|
|
|
| Wonderboy's Most Thanked Post |
| RE: Primavera Sound |
20 |
|
|
Dinsdag:
Na het fiasco van vorig jaar toch besloten om het festival een herkansing te geven door direct een ticket te kopen voor het volgende jaar. Na een jaartje wachten was het dan weer zover, Primavera Sound 2023. Waar ik vorig jaar uren in rijen heb staan wachten om uiteindelijk ongeveer geen a la Ciutat show te kunnen meemaken, werkte het boekingssysteem van dit jaar super goed. Mijn vlucht van Lissabon kwam uiteindelijk met 2,5 uur vertraging aan in Barcelona. Niet de beste start, maar na het inchecken direct een taxi richting Sala Apolo genomen om toch de eerste shows van de week mee te maken. De eerste act op het programma was Melody’s Echo Chamber. Gelukkig was ik net op tijd voor het eerste nummer. Ik blijf het toch enigszins bizar vinden dat er op het a la Ciutat programma bands staan die vervolgens niet op het festival te zien zijn. In een overvol Apolo gaf de band een geweldige start aan het festival, met als hoogtepunten van de set persoonlijke favorieten ‘I Follow You’ en ‘Shirim’. De zaal stroomde na de set volledig leeg, waardoor Glass Beams voor een nagenoeg lege zaal de avond mocht afsluiten. Deze act doet me denken aan Khruangbin, maar dan in plaats van de pruiken gouden maskers. De show ging een beetje langs me heen, maar uiteindelijk toch een vermakelijke eerste avond.
Woensdag:
Na een beetje uit te hebben geslapen tijd voor wat seafood bij La Cova Fumada in de Barceloneta omgeving. Erg fijne tent, zeker het proberen waard wanneer je een keer in Barcelona bent. Paar uurtjes op het strand, om vervolgens de avond te beginnen in Parc del Fòrum. De dag begonnen bij Confidence Man, die toch een zeer vergetelijke set speelde. Doordat er bij ongeveer elk nummer een nieuwe outfit hoorde, werd de vaart continu uit de set gehaald. Meest opvallend aan de set was het geluid op de Amazon stage. Het geluid was super hard en helder, wat een voorbode voor de andere optredens de rest van het festival op dit podium zouden zijn. Na een beetje het terrein te hebben bekeken en de eerste pilsjes erin te hebben gegooid tijd voor Pet Shop Boys. Opvallend dat ze headliner zijn op Primavera Porto, maar hier de openingsdag voor zich mochten nemen. De mannen leken het erg naar hun zin te hebben en het publiek ging er los bij de grotere hits. Erg vermakelijke show. Na It’s a Sin richting de metro gegaan, waardoor ik de encore helaas heb moeten missen. Maar dit was voor een goede reden, want ik was gelukkig genoeg een van de tickets voor Darkside in Apolo (2) te hebben.
[Image: https://i.imgur.com/WKmOqRp.jpg]
Darkside, La Apolo (2)
Na een kleine meet-up met enkele leden van hier dan tijd voor het eerste echte hoogtepunt van het festival. Geweldige show, waar ik helaas tot de conclusie kwam dat de oordopjes achtergebleven waren in Lissabon. Heerlijke harde show, fijn om ze eens te kunnen zien.
Donderdag:
Eerste constatering, wat is het enorm rustig op het terrein! Geen rijen voor de bar, toiletten etc. Fijne binnenkomer. De dag gestart op Mordor bij Black Country, New Road. Tijdens het concert kwam ik tot de realisatie dat ik de band vorig jaar ook had gezien op Primavera, en toen de connectie met de band een beetje verloren had. Helaas bleef de conclusie bij dit optreden staan, wat ook niet hielp was de dramatische mix van het geluid bij dit optreden. Het vertrek van de zanger heeft de band echt geen goed gedaan, en vrij bizar dat ze op zo’n enorm podium staan. Vervolgens de wandeling terug gemaakt om een stukje Yard Act te kijken op het Ron Brugal podium. Helaas was het geluid op dit podium ook niet geweldig waardoor het optreden niet echt overkwam. Op tijd richting het naastgelegen Amazon getrokken om Ghost te zien.
[Image: https://i.imgur.com/cGGFhyn.jpg]
Ghost, Amazon Music stage
Een zeer fraaie spot weten te claimen voor Ghost, die voor een vroeg hoogtepunt zorgde deze donderdag. Daargelaten, ik snap niet waarom deze band niet ergens in de nacht wordt geboekt, want dat had de show zeker goed gedaan. Gelukkig stond het geluid van dit podium weer snoeihard, wat voor een dergelijk optreden toch wel wenselijk is. Ghost overtuigde enorm, en het enige minpunt aan het optreden was dat het maar een uur duurde.
Vervolgens weer terug richting de main stages waar er nog 20 minuten resteerde van de Turnstile set. Vorig jaar een van de hoogtepunten van Paredes de Coura, en het publiek leek het weer enorm naar hun zin te hebben. Einde van de set met onder andere ‘Holiday’ en ‘BLACKOUT’ was toch fijn om weer te zien en bracht zeker goede herinneringen boven. Vervolgens naar de naastgelegen main stage voor NXWorries. De nummers met Anderson .Paak waren erg goed, maar waarom in vredesnaam die 10 minuten durende dj set stukken tussendoor, met als dieptepunt Wonderwall.
Na dit toch wel beetje teleurstellende optreden tijd voor New Order. Niet een band die ik elke dag luister, en zeker geen los ticket voor zou kopen, maar toch fijn om op een festival mee te kunnen pikken. Onverwacht hoogtepunt op de dag, erg goede show, waar ik toch meer nummers kende dan ik vooraf had verwacht. Afsluiten met Love will tear us apart is natuurlijk een kippenvel moment op ieder festival.
Om het gat tussen New Order en Blur te overbruggen even wat gegeten en een stuk van Le Tigre gekeken. Geen idee waar ik naar heb zitten kijken, dramatisch geluid wederom op de Ron Brugal stage en een enorm vals zingende Kathleen Hanna. Maar snel weer de wandeling terug gemaakt voor Blur. Kwam tot het besef dat de laatste keer dat ik ze zag (op Werchter) toch inmiddels alweer 10 jaar terug was. Hoogtepunt van de dag, een toch wel voornamelijk Brits publiek vooraan wat helemaal los ging (en hun bek hield). Heerlijke show weer, net als 10 jaar geleden, en ook het nieuwe nummer klonk live erg goed. Vervolgens de dag afgesloten bij The Comet is Coming, goede degelijke afsluiter, maar inmiddels was de pijp wel leeg.
[Image: https://i.imgur.com/J5wrhq4.jpg]
Blur, Estrella Damm
Vrijdag:
De vrijdag leek voor mij op papier de minste dag, maar uiteindelijk bleek deze dag geweldig uit te pakken. De dag wederom vroeg begonnen met The Beths, die voor mij toch wel de verrassing van dit festival waren. Ik ging ervanuit Avalon Emerson te kijken op dit tijdstip, maar dat was weer eens last minute gewijzigd. Mooi detail was dat het Dice podium uitkijkt op het water, en er een boot lag waarvanaf mensen keken naar het optreden. De band vroeg of de mensen op de boot hadden betaald, waarna de boot er rap vandoor ging, mooi! Deze show werkte toch geweldig als dagopener, beste manier om de enigszins aanwezige kater van de voorgaande dag te vergeten. Hoogtepunt van de set toch wel ‘When You Know You Know’, echt een band die je alles gunt.
[Image: https://i.imgur.com/UARuYrG.jpg]
The Beths, Dice
Verolgens de show van Julia Jacklin op Amazon gekeken. Ze gaf een zeer sterke show, lekker in het zonnetje staan kijken met een lekker koud pilsje. Daarna door naar Japanese Breakfast die er voor zorgden dat de main stage klein leek. Fijn intens optreden met een zeer geconcentreerd publiek. Na dit optreden het Auditori ingedoken voor Julia Holter. Erg sterk optreden met uiteraard en kristalhelder geluid. Daarna het laatste deel van de set van Sparks gezien, die het helaas niet wisten te winnen van de praters. Vervolgens dan toch tijd voor Avalon Emerson & the Charm. De laatste tijd heb ik erg vaak naar het album geluisterd, en deze show was ondanks de minimale opkomst toch erg overtuigend. Ook de nieuwe nummers die gespeeld werden deden het goed, zeker een show die ik later in de zomer nog een keer wil (en ga) zien. Na het opreden richting de main stages gelopen voor Depeche Mode, die in mijn optiek toch erg tegenvielen. Het geluid was niet goed, Dave Gahan was niet goed bij stem, en het praatgrage (voornamelijk Spaanse) publiek leek er ook weinig zin in te hebben. Na een klein half uurtje ervandoor gegaan om Alvvays te kijken op Plenitude, en dat bleek een zeer goede beslissing. Een aandachtig publiek, en een enorm sterke show met als hoogtepunt ‘Archie, Marry Me’. Enige minpunt van het optreden was de naastgelegen Boiler Room. Is er echt geen betere plek op het terrein om deze neer te zetten?
[Image: https://i.imgur.com/8ZnVw4Z.jpg]
Alvvays, Plenitude
Terug naar de main stage optreden voor Kendrick Lamar. Sterke show, waarbij verrassend veel oud materiaal langs kwam. Blijft toch een van de beste rappers van deze generatie. Daarna tijd voor Fred Again.. die by far de grootste crowd van de dag had. En wat een zegetocht bleek dit te zijn, enorm hard gedanst. Opvallend detail dat tijdens ‘Delilah’ de stoppen eruit knalden, waardoor hij na een kwartier terug kwam om de hele opbouw en het nummer alsnog te doen. Toch wel wederom een hoogtepunt op deze dag. Daarna terug gelopen om een stuk van Yves Tumor te kijken op Cupra, klonk goed, jammer dat ik niet de hele show heb kunnen zien, maar leek hetzelfde als de show die ik vorig jaar op Paredes zag. De dag afgesloten met Unwound, die gewoon een zeer sterk optreden neerzette. Na het optreden de bus in (die dit jaar ook goed geregeld waren) om vol energie de laatste dag in te gaan.
Zaterdag:
Net als alle dagen weer vroeg op het terrein voor de show van Domi & JD Beck. Hun debuutalbum staat regelmatig op, en man, wat zijn ze waanzinnig goed live. Bizar wat Domi op haar keyboards doet en JD Beck die bewees live ook een geweldige drummer te zijn. Vroeg hoogtepunt op deze laatste dag. Voor de verandering was het geluid op dit podium voor het eerst dit festival goed.
[Image: https://i.imgur.com/Bp1dKQw.jpg]
Domi & JD Beck, Ron Brugal
Door naar Amazon voor Wednesday. Knap hoe de toch relatief jonge band zich op dit grote podium hield, en de country achtige nummers waren erg fijn om te horen. Enig nadeel van het optreden was volgens de band het feit dat ze op een podium gesponsord door Amazon speelden, want ‘Fuck Amazon’.
Na dit optreden heb ik even gezeten bij Cupra voor Holly Humberstone, die het minste publiek trok bij een optreden dat ik ooit bij Cupra heb gezien. Dit zorgde er ook voor dat de show helaas niet echt overkwam, dus na iets meer dan de helft gezien te hebben weer even het Auditori in te gaan voor John Cale, die een zo goed als vol Auditori trok. Ik vond het een vrij saaie gedateerde show, waar ik toch wel meer van had verwacht.
Na dit optreden het laatste deel van My Morning Jacket gekeken waarbij toch vooral afsluiter ‘One Big Holiday’ is blijven hangen. Daarna snel naar Ron Brugal voor The Voidz. Waar ik vooraf sceptisch was hoe goed deze show zou zijn, overtuigden ze me toch enorm! Julian leek het wel redelijk naar z’n zin te hebben en het is toch duidelijk dat hij hier met meer zin op het podium staat dan bij The Strokes. Een geïmproviseerd ‘Cheeseburger Teriyaki’ voor Rosalía was toch erg grappig.
[Image: https://i.imgur.com/AjmfRYR.jpg]
The Voidz, Ron Brugal
Na dit optreden het eerste stuk van The War On Drugs gekeken waar gelukkig ‘Pain’ en ‘Red Eyes’ voorbij kwamen. Toch live, ondanks een beetje saai, een erg sterke band. Helaas niet het hele optreden kunnen kijken, want Caroline Polachek stond dan eindelijk op het programma. Na een clash vorig jaar, een verplaatste show in Paradiso (waarvoor ik speciaal naar Nederland was gevlogen) dan eindelijk tijd om haar eens live te zien. Vlak voor tijd nog een plekje op ongeveer rij 10 weten te bemachtigen. Enorm genoten van het optreden, op wat Spaanstalige praters die aan het wachten waren voor Rosalía na. Gelukkig is mijn Spaans vrij goed, even de dialoog aangegaan, en ze twee opties geven: klep houden of ergens een plekje achteraan zoeken. Gelukkig kozen ze voor dat laatste, wat voor veel enthousiasme zorgde bij de mensen om me heen. ‘Desire, I Want To Turn Into You’ is voor mij tot nu toe een van de beste albums van het jaar, die bijna volledig langs kwam, geweldig. Vervolgens proberen zo snel mogelijk het main stage deel te verlaten voordat Calvin Harris zou beginnen. Opvallend toch hoe enorm druk het al op het deel was, en de stroom met mensen die me tegemoet liepen was toch enigszins angstig.
Op Amazon gekeken maar de show van Måneskin. Waar er vooraf toch wat contradictie was over de boeking van deze band was dit voor mij toch een erg fijne show. Heb persoonlijk erg genoten, en het publiek was ook erg goed, en ging hard los. Geluid op de Amazon stage was wederom geweldig. Snap niet zo goed waarom er zo veel haat is op deze band, omdat ze hebben meegedaan aan het Songfesival?
Na de show terug gegaan richting de main stage area voor Rosalía, die toch de triomftocht van ‘Motomami’ heeft. Geweldig om deze show mee te maken in Barcelona, ondanks mijn late aankomst toch nog een redelijke plek weten te scoren waar iedereen hard los ging. Perfect geregisseerde show, waar ik het toch opvallend vond dat haar boyfriend er niet bij was om hun nummers samen te doen. Vervolgens het festival afgesloten bij Charlotte de Witte op Amazon, met een snoeiharde set. De laatste energie eruit en met een enorm voldaan gevoel de metro in.
Al met al kijk ik terug op een geweldig festival. Tuurlijk, het festival is niet perfect, maar ten opzichte van vorig jaar hebben ze zich enorm goed weten te herstellen. Hulde aan het barpersoneel, nooit hoeven te wachten voor een drankje, waar ik soms wel medelijden met ze had omdat ze niks te doen hadden. Ook opvallend was het aantal hoge kwaliteit shows dat ik heb kunnen zien. Weinig optredens die tegen vallen, artiesten leken er enorm veel zin in te hebben. Daarnaast het a la citutat debacle van vorig jaar door het reserveringssysteem weten te fixen, het vervoer van het terrein naar het terrein dit jaar goed weten te regelen. Als aanmerkingen; het geluid op Cupra en Ron Brugal was niet altijd even lekker, en de soundbleed van de Boiler Room naar Plenitude. Dit lijkt me toch makkelijk te voorkomen. Daarnaast een algemene trend waarbij mensen meer lijken te praten tijdens optredens, maar dit kan je het festival natuurlijk niet aanrekenen. Inmiddels weer goed bijgeslapen en de accommodatie voor volgend jaar (met gratis annulering) optie voor volgend jaar geboekt.
Hoogtepunten van deze editie, in chronologische volgorde:
Darkside - Ghost - Blur - The Beths - Alvvays - Fred Again.. - Domi & JD Beck - The Voidz - Caroline Polachek - Måneskin - Rosalía |
|
