Thread Rating:
  • 8 Vote(s) - 3.75 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Welk festival/concert ben jij geweest?
Avondje FJIN in Brebl. Was bizar goed; je verwacht het in het Bimhuis of op NSJ, want twee zo'n toptrio's na elkaar in zo'n vorm heb ik zelden of nooit meegemaakt. De diversiteit in spel en de speelsheid van Gard Nilssen Acoustic Trio alleen al zou de avond de moeite waard hebben gemaakt. Maar toen moest Amaro Freitas nog komen, dit keer met zijn originele drummer. Die vond ik niet per sé beter spelen dan z'n vervanger in het Bimhuis, maar wellicht was het verschil nu dat Freitas met zijn vertrouwde support cast zich helemaal kon laten gaan. Dat deed-ie ook. In alles was dit een ander optreden dan in Amsterdam. Hij ging volledig off script, improviseerde erop los en gaf meerdere lessen in viruositeit, met als hoogtepunt wellicht zijn solo-intermezzo waarbij z'n rechterhand een half leger trommeltjes leek te bedienen die ergens in de piano verborgen zaten. Het 'nadeel' van deze aanpak, is dat er van zijn puike laatste album weinig overbleef, maar daartegenover stond anderhalf uur pure verwondering. Nog een geluk dat minstens een twintigtal mensen in de volle zaal géén boomers waren die uit gewoonte naar zo'n festival afzakken. Met dit soort namen op de affiche, zou je moeten mikken op de helft jong publiek. Het is hoogstaand en bovenal heel vitaal wat je met zo'n bands te zien krijgt, maar het is óók beter dan 95% van wat in clubzalen te zien is. Dat zou ik als FJIN zijnde toch wel wat stelliger naar buiten brengen. Tering, wat was dit goed.
[+] 3 users say Thank You to Uplift for this post
Reply
(28-10-2022, 16:38)hythloth Wrote:
(28-10-2022, 16:03)greenlander Wrote: https://nos.nl/artikel/2450079-new-york-...bster-hall

Paging hythloth

Dat ligt op 20 minuten lopen, maar de goedkoopste ticket is nu $63 en dat heb ik er niet voor over.

Ik had er wel $0 voor over, en vond een aardige mevrouw op Facebook die haar tickets gratis weg gaf voor de eerste avond. Bwahahahaha.

Webster Hall bleek nog steeds kut security te hebben, in dat zelfs een doodgewone pen niet de zaal in mocht, al kon ik die wel terugkrijgen bij vertrek. Ook moest iedereen een ID laten zien voor een polsbandje om alcohol te benuttigen, wat gebruikelijk is bij veel Amerikaanse zalen, maar wat Nederlanders voor mij in de rij hadden hun paspoort in het hotel achtergelaten en mochten dus geen bier halen in de zaal. Dikke pech. Geen idee wat de ratio was van expats tegenover volk dat hier speciaal voor naar toe vloog vanuit NL; sprak iig wel met een lokaal persoon die er achter kwam via de Netherland Club of New York, en zag genoeg mensen in FB expatgroepen die uit andere plekken van Amerika kwamen. Maar een decadente bende was het absoluut... voelde alsof ik op North Sea Jazz was. Allerlei leeftijdsgroepen, inclusief wat gezinnen, en merendeel was dressed to impress en niet gekleedt om met bier te gooien. Dus niet bepaald de oranje takeover die ik had verwacht, gezien er maar een paar mensen die kleur droegen.

Guus Meeuwis begon stipt om acht uur met een cover van Hero's Ik Zoen Je Gat Toen Ik Je Zag, wat ik best een mooi nummer vind (RIP Antonie Kamerling). Niet dat dit de aanwezigen rondom mij weerhoudde om te blijven praten en overprijsd bier te halen. Daarna kwam een cover van New York, New York, zijn eigen Tranen Gelachen, en nog wat andere tracks. Er was zo'n moment waar de band aan het publiek dirigeerde om mee te klappen, maar daar werd nauwelijks gehoor aan gegeven omdat het volk teveel met hunzelf bezig was. Ook zette Meeuwis het nummer Vrienden in met de tekst "als u nu vrienden maakt, dan stel ik voor dat u nu met uw vrienden meezingt". Hij had dus duidelijk ook door dat hij en zijn band louter het behang waren voor het feestje wat gaande was, want het voelde iig niet als een normaal concert.

Ik zag dat de speelduur gepland was voor 135 minuten en na een half uur van dit soort taferelen had ik het eigenlijk wel gezien, dus ik vertrok vroegtijdig naar een ander optreden... dat van de supercute Brits-Filipijnse indierockchick beabadoobee in Brooklyn Steel. Ze claimt Pavement en Sonic Youth tot haar invloeden, al hoorde ik daar niet echt iets van terug en is ze meer van een toegankelijkere "alternatieve" sound. Maar qua hedendaagse vrouwelijke gitaaracts vind ik haar leuker dan iets als Alvvays ofzo, en i.t.t. bij Meeuwis had ze wel toegewijd (jong) publiek dat er echt voor de muziek was. Alleen jammer dat er tijdens de refreintjes a la Billie Eilish een backing tape meedeed die luider dan haar eigen stem was gemixed. Ook had ze afgelopen week een Tiny Desk opgenomen met strijkers die ze hier ook meenam en voor het eerst in haar encore liet meespelen, maar dat bracht de energie voor mij te laag. En voor haar uiteindelijk ook, want op een gegeven moment barste ze spontaan in huilen uit wat ongemakkelijk en vertederend tegelijk was (zie video die ik vond). Kan mij niet herinneren zoiets ooit te hebben gezien.

Anyway, de volgende ochtend had ik wel een beetje spijt dat ik Guus Meeuwis niet volledig zag omdat ik las dat de vibe uiteindelijk wel beter werd, met de gebruikelijke polonaises en met bier gooien. Maar las ook in de Nederlandse media dat fucking Kraantje Pappie later meedeed als special guest en dat deze avond volgens een geïnterviewde een historische gebeurtenis was... WTF????! Ik begrijp heel goed waarom de lokale expats hier heen kwamen en ik lig niet wakker van het massaal vliegen met z'n allen (want niet alsof ik zelf aan vliegschaamte doe...), maar om - tijdens Halloween weekend zelfs - helemaal naar een wereldstad te reizen waar je zoveel verschillende soorten bijzondere ervaringen kan beleven, en dan vervolgens met je mede-Brabanders lekker bij te praten in een zaal waar tickets $100 per stuk waren... toppunt van cultuurbarbarij.

Oh en mijn opname van Toen Ik Je Zag bereikte zelfs de frontpage van GeenStijl. Tsja.
[+] 8 users say Thank You to hythloth for this post
Reply
Eindelijk een post uit NY waar ik eens niet jaloers op ben Wink. Toen ik je zag is een verschrikkelijke cover overigens. Het orgineel van Hero is 2373x beter.
Reply
(30-10-2022, 21:59)Indiaantje89 Wrote: Eindelijk een post uit NY waar ik eens niet jaloers op ben Wink. Toen ik je zag is een verschrikkelijke cover overigens. Het orgineel van Hero is 2373x beter.
Maar wel door Meeuwis (en Rozenboom) geschreven.
Reply
Heideroosjes afgelopen vrijdag in Het Depot te Leuven. Beter dan 2019.
[+] 1 user says Thank You to pudpong3 for this post
Reply
Laibarch in een uitverkochte Luxor, wat een prachtzaal is met een zaadprogrammering. Maar Laibach haalden ze dus wel als NL exclusive, weliswaar na drie keer uitstel.

Het was een stuk beter dan in de Melkweg nu bijna vier jaar geleden. Het optreden bestond uit drie delen in twee uur, waarbij de eerste twee door een kwartier pauze gescheiden werden. En dat was best briljant gevonden: deel 1 was een aaneenschakeling van variaties op dit nummer (dat eigenlijk al zeker vier jaar oud is), waarbij Milan Fras met moeite 5 minuten op het podium staat. Kwestie van de toon te zetten.

Na de pauze kregen we de donkerste en meest ontoegankelijke Laibach die je je kunt voorstellen, met als gevolg dat mensen achteraan in de zaal maar gingen praten, want waar blijven alle HITZ. Maar dit was misschien wel het beste stukje dat ik ooit van deze band (what's in a name) heb gezien: compromisloos en radicaal. Echt de essentie van Laibach, zeg maar.

De toegift bracht geen hitjes, wel covers. Van de drie vond ik 'The Future' van Leonard Cohen als enige geslaagd, hoewel de visuals net als bij 'Sympathy for the Devil' (op z'n Laibachs zowel Poetin als Pussy Riot tonen) wel heel erg de lyrics volgden en soms overbodig leken.


Al bij al iets te veel parodie en te weinig 'oompf'-momenten om het te bombarderen tot 'het vermelden waard' (de lat ligt daarvoor best wel hoog bij mij), maar net zo goed smaakt dit naar meer. Dus ik ga ze volgend jaar wellicht nog eens zien, want er komt alweer een nieuwe EP en tour aan.
[+] 1 user says Thank You to Uplift for this post
Reply
(30-10-2022, 21:48)hythloth Wrote:
(28-10-2022, 16:38)hythloth Wrote:
(28-10-2022, 16:03)greenlander Wrote: https://nos.nl/artikel/2450079-new-york-...bster-hall

Paging hythloth

Dat ligt op 20 minuten lopen, maar de goedkoopste ticket is nu $63 en dat heb ik er niet voor over.

Maar las ook in de Nederlandse media dat fucking Kraantje Pappie later meedeed als special guest en dat deze avond volgens een geïnterviewde een historische gebeurtenis was... WTF????! 
Dan hebben ze vast deze legendarische remake gespeeld niet? Wel in de verkeerde stad  Big Grin


Quote:Hey schat, ik zou m'n kleine teen geven voor nog één nacht

Het is natuurlijk geen wonder dat ik je donderdag al bijzonder zag in het dons gepakt heb
En onze nacht werd d'r een als die van Leo en Kate was
"We on top of the world", ben volledig gebrainwashed
But I like it, yeah, jij showt wat life is
En ja, je life is er een als Kylie's, maar net iets ronder, en iets gezonder
Dat is precies hoe mijn vibe is, yeah
Jij bent de nicest
Bel de bellboy, bestel champagne
Fuck the prices, je rollt met Crane

Reply
Swedish House Mafia @ ZiggoDome.

Hoewel ik het solowerk van alle 3 de heren (Axwell, Sebastian Ingrosso, Steve Angello) best kan behappen, ben ik niet zozeer fan van hun collab als Swedish House Mafia. Maar goed vrouwlief wilde er heen, en ik had ze ook nog niet eerder live gezien. Dus dan ben ik de beroerdste niet.
Het voorprogramma (van wie ik nog steeds niet ben achter gekomen wie dat nu was) begon erg saai. Eentonige beats waardoor het ook geen lekker opwarmertje was. Meh.

Daarna meme-dj Salvatore Ganacci. Had ik een paar jaar geleden al eens op Tomorrowland gezien. Toen was zijn gimmick best "grappig" om te zien. Maar ik moet zeggen dat het 5 jaar later nog steeds van hetzelfde is en dat het muzikaal weinig om het lijf heeft. En toch heeft hij ergens wel weer sympathie door zichzelf niet serieus te nemen.

Nou nu was het aan de 3 heren uit Zweden. Ik las de recensies van Placebo al over het harde geluid, en ik geloofde het allemaal wel. Maar het geluid in de ZiggoDome stond tijdens Swedish House Mafia echt absurd hard. Ik was blij met mijn gehoorbescherming en zelfs daarmee was het snoei en snoeihard. Je voelde soms ook gewoon letterlijk je haren op je hoofd trillen op het geluid. Als we wat drinken gingen halen in de hallen van de ZiggoDome hoorde je ook letterlijk alles trillen. Nu kom ik vrij regelmatig in deze zaal, maar dit heb ik nog niet eerder zo meegemaakt.

Enfin, SHM dus. Kwa productie value zat het prima in elkaar. Iedereen kreeg bij binnenkomst ook een lichtgevend polsbandje die soms wel voor toffe effecten zorgde tijdens de show. Je kan niet ontkennen dat ze ontzettend veel hits hebben als dj acts zijnde, maar het is ook allemaal een beetje veel van het zelfde. Persoonlijk vond ik het toch allemaal net niet scherp genoeg om enorm te genieten van deze show. Waarbij ik een Eric Prydz nog best do-able vond voor o.a. een Lowlands is SHM dat totaal niet. En ook niet goed genoeg om als een headline act op een Pinkpop o.i.d.. Dit zou alleen na een P!nk of iets dergelijks komen als co-constructie, maar meer dan dat zeker niet.

Dus uiteindelijk geen bijzondere avond, en het geluid was toch echt te hard, en ik ben echt de flauwste niet.
[+] 2 users say Thank You to Indiaantje89 for this post
Reply
(01-11-2022, 09:17)Indiaantje89 Wrote: Swedish House Mafia @ ZiggoDome.

Hoewel ik het solowerk van alle 3 de heren (Axwell, Sebastian Ingrosso, Steve Angello) best kan behappen, ben ik niet zozeer fan van hun collab als Swedish House Mafia. Maar goed vrouwlief wilde er heen, en ik had ze ook nog niet eerder live gezien. Dus dan ben ik de beroerdste niet.
Het voorprogramma (van wie ik nog steeds niet ben achter gekomen wie dat nu was) begon erg saai. Eentonige beats waardoor het ook geen lekker opwarmertje was. Meh.

Daarna meme-dj Salvatore Ganacci. Had ik een paar jaar geleden al eens op Tomorrowland gezien. Toen was zijn gimmick best "grappig" om te zien. Maar ik moet zeggen dat het 5 jaar later nog steeds van hetzelfde is en dat het muzikaal weinig om het lijf heeft. En toch heeft hij ergens wel weer sympathie door zichzelf niet serieus te nemen.

Nou nu was het aan de 3 heren uit Zweden. Ik las de recensies van Placebo al over het harde geluid, en ik geloofde het allemaal wel. Maar het geluid in de ZiggoDome stond tijdens Swedish House Mafia echt absurd hard. Ik was blij met mijn gehoorbescherming en zelfs daarmee was het snoei en snoeihard. Je voelde soms ook gewoon letterlijk je haren op je hoofd trillen op het geluid. Als we wat drinken gingen halen in de hallen van de ZiggoDome hoorde je ook letterlijk alles trillen. Nu kom ik vrij regelmatig in deze zaal, maar dit heb ik nog niet eerder zo meegemaakt.

Enfin, SHM dus. Kwa productie value zat het prima in elkaar. Iedereen kreeg bij binnenkomst ook een lichtgevend polsbandje die soms wel voor toffe effecten zorgde tijdens de show. Je kan niet ontkennen dat ze ontzettend veel hits hebben als dj acts zijnde, maar het is ook allemaal een beetje veel van het zelfde. Persoonlijk vond ik het toch allemaal net niet scherp genoeg om enorm te genieten van deze show. Waarbij ik een Eric Prydz nog best do-able vond voor o.a. een Lowlands is SHM dat totaal niet. En ook niet goed genoeg om als een headline act op een Pinkpop o.i.d.. Dit zou alleen na een P!nk of iets dergelijks komen als co-constructie, maar meer dan dat zeker niet.

Dus uiteindelijk geen bijzondere avond, en het geluid was toch echt te hard, en ik ben echt de flauwste niet.

Was de zaal eigenlijk vol? Die SHM arena tour was in Amerika zwaar geflopt. Vergane glorie geworden.
Reply
[Image: 20221101-223936.jpg]

Voor het eerst naar de grote zaal van het iconische Carnegie Hall geweest, voor A Steve Reich Celebration gespeeld door de Colin Currie Group met hulp van Synergy Vocals.

Als eerste kwam het stuk Tehillim uit 1981 wat heel fijn was, gevolgd door een kleine pauze waarna het nieuwe Traveler's Prayer uit 2020 voorbij kwam. Deze vond ik echter zeer mid. Hierna was er nog een pauze van 20 minuten; aan het eind hiervan was de voorstelling al anderhalf uur bezig, wat best vermoeiend aanvoelde gezien er bar weinig beenruimte in het balkon was.

Maar toen kwam het hoofdprogramma waarbij ik meteen weer bij de les was: een integrale vertolking van Music for 18 Musicians die ik eindelijk van de bucket list kon afstrepen. En wat was het tering goed. De balkonplek bleek perfect voor overzicht op het hele gebeuren. Het was net alsof ik keek naar een laboratorium met waanzinnige muziekwetenschappers, waarbij ik steeds op een andere muzikant kon focusen wiens geluid in de spotlight stond. Natuurlijk geholpen door de overweldigende akoestiek in Carnegie Hall. Ook heel cool dat Reich zelf aanwezig was en na afloop op het podium ging tijdens het langdurige applaus (natuurlijk met zijn petje op). Niet te geloven dat ie 86 is.

Overigens speelde deze lui exact dezelfde show vorig jaar in het Concertgebouw. Geen idee hoe bekend dit was onder muziekliefhebberkringen, maar mocht er weer een kans zijn om MF18M te zien, grijp het absoluut.
[+] 1 user says Thank You to hythloth for this post
Reply
(01-11-2022, 20:20)hythloth Wrote:
(01-11-2022, 09:17)Indiaantje89 Wrote: Swedish House Mafia @ ZiggoDome.

Hoewel ik het solowerk van alle 3 de heren (Axwell, Sebastian Ingrosso, Steve Angello) best kan behappen, ben ik niet zozeer fan van hun collab als Swedish House Mafia. Maar goed vrouwlief wilde er heen, en ik had ze ook nog niet eerder live gezien. Dus dan ben ik de beroerdste niet.
Het voorprogramma (van wie ik nog steeds niet ben achter gekomen wie dat nu was) begon erg saai. Eentonige beats waardoor het ook geen lekker opwarmertje was. Meh.

Daarna meme-dj Salvatore Ganacci. Had ik een paar jaar geleden al eens op Tomorrowland gezien. Toen was zijn gimmick best "grappig" om te zien. Maar ik moet zeggen dat het 5 jaar later nog steeds van hetzelfde is en dat het muzikaal weinig om het lijf heeft. En toch heeft hij ergens wel weer sympathie door zichzelf niet serieus te nemen.

Nou nu was het aan de 3 heren uit Zweden. Ik las de recensies van Placebo al over het harde geluid, en ik geloofde het allemaal wel. Maar het geluid in de ZiggoDome stond tijdens Swedish House Mafia echt absurd hard. Ik was blij met mijn gehoorbescherming en zelfs daarmee was het snoei en snoeihard. Je voelde soms ook gewoon letterlijk je haren op je hoofd trillen op het geluid. Als we wat drinken gingen halen in de hallen van de ZiggoDome hoorde je ook letterlijk alles trillen. Nu kom ik vrij regelmatig in deze zaal, maar dit heb ik nog niet eerder zo meegemaakt.

Enfin, SHM dus. Kwa productie value zat het prima in elkaar. Iedereen kreeg bij binnenkomst ook een lichtgevend polsbandje die soms wel voor toffe effecten zorgde tijdens de show. Je kan niet ontkennen dat ze ontzettend veel hits hebben als dj acts zijnde, maar het is ook allemaal een beetje veel van het zelfde. Persoonlijk vond ik het toch allemaal net niet scherp genoeg om enorm te genieten van deze show. Waarbij ik een Eric Prydz nog best do-able vond voor o.a. een Lowlands is SHM dat totaal niet. En ook niet goed genoeg om als een headline act op een Pinkpop o.i.d.. Dit zou alleen na een P!nk of iets dergelijks komen als co-constructie, maar meer dan dat zeker niet.

Dus uiteindelijk geen bijzondere avond, en het geluid was toch echt te hard, en ik ben echt de flauwste niet.

Was de zaal eigenlijk vol? Die SHM arena tour was in Amerika zwaar geflopt. Vergane glorie geworden.
Ja hoor was gewoon goed gevuld en nagenoeg uitverkocht.
Reply
Eerste dag FAQ vond ik meteen lekker compromisloos. Sote en Tarik Barri lieten zien en horen waarom dit het beste openingsconcert van LGW? is dat je volgende week kunt bijwonen. Veel abstracter en ook wel chaotischer dan wat ik vroeger van hen heb gezien (de laatste keer was alweer 2018) en dus ook geen traditionele instrumenten mee op het podium. Even dreigt het wat in te kakken, maar sommige stukken zijn werkelijk gruwelijk en dat geldt net zo goed voor de visuals van Barri, die wat dat betreft gewoon op eenzame hoogte staat. Zeker als er in de Schouwburg groter scherm hangt dan in de Willem II is dit absoluut een must.

Stephen O'Malley en Kali Malone hadden met een set van twee uur (!) potentieel een van de shows van dit jaar in handen, maar waar het eerste deel schitterend leek op te bouwen, belandde het hoe-laat-ik-een-zaal-in-sneltempo-leeglopen-deel in chaos en slordigheden van O'Malley, die duidelijk niet heel erg ingesteld was op Malones gedisciplineerde drones die ze vanuit de Willen II studio's (?) de zaal in stuurde. Het gevolg was dat de combinatie van beide muzikanten grote stukken van het concert niet echt te horen viel. Bovendien heeft O'Malley solo een stuk meer controle over zijn prachtige, fluctuerende geluidsmuur (een zo'n optreden als afsluiter van 24 hour Dronefest op LGW? 2014 was de rechtstreekse aanleiding voor het ontstaan van de term 'Dronegestapo') waar hij nu te vaak zoekende was en dus ook steken liet vallen. Maar het zou verkeerd zijn om alleen op die minpunten te focussen. Het optreden was uiteindelijk te lang en de visuals waren daar duidelijk niet op voorzien, maar niettemin mag dit 'episch' genoemd worden. Alleen al omdat er aan het eind misschien nog 50 mensen overbleven.
[+] 5 users say Thank You to Uplift for this post
Reply
Ik ben iets minder streng dan Uplift over O'Malley en Malone.

Ja het was wat te lang en ja de visuals waren soms niet spot on (of afwezig).
Aan de andere kant; lang geleden dat ik zo ben meegezogen in een optreden. Het werd langzaam een allesomvattende fysieke ervaring waarin elk besef van tijd wegviel. Letterlijk murw geslagen de zaal uit.
[+] 1 user says Thank You to Fitz for this post
Reply
De laatste avond FAQ werd uiteindelijk de minste, maar daarom niet minder leuk.

De gok was om geen echte route uit te stippelen en volop voor 2,5 uur Dennis Tyfus-waanzin te gaan. Dat pakte half goed uit, maar daarover later meer.

De avond in de Verkadefabriek begon met Beatrice Dillon en Kuljit Bhamra. Meestal pakt elektroncia met live percussie niet goed uit, maar dit was echt van een hoog niveau. De uitvoering bleef trouw aan de vloeibare klank van Dillon, maar de gemiste kans is volgens mij dat Bhamra een te grote rol toebedeeld kreeg en Dillon eerder voor begeleiding zorgde - wat dus de gelaagdheid van haar schitterende 'Workaround' te weinig aan bod liet komen. Beetje 'net niet', evenals Ale-Hop een dag eerder.

Dennis Tyfus dan. Tja. De man nam een bus Antwerpse experimentele muzikanten mee, propte ze vol met drank en liet vervolgens een presentator een soort loterijtrekking presenteren waarbij 'ensemblevorm' - 'leden' - 'instrumenten' (daar zaten ook veel onzindingen tussen, zoals een fucking magnetron) en tot slot 'fictieve bandnaam' achtereenvolgens werden getrokken. In één of twee gevallen leidde het tot iets vet. In alle gevallen was het eigenlijk een meer dan twee uur durende comedyshow met muziek. En dus heel veel drank. Waarbij klassiek geschoolde muzikanten als Elisabeth Klinck tering dronken de boel gingen afbreken (de stagemanager beleefde de ergste avond van haar leven) en in sommige gevallen leek het eerder op uit de hand gelopen muziektherapie. Bovenal was het een soort Antwerpse invasie, wat alleen maar bijdroeg aan de hilariteit. Maar hoewel ik Tyfus' aanpak van kunst vaker wel dan niet laten mislukken zeker kan appreciëren, is het niet voor het eerst dat een lage lat en navelstaarderij vanuit een soort Antwerpse superioriteit uiteindelijk resulteren in een kakafonie waar je vanuit puur artiestiek of muziaal oogpunt weinig mee kunt. Leuk voor 2/3 van het aanwezige publiek - alle muzikanten dus, maar na een uur of wat had ik misschien gewoon beter naar Russell Haswell kunnen gaan. Al was ik toch net iets te benieuwd hoe het allemaal zou aflopen. Dit sloeg in een FAQ-context (en zeker de context van November Music) in elk geval als een tang op een varken, maar ergens is het ook verfrissend. Ik ben er evenwel vrij zeker van dat Tyfus voor de rest van zijn leven persona non grata is in de Verkadefabriek.
[+] 4 users say Thank You to Uplift for this post
Reply
Klinkt als een tyfuszooi.
Reply
Wet leg in Paradiso. Terwijl jullie geloof ik allemaal op Le guess who? zaten.

Eerst nog een paar uurtjes in het Rijksmuseum rondgelopen met met mijn vriend, en daarna bij Bojo Indonesisch gegeten. Er zaten toen we naar het restaurant liepen al mensen voor de deur van Paradiso te wachten, erg schattig.

Hij ging daarna weer naar huis, ik naar Paradiso. Ik was mooi op tijd voordat de deuren om 19.00 open gingen. En al stond er en aardige rij buiten, eenmaal binnen kon ik nog een mooi plekje bijna vooraan vinden.

Het publiek was een mengeling van ouders met tieners, veel groepjes van ik gok jonge studenten, en dan een paar grijze mensen zoals ik.

Het voorprogramma was Lava la rue, een zangeres die ook af en toe rapte met als backing een drummer, bassist (die nog maar 17 is) en een gitarist/keyboard/saxofoonspeler. Was prima, publiek werd er in ieder geval lekker enthousiast van.

Dan begon Wet leg nadat The Beatles door de speakers hadden geklonken. De fanboys & girls gingen helemaal uit hun dak ("ik kan niet geloven dat we zó dichtbij staan ").

Het was een leuk optreden, de dames zagen er een keetje kitsch sexy uit en gaven goede show weg. Verder nog een vast liveband met drums, bass, en gitaar/keyboard.

Dit jaar zijn ze volgens mij nonstop aan het touren, dus knap dat ze nog plezier erin leken te hebben. Bij de hitjes ging het er nog best wild aan toe en ontstond er zelfs iets van een pit, dus kwam steeds wat meer aan de zijkant terecht, wat ook prima was. Ze doen me nog steeds erg aan bands zoals Yeah Yeah Yeahs denken, maar dan wat poppier. Ze hebben in ieder geval leuke, catchy nummersmet gekke teksten, die live erg goed overkomen.

Bij één nummer zit er in de tekst dat er afgeteld wordt naar een lange gil. Live wordt hier dus de muziek even stilgelegd, waarbij de band en het publiek even een minuut of twee alles eruit kon gillen. Was een erg leuk momentje, er moest blijkbaar ook bij het publiek wat eruit qua spannning.

Ze deden verder nog een cover van  Angel Olsen, en twee nummers die niet op de plaat stonden. Bij een wat zachter nummer was het publiek goed stil, leuk om te zien dat dit ook gewoon nog kan.

Zoals ik al had verwacht was het geen lang optreden (ze hebben nog maar een album uit en Engelse bandjes in zo'nzaal doen meestal maar max 1 uur 15). Ze speelden krap een uur, zonder toegift. Chaise longue als laatste natuurlijk.
Heel even gewacht omdat het podium nog niet opgeruimd leek te worden, maar nee, het was wel einde. Er had wel nog net een nummertje of twee erbij gekund.

Op zich ook niet erg, daardoor was ik net voor twaalven weer thuis.

Oh, en erg handig, ze hebben nu bij Paradiso nieuwe lockers, die je via een qrcode buiten al kan scannen en betalen. Het openen gaat ook allemaal digitaal, dus je hoeft niet meer eerst een muntje te pinnen en daarna een kluisje te zoeken.
[+] 8 users say Thank You to meisbaer2 for this post
Reply
(12-11-2022, 14:54)meisbaer2 Wrote: Ze deden verder nog een cover van  Angel Olsen

Welke cover was dat? Op setlist.fm lees ik er niks terug over.
Reply
Tijdje terug plannen gemaakt voor een werkbezoek aan DC en om daar gezamelijk met iemand naar de kleptomane pasticheband The 1975 te gaan. Ik zag ze al eens eerder op de herfsteditie van Boston Calling 2014 en dat was niet best, maar sindsdien stonden er op elk van hun albums wel een paar liedjes die ik goed waardeerde. Ook nog steeds andere kutnummers op hun platen, daar niet van, maar dat is bij een Charli XCX ook het geval, dus ik wou deze band wel eens opnieuw live zien. Echter daarbovenop ook nog tickets gewonnen om ze een paar dagen eerder in Madison Square Garden te zien, dus vooruit, ook daar een afspraakje van gemaakt.

Onze plaatsen waren hoog in de tweede ring, waar de beruchte Chase Skybridge in het gezichtsveld hing. Nog nooit zoiets eerder meegemaakt in een arena, en het grote scherm dat eraan vast zat was super fel waardoor je eerder geneigd was om naar dat scherm te kijken dan naar het podium iets lager. Niet ideaal. Ik vreesde ook dat het geluid vervormd zou worden door die brug, maar het klonk uiteindelijk gewoon helder. Maar opnieuw op een zachter volume dan dat je bij de gemiddelde zaal aantreft.

Na het fucking kleuterzooi voorprogramma Blackstarkids kwam dus The 1975 op, wiens show stond als een huis. En dat bedoel ik letterlijk, want zie de foto van de productie hieronder. De eerste helft van de show was in het teken van hun nieuwe 80's-stijl throwback tracks, aangevuld door wat oudere deep cuts. Die waren muzikaal wisselvallig (wat verwacht je anders van Jack Anton Off die de recente plaat produceerde), maar wel aanstekelijk gespeeld en goed ontvangen. Want dat bleek een pluspunt van het zachtere geluid: de luide meezingende fans in de mix brachten een hele saamhorige vibe. Het was geen geval zoals bij Harry Styles waar het vooral draaide om massahysterie in het belang van de persoonlijkheidscult; hier ging het toch echt om hun liefde voor de muziek. Met voor mij als hoogtepunt een tragere versie van I Like America and America Likes Me; een autotune schreeuwzangtrack dat gezien het wapengeweld-onderwerp op een aparte manier aangrijpend was.

Hierna kwam er een bizar performance kunst intermezzo over mannenlijkheid, waarbij de zanger o.a. aan zijn kruis wrijfde, shirtloos push-ups deed, aan een rauw stuk biefstuk op een stok begon te kauwen, en door een televisietoestel kruipte. Rare snuiter. Tweede helft van de show waren dus al hun grote tracks, waarbij de aanwezigen - zelfs helemaal bovenin mijn vak - compleet lijp gingen en de show nog memorabeler maakten. Niks afdwalen met de gedachtes, gewoon hard meegezongen- en gesprongen bij bangers als If You're Too Shy (To Let Me Know) en Somebody Else. Oordeel gerust zelf via de opname van hun Amazon livestream pro-shot waar je het publiek ook goed in hoort, en voor toekomstige shows met grote kans op dit soort uitzinnige enthousiasme zou ik MSG nu wel aanbevelen. Want uiteindelijk gewoon een leuke avond.

[Image: hythloth-20221108195446.jpg]

Had dus de daaropvolgende DC show gerust kunnen skippen en mijn ticket voor een belachelijke marktprijs van $250 kunnen doorverkopen, maar vanwege de eerder gemaakte sociale plannen met een ander deed ik die ook maar gewoon. En dat was qua zaal beter (want The Anthem), maar publiek in de eerste helft was dood en vervelend. De band speelde ook lang niet zo goed; lame dat ze alleen hun A-game brachten toen het werd gefilmd. Gelukkig ging de energie bij iedereen tijdens alle hitjes flink omhoog, en dit keer kwam A Change of Heart wel langs die ze in MSG niet deden. Werd ook nog een nummer opgedragen aan een aanwezige 25 jarige dude/pop stan uit Florida die twee dagen eerder was verkozen tot eerste Gen Z congressman. Maar goed, doorverkopen en dat geld gebruiken voor kwalitatievere shows was objectief de betere keuze geweest.

Avond daarna ook nog Skullcrusher in DC meegepikt. En dat was geen metalact, maar sad girl indie ambient folk, in zo'n soort café zaaltje met een laag plafond en een podium in de hoek. Was maar half gevuld maar iedereen hield gewoon aandachtig zijn/haar mond. Had mijn huiswerk nauwelijks gedaan dus had weinig aanknopingspunten met de muziek, en toch was het aangenaam vertoeven en werd het nooit saai. Inclusief goeie minimalistisch spelende begeleidingsband, dus zeker in de gaten houden.
[+] 8 users say Thank You to hythloth for this post
Reply
(14-11-2022, 04:10)hythloth Wrote:
(12-11-2022, 14:54)meisbaer2 Wrote: Ze deden verder nog een cover van  Angel Olsen

Welke cover was dat? Op setlist.fm lees ik er niks terug over.

Geen idee, ik ken niet genoeg van haar om het te herkennen. De meiden om mij heen waren er wel blij mee ("I love Angel Olson"). Ik kan mij ook geen woorden herinneren van het nummer, dus helaas. Waarschijnlijk stond het niet op de setlist die ze hadden uitgeprint.
Reply
Injury Reserve in de Bitterzoet. Was mijn eerste keer in die zaal en was erg onder de indruk. Met name door het glas in lood dat er hing. Voorprogramma ben ik alweer vergeten, maar de hoofdact deed het goed en kwam beter binnen dan toen ik ze twee maanden geleden zag als support voor IDLES. Vond het wel sympathieke gasten, en het enthousiaste jonge publiek (hipster? moderne alto?) maakte het ook chill. Verder een gezellige tijd met wat mede-Grazzers, en fijn om Koen eindelijk te hebben ontmoet.
[+] 3 users say Thank You to hythloth for this post
Reply
Ja, Bitterzoet is een leuk zaaltje, en lekker dichtbij CS.
Reply
Ik ben vorige week bij Gorillaz geweest in Dusseldorf. Damon Albarn is samen met Thom Yorke mijn favoriete artiest, dus ik twijfelde geen moment toen ik via de fanaccounts op Twitter zag dat in het kader van de MTV EMA's een show werd gegeven. De locatie was met de Tonhalle prachtig; in de twintigste eeuw gebouwd als planetarium, maar in de jaren 70 verbouwd om als thuisbasis te dienen voor het symfonieorkest van de stad. Met een capaciteit van 2500 man zal dit een van de kleinste Gorillaz shows in tijden zijn geweest, dus de randvoorwaarden waren ideaal voor een goede show. De wereldtour zit er inmiddels op, en Damon had duidelijk zin in een laatste show om het jaar af te sluiten. Vanuit Albarn veel aandacht voor het publiek, en een show die grotendeels leunde op Demon Days en de nieuwe plaat. Van de nieuwe plaat werd Baby Queen nog niet live gespeeld, maar wel het nog niet uitgebrachte Skinny Ape (energiek gitaarliedje) en het ingetogen Silent Running.

[Image: 20221112-211711.jpg]

De Escape to Plastic Beach tour in 2010 (met Bobby Womack!) zullen ze voor mij nooit meer overtreffen, maar deze show komt hoog in mijn jaarlijstje terug. De volledige opname wordt volgend jaar uitgezonden op MTV. Met oog op de nieuwe plaat die in februari uitkomt verwacht ik niet dat dat nog lang op zich zal laten wachten, maar voor nu is er alvast de opname van Cracker Island die tijdens de uitzending van de EMA's voorbij is gekomen.

[+] 5 users say Thank You to Martijn for this post
Reply
Opeth in de Ronda. 2e avond in Tivoli. In de Grote Zaal zag ik ze al in 2019, dus dit voelde als een upgrade. Geluidtechnisch en qua sfeer was het dat ook, hoewel dit om een twee jaar (!) uitgestelde tour ging ter gelegenheid van hun inmiddels 32-jarig bestaan en dus geen albumtournee. Met Voivoid als relatief kort voorprogramma was de toon gezet: old school metal die teruggrijpt naar een geschiedenis die nog langer is dan die van Opeth. De huidige tour van de Zweden draait dan ook rond hits en deep cuts, mede bepaald door fanpolls. Zelf ben ik geen fan van het concept, maar de set van 145 minuten toonde nog beter dan tevoren hoe briljant en divers Opeth wel niet is. Het is natuurlijk meer dan ooit de grote Akerfeld-show. Maar hij is ook gewoon in veel betere doen, vooral stemtechnisch, dan de laatste keer dat ik Opeth zag. Soms dreigt het keurslijf van de tour voor wat inkak-momenten te zorgen, specifiek tijdens het ellenlange en artistiek gezien nog zoekende 'Black Rose Immortal'. Maar Opeth is slim en knalt in de laatste drie kwartier enkel nummers uit hun post-2011 tijdperk eruit, afgesloten door een keiharde uitvoering van 'Deliverance'. Zonder curfew (wtf, Tivre) hadden ze vast nog een nummertje eraan geplakt.

Het is maar de vraag of de band, nu met alweer een nieuwe drummer, na al die jaren Akerfeld zal blijven verdragen en of we ze over pakweg twee jaar terugzien met een nieuw album van alweer hoog niveau. Ik gok van wel, afgaande op de vorm van gisteren en hoeveel hardcore fans deze band inmiddels heeft (uitverkochte zalen waar ze ook komen). Ik heb Opeth nu al zo vaak gezien en het is gewoon altijd van wereldklasse. De figuur Akerfeld blikft uniek (en grappig) en hun show gisteren is wat mij betreft hét summum van hoe je op een nerdy, ongedwongen, maar vooral ook heel vette manier harde muziek kunt ervaren. Fucking topavond.
[+] 4 users say Thank You to Uplift for this post
Reply
Ik heb helaas kaarten voor beide avonden moeten verkopen. Jammer want had Opeth heel graag weer eens gezien. Laatste keer kan zomaar eens 013 in 2002 geweest zijn.

Het heeft mij wel altijd verbaasd waarom deze band relatief klein gebleven is en het nooit headliner is geweest op Graspop. Inmiddels zijn Gojira en Ghost dat ook en die vind ik toch vele malen minder boeiend.
Reply
Opeth is veel te compromisloos, man. Er is niets conservatiever dan mainstream metal en de zogenaamde metal-hiërarchie. Maar op Hellfest en Wacken hebben ze wel semi-headliner status en verder verkopen ze steevast zalen van 2-5k uit, bijna overal ter wereld. Dat is op zich geen slechte prestatie, gezien hun proggy inslag en de moeilijkdoenerij van Akerfeld.
Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 2 Guest(s)