Quote:This post originally appeared on Ismael El Iraki’s Facebook page

Dear Jesse,

I just finished reading your tacky Taki interview and to tell you the truth, my heart is bleeding. I postponed reading it, thinking: “What’s the news, can’t be worse than the others, we’re used to it”. It is worse, and there’s no way in hell we will ever get used to this.

I love your music, your concerts mostly (such fun, wild shows) and man, I never thought that you would become one of those spreaders of fear. Fox News, Trump, all those guys. You always felt like a maverick, a rebel: we now know that you are not. We (and by that I mean the rebels, the mavericks, the rock crowd) always loved and defended you because you were a lovable fool and kind of a dumb fuck, like the Three Stooges or Tex Avery’s wolf. You now proved your stupidity to be fucking dangerous.

Your comments reopened a nasty wound. So you say the security crew was in on it and was warning every Arab they saw. See, as you can see on this picture some guy took at the scene a few minute before your show began, I happen to be an Arab and to look very much like one. I got a big black curly beard and the skin tone to match it. I also happen to live and breathe rock n’ roll. It is, my wife’s love aside, the single most important thing in my life. So of course, that warm November night, I was among the crowd at the Bataclan. Wasn’t gonna miss an Eagles of Death Metal concert, and it was only the first of eight rock shows I had lined up that week.

As I said I live and breathe rock ‘n’ roll, and I could not look more Muslim if I tried. But apparently, the big bad Muslim conspiracy missed me. Damn, they forgot to warn me. They also forgot to warn Djamila, and all the other Arabs who got shot and killed that very night. They forgot to warn my fellow Moroccan Amin, who was shot that very night. Apparently, a few weeks later, the also forgot to warn Leila, another fellow Moroccan, who got killed in the Ouagadougou attack. Silly international Muslim conspiracy. They really cannot do any job well.

I will not dignify you by narrating how I behaved that night. I have and always will refuse to do that publicly: I do not believe that another bloody Bataclan story could be useful to anyone. You can make your own inquiries and I do not think that you will like what you will discover, for it will certainly not fit your narrow minded, boxed-in image of what a Muslim or an Arab (for apparently you ignore the difference between those two words) can do. I believe that the people I helped that night did not care that I was an Arab, nor did I care which origin they where or which imaginary friend they bow to. We all bleed red, brother. And enough about me.

What pains me most is that you do not even realize that a huge number of us who managed to get out alive of this horrible ordeal owe our lives to a Muslim guy. His name is Didi and he opened the left front door most of us got out of. This guy did something that neither you, me, or anyone else I ever met would ever have done.

You know what he did, this Arab guy, this Muslim? He opened the left front door, let a shitload of people out, and then, while he was safe and sound in the street outside, HE WENT BACK IN. He turned back, and headed back in to save more people. He opened the upstairs exit and let a number of people out through there. That guy, as I said, was nothing like you. Or me.

He was a fucking hero. An unarmed, red-blooded, real-life fucking hero that you just insulted with your racist, hateful comments. You, who are not a hero. You who are, just like me, just a regular guy who happened to be caught in an awful situation and did whatever he could to get out of it and try to help some people around him. So no, your comments are not OK. How is insulting heroes OK?

You say Islam is the problem. I say: “All you fucking bigots and your fairytale shit stories are the problem. Racism and refusal to recognize one another as complex (more complex than ethnicity or race can explain) human beings is the problem. Reducing others to what you think you know is the problem.” You saw those guys the other night. Those marble-eye, brainwashed, horrible assassin motherfuckers were unable to even recognize a fellow human face. Dude, don’t be like that. Just don’t. Don’t imagine that you are facing that awful fundamentalist deathwave alone. Because this is the world we live in now, and we’re all in this shit together. Muslims and Arabs are caught up in it with you, they face dying a random, stupid death like you.

Rock ‘n’ roll is love, man. LOVE. Look at yourself: you have become a spreader of hate, brother. Try to be more in life like the persona we all love when you are on stage. Try to spread the love. The real love, the kind that sees right through people’s beards and skin colors and religious shit and garments, the kind that can unite not only a concert crowd but hopefully a nation, a whole world. I hope you can realize how wrong that shit you spread is, hope you can see all the wrong that you are doing. “There’s still time to change the road you’re on”, brother. Zeppelin’s words.

Just come back to the real spirit of rock ‘n’ roll, which is that a good rock show should make you wanna fuck or fight. Not rally a nasty conservative politician.

Pax,

Ismael El Iraki

Quote:
'Wat meer kleur in concertzalen zou fijn zijn'
Mojobaas Wilbert Mutsaers wil het anders

artikelWilbert Mutsaers verruilde de publieke omroep voor de grootste Nederlandse concertorganisator. Wat gaat hij doen bij Mojo en hoe staat Nederland festivalland er eigenlijk voor?


De finale van het Songfestival liet Wilbert Mutsaers twee weken geleden even lopen. De nieuwe directeur van concertorganisator Mojo had andere dingen te doen. Hij stond in de Ziggo Dome, bij Rod Stewart. 'Geweldig bij stem', twitterde Mutsaers. Om vervolgens naar het Utrechtse TivoliVredenburg te zoeven om er het nachtelijke Prince-tribute mee te maken. 'Even afdansen', twitterde hij, met de complimenten voor de dj.

Wilbert Mutsaers (46) werd eind vorig jaar aangesteld als directeur van Mojo Concerts, de grootste Nederlandse concert- en evenementenorganisator, sinds 2006 in handen van het Amerikaanse moederbedrijf Live Nation. Mutsaers volgde de plotseling vertrokken Dick van Zuijlen op en verruilde zijn baan als zendermanager bij 3FM, FunX en Radio 6 voor die van hoogste Mojobaas. Op de burelen van dat bedrijf was behoefte aan een man die muziek ademt, die onvermoeibaar concerten bezoekt, met de schoenen in de festivalklei staat, platen draait en het dagelijkse popnieuws volgt.

'Mijn buurman nam me op mijn 12de mee naar de Rolling Stones in de Kuip in 1982. Hij zei: dit zou wel eens de laatste keer kunnen zijn dat de Stones hier optreden. Mijn eerste festival was Rock Werchter, in 1985. Dat begon om tien over tien 's morgens met de Ramones. Toen kwam R.E.M. met Michael Stipe, die het hele concert in regenjas met zijn rug naar het publiek stond. Een jaar later bezocht ik voor het eerst Pinkpop, voor het laatst in het Stadspark in Geleen. Sindsdien was ik er altijd.'

Dat is Mutsaers. Hij staat minstens drie avonden per week in de concertzaal, zegt hij op zijn kantoor in het monumentale pand aan het Delftse Noordeinde. Het ligt vol popbiografieën, van Bowie tot Queen, de internetradio van Studio Brussel staat aan. 'Ja, ik wil naar Macklemore & Ryan Lewis, ook al organiseert Mojo dat concert niet. En ook naar The Last Shadow Puppets in Paradiso, ik móét weten hoe dat is.'

Na al die muziekjaren nog altijd bang iets te missen. En daarom stroopt hij ook de vele Nederlandse festivals af, zelfs als die niet door Mojo worden georganiseerd. 'Zo'n festival als Motel Mozaïque, ik wil dat beleven. Wie komen erop af? Hoe gaat dat daar in die kleine zaaltjes in Rotterdam? Spannend!'

Er verandert veel in de concertindustrie. In Nederland is een festivalmanie uitgebroken: ieder weekend feest. En in die festivalmarkt hebben Mojofestivals als Lowlands, Pinkpop en North Sea Jazz er concurrentie bij gekregen van concertorganisator Friendly Fire. En dan is er nog onrust in de ticketbranche. Moederbedrijf Live Nation moet zich steeds vaker verantwoorden voor het doorverkopen van kaarten, het 'secondary ticketing', dat de concertorganisatoren met partners Ticketmaster en doorverkoopsite Seatwave nu deels zelf faciliteren.

Aan Mutsaers de taak Mojo door deze dynamische concerttijden te loodsen. Over hoe hij dat gaat doen, hoe volgens hem al die nieuwe festivals toch levensvatbaar kunnen zijn en wie hij over drie jaar nu eens graag op een groot podium wil zien, praat Mutsaers graag. Na bijna drieënhalf uur zuivere spreektijd: 'Jongens, het was gezellig, maar ik moet nu eigenlijk weg.'

Vijf jaar geleden hadden we het niet durven dromen: een jong Nederlands rockbandje verkoopt drie keer achter elkaar de Amsterdamse Ziggo Dome uit. Het Utrechtse Kensington deed het, maar ook hiphopacts als Opgezwolle en Typhoon vullen de grootste popzalen, net als Chef'Special, Jett Rebel, Racoon en Dotan. Nederlandse pop gaat goed, maar voornamelijk in Nederland zelf. Ligt er voor Mojo geen schone taak de Nederlandse popmuziek in het buitenland een duwtje te geven?

Mutsaers: 'Zeker, zowel in Nederland als daarbuiten wat mij betreft. Mojo brengt de meeste internationale muziek naar Nederland, maar we doen al veel Nederlandse shows. Van Anouk, Symphonica in Rosso met Marco Borsato tot Sevn Alias en De Staat. De Nederlandse bands steken elkaar en het publiek positief aan. De zalen stromen vol doordat deze bands naast goede muziek sympathieke toegangsprijzen hebben. De drempel is laag: voor een paar tientjes heb je een leuke avond.

'Mojo moet wat mij betreft nóg meer doen met Nederlandse artiesten. Mede daarom hebben we sinds kort een gespecialiseerde boeker aangenomen, die alleen Nederlandse bands doet. Mojo kan Nederlandse bands onder de aandacht brengen van buitenlandse promotors en agenten, wij hebben het netwerk. Het is het beste als de buitenlandse agenten ons bellen omdat ze zelf in de artiest geloven, maar een 'vriendendienst' kan soms geen kwaad.

'Je ziet dat een band met een klein beetje steun op het juiste moment grote sprongen kan maken. De Staat is altijd al een goede band geweest, en met wat financiele steun hier en daar hebben ze een spraakmakende clip gemaakt. Nu spelen ze in het voorprogramma van Muse in diverse landen. Zo groeit een band, ook als live-act. Het zou goed zijn als dit soort Nederlandse bands vaker op het podium van een groot buitenlands festival konden staan.'

Met de programmering van onder meer Pinkpop en de organisatie van Lowlands en North Sea Jazz Festival heeft Mojo veel van de belangrijkste Nederlandse festivals in handen. Twee jaar geleden kwam er een nieuw festival bij: Down The Rabbit Hole. In juni, een week na het nieuwe festival Best Kept Secret van concurrent Friendly Fire, dat zich richt op nieuwe, alternatieve pop. Slaan we door als festivalland? Volgens Leon Ramakers, een van Mutsaers' voorgangers, zal maar een van die twee het redden.

Mutsaers: 'Ik zei meteen tegen Ramakers: dat weet ik zonet nog niet. Ik hoop dat er ruimte is voor beide festivals. Want dat betekent dat de markt groot is. In de dance bestaan ook veel concurrerende festivals naast elkaar. Ik weet nog dat Friendly Fire drie jaar geleden, tijdens mijn vorige baan bij 3FM, op kantoor kwam en ik meteen enthousiast was. Goede plek, Beekse Bergen: daar had ik ooit mijn eerste baantje. Leuke naam ook.

'Ik weet niet wat ze van elkaar wisten, maar Mojo was toen al langer op zoek naar een festivallocatie waarvoor ze een nachtvergunning konden krijgen, in diezelfde periode. Want in juni toeren nu eenmaal veel bands door Europa (dankzij festivals als Werchter en Roskilde, red.). Down The Rabbit Hole beleeft nu zijn derde editie en we verkopen waarschijnlijk uit. Net als Best Kept Secret is het een festival met hippe namen. Ik hoop dat zij ook uitverkopen, en ik ga zeker kijken. Maar ik snap dat de meeste mensen moeten kiezen voor een van de twee.

'Down The Rabbit Hole is ook ontstaan omdat Lowlands de laatste jaren steeds zo snel uitverkocht. Dat was vorig jaar ineens niet meer zo. Het is een van onze vlaggeschepen en we hebben er dit jaar extra ons best op gedaan. Dat merk je aan de programmering. Overigens was Lowlands jarenlang verliesgevend en doorgaans niet uitverkocht. Het begon als pure liefhebberij. De redenering was de eerste jaren: geld verloren, wel gelachen, we geloven erin en dus gaan we door.

'Toen raakte het ineens - bám! - uitverkocht. Vorig jaar niet, de gekte was ervan af, maar volgens mij was het een van de beste edities ooit. Het boeken van een grote act als Muse dit jaar op Lowlands is dus beslist geen noodgreep. Ze zijn beschikbaar, en doen ook andere festivals als Sziget in Boedapest. Daarbij: ze stonden hier al eerder. Het is echt niet zo dat we van Lowlands een Pinkpop willen gaan maken, met enorme headliners. Dat kan niet eens, want dan moet je het hele Lowlands-veld leegtrekken en kun je maar twee, drie podia neerzetten.'

Het ziet er soms vreemd uit op grote Mojofestivals: het lijken wel blanke feestjes, zowel op de festivalweide als op het podium. Terwijl de popwereld zich bezighoudt met r&b en hiphop, rockt bijvoorbeeld Pinkpop rustig voort. Hoe zit dat? Wordt het niet eens tijd voor Jay Z op Pinkpop en Rihanna op Lowlands? En waarom zijn de grote zalen Ziggo Dome en Heineken Music Hall, nota bene in het multiculturele Amsterdam-Zuidoost, zo homogeen autochtoon van sfeer en kleur?

Mutsaers: 'Jullie vroegen naar mijn missies bij Mojo. Dit is er één. Ik ga mij er sterk voor maken dat bijvoorbeeld Beyoncé en Kanye West ook eens op Pinkpop staan. Pinkpop is een echt headlinerfestival en daar hou ik van. Maar op een gegeven moment heb je het rijtje een paar keer gehad. The Stones, Springsteen, nu Paul McCartney, het is en blijft bijzonder, maar het popveld verandert en dat zal op termijn leiden tot andere headliners. Ik zou willen dat over een paar jaar Beyoncé in dat rijtje staat. Dat men zegt: ik heb Beyoncé nog gezien op Pinkpop. Het North Sea Jazz Festival heeft die overgang al deels gemaakt.

'Makkelijk zal het niet gaan, er zitten de nodige haken en ogen aan. Want pas op, dit zijn heel dure artiesten. Als het dan niet goed uitpakt, omdat het Pinkpop-publiek bij Beyoncé massaal even een biertje gaat halen, dan denkt zo'n agent van Beyoncé: bedankt voor het geld, maar dat doen we dus niet meer. Ze zijn een beetje bang dat ze naar een festival komen waar men met dingen gaat gooien en zo. Maar dit is de nieuwe popmuziek: Beyoncé is de Aretha Franklin van nu. Het moet gebeuren, wil je als festival toekomstbestendig zijn. Daarom was het ook goed dat Kendrick Lamar vorig jaar op Lowlands stond. Alle festivals in Europa zijn met dit onderwerp bezig. Ze kijken naar elkaar. Mojo moet daarin niet meedeinen, maar vooraan staan. Je moet ervoor waken dat er een moment komt dat we straks in een vergadering zeggen: ja, we zagen het toen wel aankomen, maar niemand durfde het. Want dan heeft het publiek al besloten naar andere feestjes te gaan.

'We doen veel aan urbanmuziek, bijvoorbeeld op ons Woo Hah!-festival in Tilburg en op het North Sea Jazz Festival, ook op Curaçao. Daarbij leveren we artiesten aan festivals als Appelsap en Encore. En uiteraard promoten we de grote shows van Chris Brown, Rihanna, Beyoncé.

Maar het kan nog beter en meer. Ik vond het geweldig dat we twee jaar geleden Drake naar de Ziggo Dome hadden gehaald. Maar in mijn omgeving hoorde ik toen meer dan verwacht: Drake wie? Dat is nu snel aan het veranderen.

'We zijn op de goede weg, met een nieuw hiphopfestival als Woo Hah!in Tilburg, dat gaan we nog serieuzer nemen en verkoopt dit jaar vermoedelijk voor het eerst uit. Kijk, in de grote steden heeft inmiddels 51 procent van de jongeren een gemengde achtergrond. Dat kun je geen niche meer noemen. Dat veel gekleurde jongeren niet naar een concert van Muse gaan, tsja, dat is nu eenmaal zo en zal ook niet snel veranderen. Er zijn bepaalde genres en codes. Metalheads gaan niet naar Muse, dat vinden zij dan weer muziek voor mietjes. En op FunX hoef je Muse ook niet te draaien, dan breekt daar de pleuris uit. Maar wat meer kleur in die concertzalen zou wel fijn zijn.'
Blijvende onrust op de markt voor concertkaarten

De ruil- of zwarte handel in kaarten is een probleem dat met de jaren groter lijkt te worden. De frustratie groeit voor kaartkopers die uren vergeefs bij Ticketmaster (het officiële kaartverkoopbedrijf van Live Nation/Mojo) kaartjes voor Adele proberen te kopen. En vervolgens toch misgrijpen: uitverkocht. Maar wat blijkt, op hetzelfde moment kunnen ze bij zogeheten secondary ticketing-bedrijven als Seatwave en Via GoGo nog wél kaartjes krijgen, helaas voor een veelvoud van de normale toegangsprijs. Hoe kan dit? En is het niet vreemd dat Live Nation zowel eigenaar is van Ticketmaster als van Seatwave? Laad je zo niet de verdenking op je dat een deel van de tickets van Mojo worden doorgespeeld aan Seatwave, om er zo meer aan te verdienen?

Mutsaers: 'Dat laatste doen, mogen en willen we niet. We strijden al tijden tegen illegale handel, willen de schimmige praktijken uitbannen, maar het kan niet. Dat blijkt keer op keer. In België is doorverkopen bij wet verboden, maar Herman Schueremans (de baas van Live Nation in België, red.) zei laatst nog: 'Wilbert, het helpt niks. De handel verplaatst zich naar Zwitserland en zelfs de Bahama's, zodat er helemaal geen zicht meer op is.

'Dit probleem speelt overigens bij een beperkt aantal shows. Er worden op dit moment via Seatwave niet meer dan tientallen kaartjes van onze shows verhandeld. Het is verwarrend dat het onderdeel is van hetzelfde bedrijf. De gedachte is: als dan toch gehandeld wordt, faciliteren we het legaal, zodat de artiest er zelf aan verdient en de consument weet dat hij een geldige kaart heeft. Vergis je niet: de meeste daar verhandelde tickets wordt juist ónder de prijs verkocht. Tickets voor Adele zouden op de site staan voor 5.000 euro, hoor je dan. Ja, maar niemand koopt ze. Zelfs de grootste gek betaalt dat niet voor Adele.

'Waar we ook echt last van hebben: wij dragen het financiële risico voor de organisatie en anderen verdienen er oneigenlijk geld aan. Stel dat op een gegeven moment de helft van de kaarten bij de secondary ticketing blijft hangen, dan staat de band of artiest in een halflege Ziggo Dome en dat wil niemand. Dan lopen andere partijen inkomsten mis: als de helft van het publiek er niet is, verkoop je minder merchandise, wordt minder gedronken, is te veel security ingehuurd, wordt negatief over de artiest geschreven. Dat is slecht voor iedereen en zeker ook voor ons. Toch moeten we ook relativeren. Volgens de cijfers wordt minder dan 5 procent van de kaarten secundair verhandeld. De suggestie dat het bij Adele om duizenden kaarten ging, is niet waar. Wel klopt het dat honderdduizenden mensen kaarten wilden en we maar vier keer de Ziggo Dome mochten aanbieden.'

http://www.volkskrant.nl/muziek/-wat-meer-kleur-in-concertzalen-zou-fijn-zijn~a4308595/?hash=2458a1294e67bcabaf937189da7e0d349a7c9e0f

BigBird Wrote:Beyoncé of Kanye kunnen prima voor 65.000 man op Pinkpop spelen, is toch groot zat.

Quote:Albums are getting unbearably long in 2016 – and bullshit new streaming rules are to blame BY JEREMY ALLEN, MAY 28 2016

From Drake and Zayn to Kanye and James Blake, 2016 has been littered with albums marred by ridiculous run-times, each spanning over 17 tracks. Are artists getting more ambitious, or is there a cynical reason behind the bloat? Jeremy Allen unpicks America’s nonsensical new streaming rules that suggest it’s the latter.

Less is more, right? Not according to the showbiz glitterati who’ve dominated the music landscape so far in 2016. For every lean Rihanna and Radiohead blockbuster release clocking in at 13 and 11 tracks long respectively, there’ve been two or three more big albums that drag on for an hour and then some.

Take Drake. Views spans “an obnoxious 82 minutes”, as one reviewer pointed out, stretching to 20 tracks of auto-tuned naval gazing with little in the way of tempo variation. There will always be cynics calling for Drake to shut his mouth a few bars into the opening track, but even a superfan must feel a sense of relief when ‘Hotline Bling’ – bolted onto the end – strikes up nearly an hour and a half later. Aubrey man, has nobody ever told you it’s not the size, it’s what you do with it?

Drake is far from the only offender, though he’s probably the easiest to take the piss out of. A$AP Rocky’s At.Long.Last.A$AP sure does last long, with 18 tracks over 66 minutes. Our very own Chris Kelly deemed it “an unfocused, overlong slog of an album.” Ditto A$AP Ferg’s Always Strive and Prosper, also 18 tracks with the deluxe edition lasting nearly an hour. And Kanye West’s The Life Of Pablo? At an hour in length and featuring 19 tracks, it wasn’t even entirely finished when it first appeared on Tidal in February.

James Blake has got in on the act too, with The Colour In Everything dismissed as “unreasonably long: a little over an hour and a quarter” by the eminently reasonable New York Times. And at the risk of being hounded off Twitter by a mob of angry Directioners, Zayn Malik’s March debut album Mind Of Mine probably didn’t strictly need to be the hour-long odyssey it was, spanning 18 R&B ditties full of Frank Ocean haze, bad attitude and disturbing upper and lower case randomness (see: ‘lUcOzAdE’).



“THE NEW CHART RULES MEANT THERE WAS NEVER ANY DOUBT THAT DRAKE’S WEAKEST ALBUM TO DATE WOULD GO PLATINUM”
So what’s going on here? Have superstars suddenly got clingy and started baring their souls and over-sharing with us, the aural equivalent of hanging onto our leg with both arms as we attempt to walk away? Or could there be another reason a pop protagonist might pass off a boring, bloated mess as their highly-anticipated new release? For the real culprit, we need look no further than chart compilers Billboard, in cahoots with industry bodies Nielsen SoundScan and the RIAA – although encouraging artists to dispense with all quality control looks to be an inadvertent side effect.

At the end of 2014, Billboard changed the rules that govern the charts to reflect the way we’re now listening to music. It was the biggest upheaval in the way that information is collected since 1991, when hard sales data replaced the risible surveying of a limited number of record outlets up and down the country. “Album sales have become a smaller and smaller part of the industry,” said Nielsen senior analyst David Bakula at the time of the changes. “To just look at album sales and say this is how we measure success is really leaving out that half of the business is coming from streams and song sales.”

New rules mean that individual singles all count towards the chart progress of an album. So the question is, are artists upping production to take advantage of the fact that individual song streams now contribute to chart placement? It’s fairly simple arithmetic: the more songs to stream, the higher an album charts, hence the heft. L’Histoire de Melody Nelson by Serge Gainsbourg, Reign In Blood by Slayer, Sleater Kinney by Sleater Kinney, I Don’t Like Shit, I Don’t Go Outside by Earl Sweatshirt – all under half an hour in length – may not have been held in the same high esteem had the CEO of the label said, “Great, but could you pad it out with another half an hour of filler to get it up the charts?”

It wouldn’t be the first time record companies have taken advantage of lax regulations to push someone on their roster up the hit parade. In the 1990s the singles charts became more or less rigged by major labels offering unlimited tracks, stickers, a variety of coloured picture discs and singles in five different formats. New releases of CD singles were priced at 99p, going up to £3.99 on the second week of release, meaning songs would crash in at number one before dropping out of the top 10 the following week. Suddenly there were 50 number ones a year and the whole thing became meaningless, so by the time the chart authorities tightened up the rules, we’d all got bored and wandered off to have our frosted tips done instead.

Perhaps the strangest recent rule change by the RIAA is the one where songs released ages ago still count towards album sales if they’re included on the LP, which may go some way to explaining why Drake tacked ‘Hotline Bling’ – released last July – onto the end of Views. “1,500 on-demand song streams in the United States [hold] the same value as 10 individual track sales or one full album sale,” according to Forbes. ‘Hotline Bling’ has so far been streamed over 400 million times on Spotify and 700 million times on YouTube. In the US, those 400 million streams equate to 267,000 album sales under the RIAA’s new rules. There was never any doubt that Drake’s weakest album to date would go platinum – and that was long before the other 19 tracks had even left the studio.

Not since his namesake Sir Francis brought tobacco to Europe 500 hundred years ago has something so promising turned out to be such a swizz. Record companies are purporting to give us more by lessening the quality of our experience with the artists we love – a bad situation for everyone in the long term, irrespective of that all-important dizzying chart placing. If this trend continues, major labels risk boring us to death before the cigs even get the chance to do any damage.

BigBird Wrote:Welke sobere setting? Ze vullen toch zelf hun podium in met opbouw/licht/decors etc....West had alleen een plafond van lampen bij Glastonbury, dat kan overal.

ahha Wrote:Beyonce trekt voor een groot deel dezelfde mensen als een coldplay of kensington hoor dat de fans van Beyonce geen festivalmensen zijn lijkt me dan ook onzin. Verder gaat het niet om kleur maar het ontbreken van bijvoorbeeld hiphop op veel festivals en nee Gers Pardoel valt niet in die groep Dus tenzij ze ooit eminem boeken heeft hij dus gelijk als hij zegt dat er wat kleur nodig is.

Uplift Wrote:Huh?

Eddie Bass Wrote:Ten eerste vanuit mijn eigen mening over Beyonce, ongelooflijk bagger geschreeuw (die nieuwe plaat is ook behoorlijk kut.) Maar goed, dat is slechts mijn eigen mening.

Eddie Bass Wrote:Daarbij zijn over het algemeen liefhebbers van Beyonce totaal niet geïnteresseerd in festivals en zullen de meeste daarvoor dan ook geen kaart aanschaffen. De plaatsing op een ander evenement is daarom veel passender, een evenement met meer R&B, rap of soul, of gewoon een los concert.

hythloth Wrote:Onderschat Beyonce-stans niet... die zouden massaal opdagen en de hele dag het terrein t/m de geluidstoren bezetten.

Zou natuurlijk de sfeer verneuken, maar dat is vergelijkbaar met andere mega-acts op festivals.

Eddie Bass Wrote:Op de derde plaats zijn de vraagstelling in richting van Wilbert Mutsaers volledig misplaatst en wellicht ondoordacht.
Het pleiten om meer "kleur" is op zichzelf een oneerbiedige uiting naar mijn idee.
"Kleur" heeft niets te maken met of een artiest ergens wel of niet verschijnt omwille van "kleur".
De optie doet zich voor als de artiest interessant is en iets interessants te brengen heeft op het podium.
Op Pinkpop heeft dit nooit een "kleur" overweging met zich mee gebracht, anders hadden Mungo Jerry, Mothers Finest of Massada er in de beginjaren ook niet gestaan. Kwestie van beschikbaarheid, kosten en op dat moment relevantie binnen muziek-hitlijsten, geen "kleur"-rangschikking. Zeker de "blanke-feestjes" is een niet relevante uitspraak naar mijn idee.

hythloth Wrote:En "meer kleur op festivals" heeft uiteindelijk gewoon met geld te maken, niet met progressieve overwegingen van de directie.

Maynard-J Wrote:

Eddie Bass Wrote:Op de derde plaats zijn de vraagstelling in richting van Wilbert Mutsaers volledig misplaatst en wellicht ondoordacht.
Het pleiten om meer "kleur" is op zichzelf een oneerbiedige uiting naar mijn idee.
"Kleur" heeft niets te maken met of een artiest ergens wel of niet verschijnt omwille van "kleur".
De optie doet zich voor als de artiest interessant is en iets interessants te brengen heeft op het podium.
Op Pinkpop heeft dit nooit een "kleur" overweging met zich mee gebracht, anders hadden Mungo Jerry, Mothers Finest of Massada er in de beginjaren ook niet gestaan. Kwestie van beschikbaarheid, kosten en op dat moment relevantie binnen muziek-hitlijsten, geen "kleur"-rangschikking. Zeker de "blanke-feestjes" is een niet relevante uitspraak naar mijn idee.

hythloth Wrote:En "meer kleur op festivals" heeft uiteindelijk gewoon met geld te maken, niet met progressieve overwegingen van de directie.

Het idee van "meer kleur op festivals" heeft m.i. meer te maken met het publiek dan met de artiesten. Met de recente demografische ontwikkelingen (vooral in de steden) is er een enorme doelgroep die nu niet op een "ouderwets" festival als Pinkpop komt dus ja, natuurlijk heeft het ook met geld te maken. Mutsaers is als voormalig coördinator van FunX ook niet gek.

Als er meer dan 60.000 mensen op het Megaland-terrein rondlopen en bijna niemand daarvan "heeft een kleurtje", dan heb je niet per se een probleem maar mag je best het standpunt innemen dat Pinkpop als oudste Nederlandse festival er moet zijn voor iedereen. Geld is altijd de drijfveer van Mojo geweest, maar dat kan ook samengaan met een ideaal. En dat ideaal vind ik lovenswaardig in deze gepolariseerde samenleving, ik zou zelf willen dat ik meer niet-kaaskoppen kende.