(14-05-2018, 22:10)TheUncleG Wrote: Ik vind dat jullie beiden gelijk hebben.

In grote lijnen eens met Loov, Uplift en halfempty/full; in veel gevallen lijkt me zelfmoord niet een weloverwogen besluit. Helaas genomen door mensen die niet meer het vermogen hebben om een objectieve kijk op hun situatie te hebben. In veel gevallen biedt hulp ze wel dit overzicht en dus een gelukkige toekomst.

Maar helaas geldt dit niet voor iedereen en is zelfmoord in sommige gevallen een ultieme wens na jarenlang tevergeefs vechten tegen demonen. In deze gevallen staat ook voor mij een mentale ziekte gelijk met een terminale ziekte en dus zou deze groep mensen recht moeten hebben op een waardig (zelfverkozen) einde.

(14-05-2018, 23:56)greenlander Wrote: En hoewel ik in sommige gevallen van ernstig psychisch lijden euthanasie kan begrijpen, is het begrip "weloverwogen keuze" natuurlijk vrij lastig bij mensen met psychische problemen, net zoals het dat is bij mensen met dementie.

(14-05-2018, 23:31)matthijs603 Wrote:

(14-05-2018, 22:10)TheUncleG Wrote: Ik vind dat jullie beiden gelijk hebben.

In grote lijnen eens met Loov, Uplift en halfempty/full; in veel gevallen lijkt me zelfmoord niet een weloverwogen besluit. Helaas genomen door mensen die niet meer het vermogen hebben om een objectieve kijk op hun situatie te hebben. In veel gevallen biedt hulp ze wel dit overzicht en dus een gelukkige toekomst.

Maar helaas geldt dit niet voor iedereen en is zelfmoord in sommige gevallen een ultieme wens na jarenlang tevergeefs vechten tegen demonen. In deze gevallen staat ook voor mij een mentale ziekte gelijk met een terminale ziekte en dus zou deze groep mensen recht moeten hebben op een waardig (zelfverkozen) einde.

Hier ben ik het bijna helemaal mee eens. Wat ik me afvraag is welke getallen er zitten achter wat jij al 'lijkt me' noemt, en vervolgens veel gevallen, dus en sommige gevallen. Ik ken de cijfers ook niet en weet ook niet in hoeverre ze echt goed te achterhalen zijn, maar mogelijk zijn er juist vooral veel mensen die beter af zouden zijn als ze er niet meer zouden zijn. Anekdotisch bewijs hiervoor is er de laatste jaren in elk geval steeds meer, met allerlei docu's van familieleden van mensen die zelfmoord plegen en van aanhangers van de voltooidlevenwet. Misschien heeft murdoc ondanks de hyperbool wel een punt met het 'leven-fetisjisme'.

(14-05-2018, 22:17)Murdoc Niccals Wrote: Ik snap echt niet waar dat 'leven'-fetisjisme vandaan komt. Dat de doodswens van een suïcidaal persoon niet alleen individuele oorzaken heeft spreekt niemand hier tegen. Maar dan nog heeft iedereen het volle recht om er een einde aan te maken. Komt nog bij dat de emotionele toestand van iemand die terminaal ziek is en al dan niet voor euthanasie kiest ook een slagveld is.

(14-05-2018, 23:56)greenlander Wrote: De cijfers zijn dat het overgrote deel van de zelfmoordpogingen impulsief is. Dat blijkt ook uit het feit dat de meerderheid van de mensen die een poging overleeft geen tweede poging doet. En hoewel ik in sommige gevallen van ernstig psychisch lijden euthanasie kan begrijpen, is het begrip "weloverwogen keuze" natuurlijk vrij lastig bij mensen met psychische problemen, net zoals het dat is bij mensen met dementie.

(15-05-2018, 10:46)metal bouwie Wrote:

(14-05-2018, 23:56)greenlander Wrote: De cijfers zijn dat het overgrote deel van de zelfmoordpogingen impulsief is. Dat blijkt ook uit het feit dat de meerderheid van de mensen die een poging overleeft geen tweede poging doet. En hoewel ik in sommige gevallen van ernstig psychisch lijden euthanasie kan begrijpen, is het begrip "weloverwogen keuze" natuurlijk vrij lastig bij mensen met psychische problemen, net zoals het dat is bij mensen met dementie.

Hiermee kan je niet stellen dat het impulsief is. Velen mislukte pogingen zijn bedoeld om een signaal (roep om hulp) af te geven. Zij hebben nooit de intentie gehad echt uit het leven te stappen maar zagen dit als laatste redmiddel.

Quote:Met je kind naar een popfestival? Dat kan best

Met je kind naar een drukbezocht muziekfestival: dat kan best. Als je maar een beetje met de kleine meebeweegt. Vaders en moeders op het Vlielandse festival Here Comes The Summer vertellen hoe ze dat doen.

In het bos naast camping Stortemelk klinkt de stem van singer-songwriter Anna Burch uit Detroit. Voor het podium genieten volwassen bezoekers van haar muziek. Ondertussen houden kinderen aan de rand van het terrein hun eigen feestje. Zij maken toverdrank bij de heksen van Hi Ha Heksenketel. ,,Voor in de heksensoep’’, roept een jongetje dat paprikaschillen omhooghoudt. Liggend in het gras houden pa en ma een oogje in het zeil. Koel biertje erbij. Ze zijn hooguit vijf minuten verwijderd van de tent of caravan.

Het is het eerste weekend van mei, het weer is goed, de sfeer relaxed. Bezoekers zitten op de grond, aan houten bankjes of aan kleine tafeltjes. Half-slapende kinderen liggen met grote, roze koptelefoons bij hun moeder op schoot. De accessoires beschermen tegen gehoorschade van de boxen en zijn bij het loket te koop.

Een klein meisje dartelt voor het podium en blijft even staan. Zangeres Burch zegt vriendelijk ‘hallo’ en begint aan haar volgende nummer. Het meisje huppelt verder.
Nieuwsgierig

Op het gras zit Suzanne Weerkamp (38) met haar kinderen Quint (7) en Meye (6). ,,Ze vinden het echt leuk’’, zegt de Eindhovense. ,,Vorig jaar waren ze al nieuwsgierig.’’ De jongens hadden foto’s gezien van Into The Great Wide Open, de Vlielandse grote broer van Here Comes The Summer. ,,Nu mogen ze er zelf bij zijn. Het maakt veel indruk op ze.’’

Even verderop zit moeder Vera (37) met haar zoon Tsitske (5). Voor haar is deze plek een uitkomst: ,,Vroeger ging ik graag naar Dauwpop, maar dat werd me te luid en te druk. Hier is het rustig en relaxed en kunnen de kinderen gewoon rondlopen.’’

Ondertussen heeft Tsitske vooral oog voor de kabelbaan. Heksensoep heeft hij al gemaakt. De reuring om hem heen lijkt hem nauwelijks te deren.

Ook Marije (33) neemt haar 2-jarige dochter Leonie liever niet mee de drukte in. ,,Tot mijn neef mij tipte over dit festival.’’ Nu zitten moeder en dochter met vader Mathijs (34) op het gras. ,,Om zeven uur ‘s avonds is het klaar voor ons’’, zegt Mathijs. ,,Dan moeten we terug naar de camping, om te slapen. Onze hond is daar ook, die kan niet te lang alleen zijn.’’

Op de achtergrond klinkt luidruchtig applaus, maar Leonie is gefascineerd door een zojuist gevonden dennenappel.

Verderop bevechten twee kinderen fanatiek een klimmuur terwijl een meisje met een kreet van de kabelbaan roetsjt. Welkom op de stormbaan. Hier kunnen de jongste bezoekers naast het podium helemaal losgaan, terwijl Jelle (25) en Marijn (35) een oogje in het zeil houden.

In hun paarse trainingspakken zijn ze moeilijk te missen voor ouders en kinderen. ,,De kinderen vermaken zich hier enorm’’, vertelt Marijn. ,,Veel ouders laten hun kinderen hier spelen. Als dank voor het oppassen krijgen wij aan het eind van de dag een biertje van ze.’’

De hele dag rennen de jonge bezoekers van Here Comes The Summer zo snel mogelijk over een obstakelparcours.

,,Parcours vrij!’’, roept Jelle als een nieuwe deelnemer verschijnt. Het jongetje schiet over takken en onder hordes. Als hij aankomt, schrijft Marijn zijn tijd op het scorebord.

Ondertussen hebben Sebas (7), Jurre (5) en Lou (3) een rustmoment in hun hangmat. ,,Dit is het derde festival voor Sebas en Jurre’’, zegt moeder Harriet Rehorst (39) uit Den Haag. Sebas draagt zijn toegangsbandje van vorig jaar weer om zijn pols. ,,Hij stond erop die mee te nemen. We hebben dit festival speciaal uitgekozen omdat er veel voor kinderen is. Het is in de natuur en ze leren hier knutselen en creatief zijn.’’

Dat knutselwerk ligt naast haar. Het zijn ‘selfie-knuffels’: zelfgemaakte knuffels in de vorm van je eigen gezicht. Harriet: ,,Later dit jaar willen we naar een kinderfestival in Slovenië. Daar heb ik goede recensies over gelezen.’’

Op het festivalterrein bewegen bezoekers langzaam richting uitgang en aan het loket zijn de oorbeschermers uitverkocht. Bezoekers zonder kinderen zetten koers naar de Balderzaal, waar een nieuwe band zo aan een optreden begint. De ouders lopen met hun slaperige kroost naar de camping, waar ze hun tent opzoeken. En de paar kleintjes die nog op zijn? Die dansen op het podium.

Is dat wel goed voor een jong kind, zo’n festivalbezoek? ,,Dat hangt af van het kind en de voorbereiding’’, zegt orthopedagoog Angelique Goes. ,,Ja, op een festival zijn veel prikkels, maar die heb je in een pretpark ook.’’ Het is vooral belangrijk om in de belevingswereld van de kleine te stappen. ,,Bekijk samen wat er te doen is. Zoek een rustige plek uit, zodat het kind kan wennen. Regelmatig een rustmoment inlassen is een goed idee, want kinderen zijn net sponzen. Ze nemen alles in zich op en moeten dan even bijkomen.’’ Op deze manier levert het uitje de jongsten ook iets op. ,,Ze maken kennis met muziek. Als dat past bij de belevingswereld van een kind, juich ik het toe.’’

(15-05-2018, 12:56)thomas9790 Wrote: Kinderen meenemen naar een festival is altijd een leuk plan! Zeker als ze luid door de set van PJ Harvey janken.

ik heb nog steeds trauma's ja

Quote:Is dat wel goed voor een jong kind, zo’n festivalbezoek? ,,Dat hangt af van het kind en de voorbereiding’’, zegt orthopedagoog Angelique Goes.

(15-05-2018, 13:04)BigBird Wrote: Ergste zijn ouders die een bierviltje met hun telefoonnummer om de nek van een kind hangen en dan zelf gaan zuipen en kinderen de hele dag rondrennen op het terrein.