|
|
|
| Baas's Most Thanked Post |
| RE: Glastonbury |
16 |
|
|
Alright! Tweede keer Glastonbury en minuut-voor-minuut nog net zo magisch als de eerste keer. Na 2023 in 2024 geen kaartjes kunnen krijgen, dus met een pauze van een jaar weer kunnen terugkeren op The Farm. In totaal 53 ((live)muziek)acts gezien op 29 verschillende podia, een nieuw record en een goede reden voor een klein verslagje.
Qua reis hebben we grofweg dezelfde itinerary gepakt als de vorige keer: dinsdagmiddag met de auto vertrekken uit Nederland, rond half 11 de boot gepakt in Calais, om vervolgens om 4 uur ’s nachts aan te sluiten in de rij voor Pedestrian Gate A. Een pittige nacht om door te halen, maar het ultieme gevoel van met de auto aankomen bij de car parks, de immer vrolijke stewards in het holst van de nacht en de paar uurtjes ingehaalde slaap zodra de tenten maakten het wederom prima te doen!
Dan het festival! Op een bepaalde manier had ik dit jaar nóg meer zin in Glasto dan de vorige keer. De eerste keer is overweldigend, life-changing en uniek omdat het allemaal nieuw is, maar juist daarom voelde deze tweede keer als een mogelijkheid om nóg meer te ontdekken en bewuste keuzes te maken: de mentale capaciteit om alles in je op te nemen voelt wat groter als je het festival in grote lijnen al ‘kent’. Dit bleek ook zeker waar, met name op de woensdag en donderdag! Zo hebben we ons op deze dagen helemaal ondergedompeld in de traditionele gebieden van Glasto die elk op hun eigen manier de Travelergeschiedenis van het festival ademen. We ontdekten de relaxte sfeer van plekken als de Toad Hall (met de comedy-muziekshow van Gecko en verse bakkies chai) en het veld rond Croissant Neuf en doken ook al eens ’s middags de SEC in, om bij Shangri-La een drieklapper van Frente Cumbiero (erg sterk), Shantel & Bucovina Club (erg slecht, maar bijzonder hilarisch) en WITCH (erg strak, op momenten stevig, maar helaas ook te kampen met matig geluid) te pakken. Ook was het heerlijk om de voor ons nieuwe Tree Stage te ontdekken, waarbij het surround-geluidssysteem echt heel vet is en de area als geheel superfijn is aangekleed. Hier zagen we Ambient Gaza, Tengger en Daisy Rickman, wat allemaal behoorlijk de moeite waard was. Jammer dat dit podium ook op momenten iets te veel een chillplek werd, waardoor de aandacht voor shows verslapte. Klein minpuntje voor het festival op deze dagen: regel iets met die geluidsrestricties op sommige area’s (zoals The Park, waar naar verluid al jaren meer mag qua geluid en curfew dan dat er mee gedaan wordt), want sommige plekken puilen uit, terwijl andere dingen (*kuch* Pyramid-Circus *kuch*) in het water vallen/niet gebruikt worden.
Donderdagnacht hebben we nog gefeest bij de ADHD-club van Dabke-niche meets groep 8 klassenfeest-DJ Nooriyah (met enig gevoel voor humor briljant) en Marie Davidson. Die laatste had ik liever een liveset zien doen, maar deze DJ-set op de indrukwekkende Levels, in de regen, was ook erg fijn. Tot slot een eerste hoogtepunt beleefd (eigenlijk een tweede, na eerder Nabihah Iqbal al te hebben gezien in de Crow’s Nest) bij Maruja in de Bimble Inn, wat vorig jaar al een favoriete plek van ons was en nu met een intense show, vers getapte Guinness en eerste voorzichtige moshpit van het weekend weer leverde.
De drie traditionele festivaldagen zal ik niet één voor één bespreken, maar deze waren ook ronduit briljant, met nog iets vaker dan de vorige de bewuste keuze voor shows op afwijkende podia dan de grote 5 (Leftfield, The Glade, Greenpeace, Wishing Well, Avalon en meer). In totaal zag ik op deze dagen (stukjes van/hele sets) het volgende:
- Lorde
- John Glacier
- Bea Elmy Martin
- Rumba de Bodas
- Burning Spear
- Wet Leg
- Gurriers
- Jarvis Cocker DJ Set
- Jasmine4.t
- Denzel Curry
- Billy Bragg
- ANOHNI and the Johnsons
- Banco de Gaia
- Fat Dog
- Yann Tiersen
- Ichiko Aoba
- Fcukers
- Tunng
- John Fogerty
- Pulp
- Father John Misty
- Neil Young and the Chrome Hearts
- Annie Mac B2B Jamz Supernova
- I.JORDAN
- Nadine Shah
- Cymande
- Sir Rod Stewart
- Turnstile
- GOAT
- St. Vincent
- Wolf Alice
- Olivia Rodrigo
- Alabama 03
- FÜLÜ
Hierbij is bijna niets waarvan ik niet op de één of andere manier heb genoten, maar lag vooral in vergelijking met de vorige keer het niveau van de topshows nog een stuk hoger. Zoiets als ANOHNI & The Johnsons, of voor mij de buitencategorie van Neil Young zat er toen niet bij. En dat terwijl ik totaal niets te klagen heb over de fantastische shows die ik in 2023 heb gezien.
Het is voor mij moeilijk om kritisch te zijn op Glastonbury, ook na deze tweede keer. Eigenlijk hoeft dat ook niet, want elk ongemak is peanuts in vergelijking met de omvang van plezier dat het festival in al zijn facetten te bieden heeft. Het is voor mij persoonlijk écht de meest magische plek die ik ken, waar ik op meerdere momenten uit pure euforie, liefde en plezier tranen in mijn ogen kan krijgen. Ik heb nu twee keer op Worthy Farm mogen rondlopen met mijn festival-dreamteam van 6, met mijn vader, broers, vriendin en vriend(en) en dat is niets minder dan fantastisch. Dat mengt met het voltallige publiek, dat alle kanten op gaat, maar in zijn totaliteit uitblinkt in saamhorigheid. Daardoor krijgen veel shows iets meer en worden de échte Glasti-momenten uitvergroot: Common People op de Pyramid, Robert Smith bij Olivia Rodrigo, John Fogerty met zijn sloot hits, Billy Bragg over ’beauty in the union’, maar ook Wolf Alice in de ultieme zondag Other-sunsetslot en persoonlijk emotioneel moment Rockin’ In The Free World op 5 meter van de Pyramid-barrier.
Maandag in de vroege ochtend weer de auto gepakt en uiteindelijk met weinig vertraging weer de reis naar huis afgelegd. De comedown na weekenden als deze is groter dan normaal, maar gelukkig valt er des te meer na te genieten.
Mijn top 15:
1. Neil Young and The Chrome Hearts
2. ANOHNI and the Johnsons
3. Pulp
4. John Fogerty
5. Cymande
6. Maruja
7. Turnstile
8. Wolf Alice
9. Yann Tiersen
10. St. Vincent
11. Lorde
12. Father John Misty
13. Nadine Shah
14. Fcukers
15. Gurriers
Glasto, tot over 722 dagen! |
|
