgelopen.
Daarna zijn we bij hetzelfde podium blijven staan voor Kids in Glass Houses. Een Engelse reunieband waarvan dit festival het eerste optreden sinds 8 jaar was. Naast The Academy Is... ook een van de redenen waarom ik een kaartje had gekocht. En dat was... erg saai? Ik had veel meer verwacht. Ik denk niet dat ik over een paar jaar hier nog details van kan herinneren. Mijn vriendin vond het wel een verrassend leuk optreden.

Terug naar de Kerrang!-tent voor The Academy Is.... Twee dagen achter elkaar dus. Het festivaloptreden had (helaas voor mij) een selectie van dezelfde nummers als de avond daarvoor en die werden misschien wel met nog meer enthousiasme gespeeld op zo'n festival. Ik heb me weer heel erg vermaakt en dit optreden bevestigde dat ik een volgend concert er weer bij ben mochten ze ooit weer (iets meer) in de buurt spelen.

De volgende band op mijn schema was Yellowcard. Ook Yellowcard had al een tijd niet opgetreden. Het verschil voor mijzelf was alleen dat ik de band al wel drie keer eerder had gezien. De gelegenheid voor dit optreden was de 20 year anniversary van hun album Ocean Avenue, wat tevens meteen hun grootste succesalbum is. Ze zouden dit album dan ook integraal spelen. Best tof dat ze dit op een festival deden. Ik vind Yellowcard live altijd vrij goed en dat was het hier ook, vooral met hun violist erbij die hun band echt onderscheidt van andere poppunk. Alle bangers zoals Breathing, Ocean Avenue en Way Away zorgden voor veel enthousiasme, maar zijn ook tracks aan het begin van het album. Nadeel was dus dat het optreden een beetje als een nachtkaars uitging.

Voor de afsluiter van de dag was het kiezen tussen The Offspring en Enter Shikari. Beide bands al gezien, beide bands ver over hun hoogtepunt. Ik koos Enter Shikari want dat was de enige band die mijn vriendin graag wilde zien en als je dan toch in Engeland bent, dan ook een Engelse headliner. Dat was niet heel best. Vroeger heb ik ze echt goede shows zien geven, bijvoorbeeld op Lowlands. Hun muziek heeft echter mijn interesse verloren en dat deed ook dit concert. Het was wel leuk om mee te springen op Juggernauts met alle Engelsen. De andere oude hits (The Last Garrison en Sorry You're Not a Winner) werden echter in een lame mashup gespeeld. Wel coole visuals though!

[Image: yqpwjw0.jpg]
Enter Shikari

DJ Fresh was de afsluiter van het festival om de crowd een beetje verspreid te laten vertrekken, maar dat heb ik gelaten voor wat het is.

Ik had van te voren kaartjes gekocht voor de shuttle bus terug, die zette ons af in Kentish Town, dat was echt goed geregeld. Ik kwam zowaar in een oase van rust in de bus, het leek wel of de degelijke mensen waar op het festival soms een gebrek aan was het type persoon is dat zijn shit op orde heeft en van te voren kaartjes voor zo'n bus koopt. 
Ik had eens gek gedaan, en ook kaartjes gekocht voor de afterparty die ook in O2 Forum was, waar ik twee dagen terug Alvvays zag. Toen ik binnenkwam was het nog vrijwel leeg, maar gelukkig werd het snel gevuld. Er was een DJ die allerlei emo/poppunk hits draaide en voor dat soort avonden ben ik altijd wel te porren. Er was blijkbaar ook een live-component, wat betekende dat de "Slam Dunk-band" 3 of 4 nummers speelde en de dj dan weer een paar nummers draaide. Die liveband was alleen heel erg cringe. Bij elk nummer kwam er een gastzanger(es) op die zich dan voordeed/verkleedde als de zanger van de band waar het nummer van gespeeld werd. Na een paar rondjes had ik het wel gezien en zijn we richting hotel gegaan.

Toen ik bij het hotel kwam was de schoonmaker bezig, die opeens roept:"Ah, Beach House!". Ik had namelijk mijn Beach House-trui aan en blijkbaar was hij erg fan. We hebben nog een tijdje over muziek staan kletsen (hij hield bijv. ook van Slowdive) en hij was blijkbaar ook op dezelfde dag bij het concert van Alvvays geweest. Altijd leuk dat soort spontane gesprekken.

Over het festival zelf
Het festival was in Hatfield, een dorpje ten noorden van Londen, zo'n 5 stations met de trein. Het was een mooi groen terrein, licht heuvelachtig, eigenlijk ideaal voor een festival. 

[Image: ZoWZOWX.jpg]

Logistiek was het echter wel horror; amateuristisch zou ik het zelfs noemen.
Op sommige podia liepen de settijden uit waardoor de schema's niet meer klopten en ik continu in onzekerheid was of ik wel op tijd bij de volgende band zou zijn. Dat vond ik het meest vervelende.

Rijen voor eten waren dramatisch. Daarnaast was de enige plek voor eten op de looproute van de ene naar de andere kant van het festival, wat voor veel opstoppingen zorgde.

[Image: VDewnRF.jpg]

De Kerrang!-tent was maar open aan één zijkant waardoor het publiek zich ophoopte aan die kant terwijl de andere kant van de tent nagenoeg leeg was. Als je weer uit die tent wilde, moest je dus eerst door die ophoping van publiek heen. Diezelfde tent had een podium aan de achterkant én aan de voorkant en de settijden sloten op elkaar aan. Dat was een recipe for disaster wat betreft het uitlopen van bands en de soundchecks gebeurde gewoon terwijl een band aan de andere kant nog aan het spelen was. Geluid op de buitenpodia was ook vaak matig en waaide weg.

[Image: gEURRUs.jpg]Geluid op de buitenpodia was ook vaak matig en waaide weg.
Na afloop van het festival waren er stewards en hekken die je begeleidden richting het station. Die stewards gingen soms groepen mensen tegenhouden om een voor mij nog onduidelijk reden. Gevolg was dat al die Engelsen buiten de hekken braken en alsnog langs de stewards liepen, soms zelfs door tuinen van mensen die daar woonden. Was echt een grote chaos.
Als laatste nog het publiek, die had ook een grote amusementswaarde. Ik vind Engelsen altijd al vrij overdreven, veel makeup, schaars gekleed en dergelijke. Op zo'n emo-festival is dat dus nog erger dan "normaal". Ik heb letterlijk meiden in hun string zien lopen. Wel met fishnets erover, dat dan weer wel.

Het was dus een hele ervaring en het programma was voor mij perfect. Of het voor herhaling vatbaar is: dan moet het programma nog beter zijn dan nu, want voor het festival zelf in ieder geval niet. Ik heb er alsnog ontzettend van genoten en ben erg blij dat ik ben gegaan.
[+] 9 users say Thank You to Sphinx for this post
Reply
(08-06-2023, 22:35)Sphinx Wrote: Als laatste nog het publiek, die had ook een grote amusementswaarde. Ik vind Engelsen altijd al vrij overdreven, veel makeup, schaars gekleed en dergelijke. Op zo'n emo-festival is dat dus nog erger dan "normaal". Ik heb letterlijk meiden in hun string zien lopen. Wel met fishnets erover, dat dan weer wel.

Die kledingstijl is uit Amerika overgewaaid, waar dat al een tijdje een ding is op festivals. Leuk verslag!
[+] 1 user says Thank You to hythloth for this post
Reply
Gisteravond bij Slipknot in Ziggo geweest. Zaal was goed gevuld, alleen tweede ring voor de helft verkocht. Had zelf redelijk goede zitplaatsen in vak 102. Normaal erg goede plekken maar omdat podium ver naar voren stond werd het zicht wat beperkt. Raar dat daar bij kaartverkoop geen melding van gemaakt wordt. Wij zaten nog redelijk goed maar zat je nog dichterbij dan had je slecht zicht (maar je betaalde daar wel de hoofdprijs voor).

Show was grotendeels gelijk aan vier jaar geleden. Maar met met zes nummers (van de 16) van het eerste album en twee van Iowa lag de nadruk nu wel meer op het oude werk. Ook maar drie nummers van de twee recente albums.

Show zelf was vermakelijk. Met een aantal ADHDers op het podium die letterlijk alle kanten op rennen en springen gebeurt er altijd wel wat. Aangevuld met nodige vuur(werk) en voldoende hits inmiddels een van de grootste metalbands van dit moment.

Enige minpunt vind ik de korte speeltijd. Om half 10 ging de intromuziek aan en om 22:53 was het afgelopen. Met regelmatig een praatje tussendoor was de effectieve speeltijd dus nog geen 5 kwartier. Er zijn dan ook maar 16 nummers gespeeld (op festivals doen ze er 18). Dat vind ik wel wat weinig.
[+] 1 user says Thank You to metal bouwie for this post
Reply
Darkside - Cirque Royal

Derde keer dus. In twee weken tijd. Het dringt nog niet helemaal door hoe uniek Jaar is om zien - zeker als je beseft dat tussen de eerste en nu, deze tournee, bijna een lustrum zit. Voor het eerst in een zaal met volledige productie ook. Ik merkte doorheen de show dat ik bepaalde stukken of segmenten ook echt vergeleek met die shows, wat waarschijnlijk vrij normaal is al stond de show wel echt op zichzelf. De show op Primavera was uiteraard indrukwekkend, maar verliet ik vroegtijdige omwille van slecht publiek en algemene vibe. Dit was anders. Het publiek was aandachtig, stil en joelend wanneer dat ook gepast was - beetje zoals ik ieder Belgisch concert de laatste tijd wat ervaar. 

[Image: eOR0Lhs.jpg]

Beginnen deed het trio met I'm The Echo, gespeeld in een versie die waarschijnlijk wel een dikke tien minuten heeft geduurd maar wel de moeite was. Het zette meteen de toon voor het concert, want evenwel het daaropvolgende nummer was van gelijkaardige aard. Ik merk dat ik hoe langer hoe meer geïntrigeerd ben door de manier waarop Harrington speelt en ook dit keer scheurde hij soms echt heel gezet met zijn gitaar, andere momenten frunnikte hij er wat ingenieus. Net zoals de eerste show in Sala Apolo speelde het trio weer het dronestuk (heet ook letterlijk 'Drone clarinet') - Jaar zet in op basklarinet waarbij het nummer langzaamaan transformeert van een soort free jazz nummer in een waas van allerlei elektronica. Blijft een absolute banger. Daarna herkende ik evenwel 'The Question Is to See It All' met een Jaar die over zijn elektronicakast zich volledig smeet in z'n vocals - gebeurde wel vaker overigens. Love that, die overgave.

We zaten 'dan' al halfweg, terwijl ik het gevoel had dat de band nog maar vier nummers had gespeeld. Ik vermoed dat de vraag van een vriend of ze wel twee uur (het werd uiteindelijk 1h45) zouden kunnen volspelen dit wel zou beantwoorden. Van dan af ging de band niet meer terug schakelen. Tot op het uur was het visuele element bovendien van gelijkaardige aard geweest als op Primavera. Maar, zo bleek, de tweede helft was indrukwekkender. De Children of Light kwamen bij bepaalde nummers langs - in de eerste helft eenmalig als ik goed heb opgelet. Hierbij werd de spiegel gebruikt om aurora's te maken, de spiegel als een soort zon te doen schitteren en strobes te laten werken op de spiegel waardoor je gewoonweg sterretjes voor de ogen zag. Paarse grotere sterren, kleine gele sterretjes en allerhande vlekken kreeg je voor de ogen en ik liet het op me af komen. Het was zo indrukwekkend. Strobes kunnen op een zeer irritante manier gebruikt worden tijdens shows, maar dit voelde waanzinnig. In de tweede helft van de show herkende ik nog nummers als A1, Metatron, Paper Trails en Heart. Kun je nagaan hoe ecstatisch het publiek was. Wat een heerlijke run van songs.

[Image: RULmFYF.jpg]

Na dik anderhalf uur, trapte het trio tijdens de bisronde nog een heerlijke banger op gang die tien minuten duurde en een heerlijke techno-kick in zich hield. Ik herkende het niet meteen, dus als iemand het wél weet hoe het nummer heette. Let me know, fantastische afsluiter van een bijzonder knapper show.
[+] 7 users say Thank You to Kreuz for this post
Reply
(15-06-2023, 10:05)Kreuz Wrote: Darkside - Cirque Royal
Het publiek was aandachtig, stil en joelend wanneer dat ook gepast was - beetje zoals ik ieder Belgisch concert de laatste tijd wat ervaar. 

Behalve dat duo Nederlanders die we na een paar nummers toch maar verzocht hebben om hun bek te houden. Leek wel een wedstrijdje 'hoeveel volume kan je uit je stem krijgen tijdens een rustig stuk'.
Verder wel akkoord hiermee, publiek was fijn en ik moet zeggen dat dat inderdaad meestal wel het geval is de laatste tijd in België. Alhoewel dat misschien eerder aan mijn concertkeuzes ligt, geen idee.

Ook akkoord met de rest. Dat einde met de strobes en de rookmachine die in overdrive ging, was echt een heel overweldigende ervaring vanop de tweede rij!
[+] 1 user says Thank You to teedeebee for this post
Reply
Bij jouw (Kreuz) spot helemaal vooraan sta je tussen het uitzinnige publiek, kun je lekker bewegen en krijg je minder van het geroezemoes mee achterin. Dat was er namelijk weldegelijk, vooral in het begin. Daarom de eerste twee stukken die ingetogener waren met meer improvisatie en "rustige jam-elementen" iets minder goed meegekregen dan ik wou. Ik weet niet hoe heet het beneden was, maar als het net zo warm was als boven en dan ook nog eens allemaal mensen om je heen.. yuk. Denk dat je best inderdaad helemaal vooraan kunt staan dan.

Vanaf de tribune (ik zat eerste rij) was de lichtshow fenomenaal en zag je ook goed wat die spiegel voor effect had door de gehele zaal, dat had zeker een grote meerwaarde.

Ik heb echt tot ik het net lees niet doorgehad dat het optreden bijna 2 uur aantikte, het ging zo snel voorbij.
Reply
(15-06-2023, 10:05)Kreuz Wrote: Na dik anderhalf uur, trapte het trio tijdens de bisronde nog een heerlijke banger op gang die tien minuten duurde en een heerlijke techno-kick in zich hield. Ik herkende het niet meteen, dus als iemand het wél weet hoe het nummer heette.

Dat was niet een nummer dat op beide Primavera opnames is terug te horen? Op de Darkside Telegram groep worden soms foto's van de setlists gepost, maar die van gisteren is niet geupload en volgens mij wijken ze daar ook wat vanaf. Mooi verslag!
Reply
KISS gefotografeerd:

[Image: 347251918_10159515806646238_786914628126...e=648F7A04]

[Image: 348454558_10159515806751238_994030382165...e=64915D2D]

[Image: 347260335_10159515806651238_244172139520...e=64915C81]

[Image: 347421366_10159515807691238_246119013109...e=648FAA87]

[Image: 347406894_10159515807781238_495187034174...e=649123C4]

[Image: 347596032_10159515806956238_677840321596...e=64910A07]

[Image: 347242432_10159515806896238_120415290542...e=64913DFB]
[+] 4 users say Thank You to VDB for this post
Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 1 Guest(s)