+- Graz (https://wattes.nl/forum)
+-- Forum: <3 Graz (https://wattes.nl/forum/forumdisplay.php?fid=3)
+--- Forum: Archief (https://wattes.nl/forum/forumdisplay.php?fid=24)
+--- Thread: Primavera Sound (/showthread.php?tid=7)
Pages:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
RE: Primavera Sound - Willie - 05-06-2018
(05-06-2018, 16:20)Uplift Wrote: Wel, ik weet welke booth ik volgend jaar moet thrashen met m'n Spaanse vrienden zo rond 4u 's nachts als we allemaal rete dronken zijn.
Dan is hij al weg
RE: Primavera Sound - Uplift - 05-06-2018
Ja, zover was ik. Net daarom, Willie. Als in: ik meen dat ook wel. Graffiti tag of whatever. Pis. Maakt niet uit.
RE: Primavera Sound - Willie - 05-06-2018
Zoals beloofd:
Na een jaar overgeslagen te hebben weer aanwezig al had ik enige reserveringen en het begon meteen al prettig op de woensdag; een enorme rij bij de ingang en een nog langere rij voor de Spiritualized reserveringen, op dat moment maar besloten om terug te gaan naar het centrum en wel te zien of ik ’s avonds nog terug zou komen.
Dag 0
Toch gedaan en geen spijt van gehad, want een venijnig Wolf parade met een set vol oude nummers, dat verzachtte de pijn van het missen van Spiritualized een beetje. Daarna een optreden van wat ik 12 jaar terug nog 1 van mijn favoriete bands zou noemen en ik de afgelopen jaren ook al weer zo vaak gezien heb dat de urgentie ontbrak, maar Judy and the dream of horses en Like Dylan in the movies vervelen nooit, alleen is het wel zo dat bij elk nieuw werk van Belle and Sebastian de setlists steeds magerder worden als is We were beautiful wel een live-aanwinst, maar komt het duo Perfect couples en Party line mijn neus uit en die heb ik nu de laatste 4 keer voor mijn kiezen gehad, dus ik ben er geloof ik wel een beetje klaar mee al blijft het ook wel een fijne band.
Dag 1
De eerste echte festivaldag begon vrij vroeg om te zien of F/E/A een gitaarmuur op kon trekken die het album Congo belooft. En dat ging ze vrij goed af, daarna bij het verkeerde podium op Vagabon staan wachten waardoor ik de pop van The Zephyr bones maar heb bekeken, niet iets dat ook maar enigszins bij is gebleven. Ezra Furman wel, ik vond hem meeslepend al is het ook wel erg theatraal en zakte het na een explosieve opening wat in.
Theatraal is ook James Graham van The twilight sad, maar ik geloof hem en elke keer als ik hem zie dan wil ik hem eigenlijk een hele dikke knuffel geven. Een wat donkerdere setlist zonder Alphabet, Cold days from a birdhouse en That summer, at home I had become the invisble boy (mijn favoriet), maar dan wel weer met een heel emotionele Frightened rabbit cover die massaal werd meegezonden, elke keer raakt die band mij weer. Za! Was vooral een Spaans feestje met wat schizofrene electro met een drummer, soms moest ik aan Holy fuck denken maar dan een paar treedjes minder.
Toen de keuze of ik dan Björk zou gaan kijken, omdat het kon (en ik daarna Cave wilde zien op dat enorme deel bij de hoofdpodia) of ik iets zou gaan kijken waar ik wel wat mee heb. Toch Björk en dat was dus eens maar nooit meer, niets voor mij. Over Nick Cave is al veel gezegd en geschreven, maar die man is zo goed met een gelukkig een wat verassende setlist met aangevuld een mooi opgebouwd Mercy seat, het altijd fijne Jubilee street. Klein minpuntje; ik heb Stagger Lee beter gezien.
Nils Frahm is fascinerend en zijn rustige stukken bloedmooi. Of het nu 2 uur ’s nachts is of zoals op BKS een paar jaar terug om 5 uur ’s middags, hij levert.
Dag 2
Op voorhand de minst spannende dag, zonder echte must sees (eigenlijk alleen Idles) en veel keuze, toen ik net uit de metro Snackbar tegenkwam was het lekker makkelijk om dan maar samen de dag door te brengen. Eerst John Maus, met een mindere plaat op zak en als opener van de dag werkte het toch niet helemaal (LGW was fijner), maar de man is volledig gestoord en fascinerend om te zien al hoop ik ooit nog Hey moon live te horen. Yellow days kon de eerste drie liedjes niet bekoren, dus maar een plekje op het gras gezocht in afwachting van Mogwai, daar heb ik heel veel mensen de hand geschud en werd het duo daarna een euh…..drietal.
Mogwai was verrassend dynamisch met zelf soms zang en een bijna toegankelijk nummer. En uiteraard werd een paar keer vol de geluidsmuur opengetrokken en kwam het altijd indrukwekkende Mogwai fear Satan langs, maar een band die al een tijdje bestaat en toch nog lijkt te groeien, knap.
Omdat er voor de “Hidden” stage dit jaar geen kaartjes nodig waren toch Ride meegepakt, goede show, lekker intiem, maar ik ben vooral fan van Nowhere en dan kom je er een beetje karig vanaf. Het afsluitende Drive blind zat nog wel in de set, dat is sinds de reunie dan weer wel een favorietje geworden.
De twee uur daarna ging snel zonder echt iets gezien te hebben en voorbij vlogen. Maar toen Idles, lekker enthousiast op rij 5 staan zodat je binnen twee minuten tien rijen naar achteren wordt gebeukt. Bijna alleen maar pit en ik geloof niet dat ik eerder zo veel mensen omhoog heb geholpen voor het crowdsurfen. Dit is de live must see voor de komende jaren, hopelijk blijven ze nog een tijdje in de kleinere popzaaltjes spelen.
Toen nog een gokje genomen met Arca, op plaat niet helemaal voor mij. En in deze vorm live ook niet, naarmate het optreden vorderde werd het steeds platter en ontstond een soort Spaans carnaval, wel complimenten dat je het dan nog wel boeiend aan elkaar kunt praten.
Dag 3
Ik was er net als op dag 1 vroeg bij en toen wist ik weer waarom het festival toch zo fantastisch is, bij het binnenlopen hoorde ik bekende klanken en voordat ik het wist stond ik op 5 meter van Steve Albini, Shellac gaf namelijk een optreden bij de ingang, beetje zoals The Wedding present regelmatig plots opdook op het festival. Beetje schel geluid (wat wil je met 1 box), maar het blijft gewoon een vette band en het publiek had er ook duidelijk zin in, want er stond redelijk wat volk.
Daarna Vulk, 1 van de bandjes die ik had aangevinkt bij het vullen van de gaten. Dat begon matig, maar naarmate het vorderde kwam het dikke geluid waarvoor ik kwam steeds beter uit de verf.
Peter Perrett bracht afgelopen jaar een mooie plaat uit, daar werd het meeste van gespeeld, maar het begon pas te leven bij het laatste (en oudste) nummer. Hierna kon de dag echt beginnen en was ik beniewd hoe Josh T Pearson (wat een droogkloot) het bij het opnieuw in leven gelazen Lift to experience er vanaf zou brengen. Uitstekend, wat een lekkere show, al had ik het eerste en tweede deel van de setlist omgedraaid.
Omdat ik als een halve manke was vertrokken (verstuikte enkel die weer op ging spelen en als mensen bij Idles op je al beurse teen gaan springen wordt dat er ook niet beter van) even de voetjes rust gegeven voor de eindsprint. Te beginnen met Slowdive, vier jaar terug viel alles op zijn plek en was ik diep ontroerd, dan hoop je dat het nog een keer gaat gebeuren. Dat net niet, maar wat een waanzinnig goede show toch weer, waar nieuwe nummers als Star roving goed uit de verf kwamen. Ook prettig dat het zwaartepunt van het oudere werk bij mijn favoriete Souvlaki lag en ik dan na 2 keer toch eindelijk de dubbel When the sun hits / Alison heb gehoord.
Grizzly bear trok een belachelijke hoeveelheid publiek (nog net een plekje op de tribune gevonden) ik vond het een beetje lastige set, waar een paar jaar terug Shields er voor zorgde dat het een soepel lopend geheel was, was dit toch meer het Veckatimest tijdperk en daar kon ik de aandacht niet voor opbrengen na zo’n geweldige Slowdiveshow. Dead cross mocht me nog even wakker rammen. Charmeur Patton met beest Anselmo. Ik vond het tof, doch niet memorabel, maar de grap om 12 seconden Raining blood te spelen en dan wederom te vertrekken kon ik wel waarderen.
Toen weer een plekje bij de Ray ban gevonden (en dit keer was het niet zo belachelijk druk) voor Deerhunter, de band die elke keer een gedaantewisseling ondergaat en soms fenomenaal is, soms ruk en vaak ok had er dit keer zin in. Strakke, mooie show met Desire lines en Helicopter als Hacyon digest favorieten. Blijft de moeite van het bezoeken waard.
En dan de ultieme afsluiter van het festival. Beach house lijkt nergens zo groot als op Primavera, ik heb ze een keer de omgeving van het oude ATP podium logistiek zien laten ontsporen, ik heb ze ’s nachts voor een vol hoofdpodium zien spelen (toen het festival nog niet zo massaal was als nu) en nu was het weer lekker druk. En ze waren in vorm, het nieuwe werk past feilloos in de set en geeft het weer net een extra randje. Blijft een bijzondere band en hebben ze de laatste jaren zo veel goed werk afgeleverd dat je altijd nummers mist, terwijl je geen misbaar nummer hebt gehoord.
Ontzettend fijn weekend gehad en de dalende lijn van de laatste jaren is niet doorgezet. Zo vet als de eerste jaren dat ik ging wordt het nooit meer, maar qua grote festivals is dit het beste wat er te vinden is) Ik vond het qua drukte meevallen, de spoeltoiletten bij het food court zijn een aanwinst (maar misschien stonden die er vorig jaar ook), het eten vond ik ook prima, mits het vers was en eigenlijk geen grote problemen gezien (en wel een beetje voor vreesde op woensdagmiddag).
Dus morgen toch maar weer een kaartje aanschaffen.
RE: Primavera Sound - Loov - 05-06-2018
Mooi verslag!
En sinds wanneer is drugs moeilijk aan te komen op Primavera? Lopen er geen mannetjes meer rond net zoals die bier verkopers met tanks op hun rug?
RE: Primavera Sound - BigBird - 05-06-2018
Festival Review: @Primavera_Sound continues to evolve, but a reverence for art and a passion for experience remain the festival's beating heart: http://cos.lv/XagC30km0K0
RE: Primavera Sound - matthijs603 - 05-06-2018
(05-06-2018, 20:42)Willie Wrote: Daarna een optreden van wat ik 12 jaar terug nog 1 van mijn favoriete bands zou noemen en ik de afgelopen jaren ook al weer zo vaak gezien heb dat de urgentie ontbrak, maar Judy and the dream of horses en Like Dylan in the movies vervelen nooit, alleen is het wel zo dat bij elk nieuw werk van Belle and Sebastian de setlists steeds magerder worden als is We were beautiful wel een live-aanwinst, maar komt het duo Perfect couples en Party line mijn neus uit en die heb ik nu de laatste 4 keer voor mijn kiezen gehad, dus ik ben er geloof ik wel een beetje klaar mee al blijft het ook wel een fijne band.En dan beticht je mij er wel eens van teveel te nuanceren
RE: Primavera Sound - Willie - 05-06-2018
Ik ben nog niet zo ver als Joris, maar wel onderweg
RE: Primavera Sound - meisbaer2 - 05-06-2018
Leuk om te lezen allemaal. En stiekem wel een beetje trots dat Björk bijna overal bovenaan staat in de lijstjes. Duidelijk een geval van love or hate
RE: Primavera Sound - JorisR - 05-06-2018
(05-06-2018, 22:47)Willie Wrote: Ik ben nog niet zo ver als Joris, maar wel onderweg
Precies daarom zou ik een waardeloze columnist zijn. Te genuanceerd. Maar doe zo voort hoor.
RE: Primavera Sound - dave - 06-06-2018
Mooi verslag Willie!
RE: Primavera Sound - Willie - 06-06-2018
(05-06-2018, 16:15)JorisR Wrote:
Hier kan mijn verslag dan weer niet aan tippen.
En komend weekend dus ook op BKS
RE: Primavera Sound - Willie - 06-06-2018
Erbij.
RE: Primavera Sound - JorisR - 06-06-2018
Wat kost de early bird dit jaar? Weer 150 + fees?
RE: Primavera Sound - Willie - 06-06-2018
Jep. Zelfde als afgelopen jaar.
Overigens wel kut dat het hemelvaart weekend is. Niet voor mijn vrije dagen, wel voor de prijzen.
RE: Primavera Sound - matthijs603 - 06-06-2018
Oh hee, dat biedt mogelijk perspectieven voor mij! Even checken.
RE: Primavera Sound - JorisR - 06-06-2018
Doen, bliksembezoek van donderdag t/m zondag kan natuurlijk prima, al zijn vooral vliegtickets op zulke dagen aanzienlijk duurder. Of je moet hardcore om vijf à zes uur zondagmorgen van het festival naar het vliegtuig gaan natuurlijk, vroeg vliegen kost weer minder. :-)
RE: Primavera Sound - Snackbarharses - 06-06-2018
Hoppa. Primavera voor de 11e keer, ik ben erbij!
Toch vaag. Ik denk al een paar jaar dat de komende Primavera mijn laatste gaat zijn. En dan heb je daar weer een briljante week en dan is het plotseling: no way dat ik niet meer ga.
RE: Primavera Sound - Willie - 06-06-2018
woensdag eind van de middag kan ook. Zo ver is het allemaal niet.
RE: Primavera Sound - Mrmantel - 06-06-2018
(06-06-2018, 11:52)JorisR Wrote: Doen, bliksembezoek van donderdag t/m zondag kan natuurlijk prima, al zijn vooral vliegtickets op zulke dagen aanzienlijk duurder. Of je moet hardcore om vijf à zes uur zondagmorgen van het festival naar het vliegtuig gaan natuurlijk, vroeg vliegen kost weer minder. :-)
Niet aan te raden, zeker niet als het vliegtuig ook nog eens anderhalf uur vertraging heeft.
RE: Primavera Sound - JorisR - 06-06-2018
Het was bepaald geen bloedserieuze suggestie, hence the smiley. Aanbevelenswaardig is het niet, maar 't kán wel.
RE: Primavera Sound - Mrmantel - 06-06-2018
Ja, snap ik. Ik heb dat dit jaar gedaan en het was niet bepaald comfortabel. Was wel goedkoper inderdaad en het scheelde ook de kosten van een extra overnachting, maar zou het niet nog een keer doen denk ik.
RE: Primavera Sound - Kalters - 06-06-2018
Primavera Sound 2018 [2/3]
Op de donderdag werd ik redelijk laat wakker, waarschijnlijk door de late nacht ervoor, dus kon ik al gelijk de sets van Four Tet, Hinds en F/E/A op mijn buik schrijven. Zonde, maar dat was te verwachten, en dus kwamen we aan bij de eerste vijf minuten van Sparks. Ikzelf wilde liever Karen Gwyer zien, maar mijn reisgenoot wilde graag Sparks zien, en die stelden gelukkig niet teleur: ze gaven een gelikte set weg vol met hits. Hun set was redelijk routinematig, maar anders had ik ook niet verwacht, gezien hun discografie en het feit dat de band al meer dan vijftig jaar bestaat.
Daarna kwam Kelela, waar ik sceptisch voor was voor het optreden: ik weet dat ze de BFF van Solange is, een van mijn favoriete artiesten, maar toch vind ik haar muziek op plaat toch iets te gelikt en saai. Gelukkig werkte haar muziek wel goed in een (relatief) korte set van 50 minuten - haar spacy beats en mooie zang kwamen erg goed over en het publiek vrat het op. Toch waren er wel wat kleine minpuntjes: half 9 was écht te vroeg voor haar set, en ik vond dat haar stage performance wel erg afgekeken was van Solange. Verder: een prima optreden, en een goede inleiding voor de rest van de avond. Na Kelela kwam dé must-see van de avond, Björk, maar ik kon het echt niet laten om nog een kwartiertje Anna von Hausswolff mee te pakken, die gelukkig zo goed was als ik had gehoopt. Ze speelde haar nieuwe plaat, die tot nu toe een van mijn favorieten van het jaar is, integraal, en het deed toch wel een beetje pijn om na The Mysterious Vanishing of Electra weg te gaan. Ik gok wel dat dit optreden een plekje in het 'écht goed'-topic waard was, maar ja - Björk.
Na een goede vijf minuten rennen kwamen we aan bij de mainstage, en fuck, wat was Björk goed in vorm. De eerste keer dat ik haar zag, en gelijk een van de beste optredens die ik op Primavera en misschien wel ooit heb gezien. Utopia op plaat ligt me niet zo, maar na haar optreden op de donderdag ben ik definitief om: alles wat Björk aanraakt verandert in goud. Dit optreden was, mede door de geweldige aankleding, lichten en visuals, gewoon perfect. Maar één show kwam er voor mij bovenuit deze editie. Het was heerlijk om een keer Isobel en Human Behaviour te horen, maar de echte prijsnummers waren de nummers van Utopia zelf: Losss en Tabula Rasa raakten diep. Hoewel: speciale vermelding voor Notget, die echt de perfecte set closer was.
Na Björk hadden wij en een Canadese vriend echt niet meer zo veel zin in de mainstages, en dus besloten we naar Fever Ray te gaan. Ondanks de lovende verhalen over het optreden van Nick Cave, bleek dat helemaal geen slechte keuze te zijn: Karin was goed in vorm en speelde haar nummers met gemak. Wel jammer dat ik de voorbinddildo niet gezien heb, en dat ze maar een uurtje speelde (in vergelijking met haar set op DTRH van 75 minuten), maar redelijk hoog in het gras was het geluid nog verrassend helder en ik ben blij dat ik haar live een keer heb kunnen meemaken.
Zitten in het gras was echt nodig, want daarna kwam Vince Staples, misschien wel mijn favoriete rapper van dit moment. Goed voor een plek in mijn album top 10 en mijn live top 10 van vorig jaar, en vanzelfsprekend had ik torenhoge verwachtingen. Misschien was het daarom net niet zo goed als ik gehoopt had: de setlist was minder dan die op Lowlands en vooral dat oranje scherm is vervangen door een hoop verschillende filmpjes achter hem. Dat was ook wel vet, maar juist zijn silhouet voor dat oranje scherm maakte enorm veel indruk. Daarnaast waren er ook een paar persoonlijke favorieten die hij niet speelde, zoals Birds & Bees, Samo en Surf. Anderzijds mocht dat de pret toch écht niet drukken: dit was gewoon een geweldig geregisseerd rapoptreden. Vince blijft altijd gretig live, rapt perfect mee, weet als geen ander het publiek te bespelen en oogt, zoals Joris al zei, zo enorm zelfverzekerd. En oef, hoewel ik ze al een keer live heb gezien: wat blijven de nummers van Big Fish Theory toch fucking hard live. Het hele concert heb ik helemaal vooraan gestaan, en de schade bleef bij mij en anderen niet onbeperkt: ik had overal blauwe plekken, en twee van onze vrienden raakten hun telefoon kwijt.
Daarna moesten we dus even naar de Lost & Foud stand, waarna we nog een klein stukje van Nils Frahm mee konden pakken. Dat klonk mooi, en hij had een indrukwekkende hoeveelheid apparatuur meegenomen op stage, maar toch is er altijd iets wat ik blijf missen bij zijn muziek (en dus ook zijn liveset), waardoor het optreden niet het niveau 'best goed' voor mij ontsteeg. Dat gold ook voor Four Tet, wiens set naar mijn idee echt te veel op New Energy leunde, een album dat mij niet zo goed viel. Daarna maakte ik één van de grootste fouten van het festival, door even naar het Bits-gedeelte te gaan, waar Carpenter Brut en Marcel Dettmann bezig waren. En shit, wat vielen die tegen: Carpenter Brut vind ik best goed op plaat, maar het klonk allemaal zo vlak live omdat het door een band werd gespeeld. Marcel Dettmann daarentegen iemand die ik live al een paar keer heb gezien, maar shit, wat viel hij deze keer tegen: cool dat hij Berghain-resident is, maar dit was echt één van de meest saaie, ongeïnspireerde sets die ik recentelijk heb gezien.
Toen zijn we toch maar teruggegaan voor DJ Koze, die gelukkig een waardige afsluiter van het festival was: die stelt nooit teleur live en gelukkig bleef hij maar doorgaan, tot er na zes uur 's ochtends toch echt de stekker uit getrokken moest worden. Uiteindelijk meer dan content naar huis gegaan na een heerlijke festivaldag en rond half acht 's ochtends in mijn bed beland.
De vrijdag dus. Op papier de minste dag, en dus besloten we het lekker rustig aan te doen. Aan het begin van John Maus kwamen me aankakken, en van zijn set zijn een aantal dingen me goed bijgebleven: hij is een geweldige performer live, zijn nummers, en dan vooral die van Screen Memories kwamen verrassend goed over op een late middag, en het feit dat Primavera een ontzettende fout begaan heeft om John Maus zo laat te laten spelen. Echt, dit was zoveel beter geweest ergens in de nacht, en het is zo jammer dat hij niet van plek is geruild met bijvoorbeeld The Internet: niet dat dat slechte muziek is voor de nacht, maar hun muziek werkt veel beter voor deze vroege slot. Toen een stukje van Yellow Days gezien, dat ronduit kut en clichématig was: de muziek deed me nog het meest denken aan een budgetkruising tussen Mac DeMarco en King Krule, maar als het goed was - vertel het me, asjeblieft. Na vijf minuten Rhye, dat wederom saai was (maar misschien niet om 3 uur 's nachts, want het was niet slecht), kwam mijn absolute hoogtepunt van de dag: Sevdaliza. En shit, wat zette die een show neer: beter dan haar al fenomenale set op Dour. Waar op Dour die geweldige danser meer aanwezig was, had ze voor de gelegenheid een fucking strijkkwartet meegenomen, was ze veel minder afstandelijk dan de vorige keer (ze was duidelijk dankbaar dat ze op Primavera mocht staan, en er was ruimte voor een 'It's 2018. If Trump can be president, I can be this') en was de show nóg beter gechoreografeerd. Enorm trots dat ze uit Nederland en vooral uit Rotterdam komt, en vergis je niet: muzikaal is dit echt ons beste en belangrijkste exportproduct. Ze is slechts een paar jaar bezig, en nu al zó goed: het kan niet anders dan dat Sevdaliza over een aantal jaar een van de frontrunners wordt van de vrouwelijke alternatieve muziek. Over de inhoud van de set kan ik kort zijn: geweldig, de nummers van The Calling (Human Nature!!!) werken enorm goed live en ze zong weer zoals altijd loepzuiver, iets wat niet makkelijk is gezien haar intense choreografie.
Daarna was het écht even tijd voor wat luchtigs, na drie kwartier in volledige trance te hebben gekeken naar een van de onbetwiste hoogtepunten van het festival, dus ben ik maar met een paar vrienden van onze Facebookgroep naar Superorganism gegaan. Die plaat luistert wel lekker weg, hoewel hij niet heel bijzonder is, en dat was eigenlijk ook een beetje mijn consensus over het optreden. Waar online optredens of heel cliché, of té quirky, of ronduit saai leken, was het nu echt een stuk beter, en dus viel het optreden me erg mee. Die jonge zangeres was überenthousiast en enorm verbaasd door de enorm grote opkomst, wat het optreden echt wel vermakelijk maakte. En een stukje Superorganism kijken betekende een goede plek voor mijn guilty pleasure van het festival, Jorja Smith.
Jorja Smith dus. Zoete r&b/neo-soul, en dus perfect voor zo'n zwoele vrijdagnacht als deze. Dit tijdstip was echt een zware keuze, omdat Thundercat, Ibeyi, Leafar Legov en deels Charlotte Gainsbourg clashten met Jorja, maar deze keer besloot ik gewoon een keer mijn liedjes-voorkeur te voren en naar Jorja te gaan, die verrassend genoeg op de Bacardi Live stond. En gelukkig: ze stelde niet teleur: ze zag er prachtig uit, ze zong net zo mooi en zuiver op plaat en liet een dankbare indruk achter. Haar nieuwe, nog niet eerder uitgebrachte werk, werkte goed live (zoals Lifeboats), en ook covers als No Scrubs (TLC) en Lost (Frank Ocean) werden mooi gezongen. En shit, zelfs dat halve rappen (zoals op Blue Lights) ging haar enorm goed af. Dé nieuwe r&b-ster in wording, let maar op.
Ik heb er geen spijt van dat ik naar Jorja ben gegaan, maar op de terugweg op de Bits-brug hoorde ik Deadly Valentine en Kate van Charlotte Gainsbourg en man, dat klonk echt heel goed. Mooi om te zien dat ze zo'n groot publiek had. En toch moest ik snel weg van mezelf, naar The Internet, want in tegenstelling tot Lowlands 2016 tourde deze keer Steve Lacy wel mee, en ik hoopte enorm erg op wat nummers van hemzelf - zijn Steve Lacy's Demo was een van mijn favoriete EP's van vorig jaar. En hoewel zijn solowerk in de set niet verder reikte dan een van mijn meest gespeelde nummers sinds 2017, was dit optreden, net als op Lowlands een kleine twee jaar geleden, weer gewoon prima: The Internet zijn gewoon een goede liveband die het publiek na een lastig begin goed inpakten. En Ego Death, hun laatste plaat (hoewel er een nieuwe komt dit jaar), leent zich gewoon heel goed voor liveoptredens.
En toen moesten we rennen. Rennen naar Tyler, The Creator, die net als The Internet-leden Matt Martians en Syd vroeger ook in Odd Future zat. Hier heerste een beetje hetzelfde gevoel als bij Vince Staples de dag ervoor: een fenomenale set, zeker voor hip-hopbegrippen, maar niet zo goed als die perfecte set op Woo Hah in 2016. Voor de rest niets meer dan lof: de Flower Boy-nummers zijn live even goed als op plaat. Vooral Ziploc, met die heerlijke 4:44 beat (van Jay-Z) die ik ECHT niet verwachtte, sloeg keihard in, en Tyler blijft live een genot om naar te kijken. Energiek wanneer nodig, goed als live rapper, en, zoals ik deze keer eindelijk kon zien: ook goed in de meer introspectieve nummers live. En toch moesten we na Who Dat Boy (met gastrol van A$AP Rocky) vertrekken, naar Arca, die naar mijn idee eindelijk een liveset ging doen van zijn fenomenale nieuwe album.
Maar dat was het niet. En wat het uiteindelijk was, weet ik ook niet. Joris beschreef het wel goed, want het was over de top, hectisch, en uiteindelijk toch vermakelijk. Gekke visuals van pijlgifkikkers tot een fucking remix van Drake's Nice For What, deze show had het allemaal. En hoewel het toch pijn deed dat hij niet zijn nieuwe album live deed, was het allemaal wel een spektakel om te aanschouwen: een soort over de top kijkje in een Spaanse flamenco-techno-drag-scene of zo. Tering, goed was het niet (denk ik), maar bijzonder was het wel. De leuke mensen van onze Facebookgroep gingen naar Bits, omdat die in de Verenigde Staten wonen en daar nooit Hunee B2B Antal hadden gezien. Ik wel, maar zo erg vond ik het niet om de tweede dag daar (bijna) af te sluiten: ze draaiden als vanouds lekker met een enorm scala aan voor mij onbekende nummers (hoewel: ze wisten Popcorn in de set te verwerken zonder dat het cliché werd). Bits sloot stipt om half zes, en dus was het echte afsluiten bij The Black Madonna, die een half uur over haar set heen draaide en een stuk beter draaide dan de vorige keren dat ik haar zag. Daarna even gewacht tot de drugs waren uitgewerkt om vervolgens weer rond half negen in bed te belanden. De wekker moest vroeg op, want ik wilde een stukje Dekmantel Showcase meepakken (gewoon, om de Aperol-tent even mee te maken), maar ik bewaar de laatste twee dagen even voor een andere keer, omdat het anders zo'n droge lap tekst wordt.
RE: Primavera Sound - hythloth - 06-06-2018
Nice, man. Betreft die voorbinddildo: dat hoorde niet bij Fever Ray maar bij Tami T, die bij de recente Europese zaalshows het voorprogramma deed.
RE: Primavera Sound - Koen - 07-06-2018
Hoe is eigenlijk het gemiddelde publiek bij een concert op Primavera? Merk je dat er meer aandacht is tijdens Hunee & Antal dan bij DJ Koze, bijvoorbeeld?
RE: Primavera Sound - Kalters - 07-06-2018
(07-06-2018, 00:24)Koen Wrote: Hoe is eigenlijk het gemiddelde publiek bij een concert op Primavera? Merk je dat er meer aandacht is tijdens Hunee & Antal dan bij DJ Koze, bijvoorbeeld?
Euhh, in dit precieze geval zelfs het tegenovergestelde. Het ligt er meer aan waar de artiest geprogrammeerd is: in dit geval waren Hunee & Antal geprogrammeerd in de Desperados-tent, waar de hele dag dj-sets worden afgedraaid - daar staat meestal het feestpubliek, en daar speelden Hunee & Antal ook wel op in. DJ Koze stond op de Ray-Ban, waar vaak aan het eind van de avond (middel)grote elektronische artiesten worden geprogrammeerd, en daar staat ook vaak een wat ouder publiek. Vaak kun je daar echt wel een redelijk goed publiek vinden, behalve bij DJ Coco (maar ja, logisch). En het is ook zo dat bepaalde namen op zichzelf gewoon een beter publiek trekken. Een goed voorbeeld was die clubnacht op woensdag: ik heb daar bij Umfang B2B Volvox, Willikens & Ivkovic, Shanti Celeste en Kedr Livanskiy alleen maar fijn publiek meegemaakt, terwijl de meeste mensen gewoon bij een Mavi Phoenix of Mount Kimbie (dj-set) stonden of gewoon thuis bleven.
Verder is het Primavera-publiek soms wel kut hoor: mensen (Britten en Spanjaarden/Catalanen vooral) die door de halve set van Beach House of Oneohtrix Point Never heen lullen. Maar als je ze erop aanspreekt, stoppen ze meestal wel, hoor.