RH80
(Fanboy)


Registration Date: 10-01-2013
Date of Birth: Not Specified
Local Time: 29-03-2024 at 17:52
Status: Offline

RH80's Forum Info
Joined: 10-01-2013
Last Visit: Yesterday, 17:21
Total Posts: 1,165 (0.28 posts per day | 0.3 percent of total posts)
(Find All Posts)
Total Threads: 12 (0 threads per day | 0.95 percent of total threads)
(Find All Threads)
Time Spent Online: 1 Week, 19 Hours
Members Referred: 0
Total Thanks Received: 21 (0.01 per day | 0.05 percent of total 45733)
(Find All Threads Thanked ForFind All Posts Thanked For)
Total Thanks Given: 8 (0 per day | 0.02 percent of total 45733)
(Find All Thanked ThreadsFind All Thanked Posts)
Reputation: 10 [Details]
  
RH80's Most Thanked Post
Post Subject Numbers of Thanks
RE: Roskilde 9
Thread Subject Forum Name
Roskilde Archief
Post Message
Aangezien AMST en ik waarschijnlijk de enige aanwezigen waren van het forum op Roskilde hierbij een verslag van een week op Deense grond. Helaas door GSM-issues een beperkt aantal foto's waardoor het vooral een lange lap tekst is.

DAG 0&1&2 (zondag, maandag, dinsdag)
Het festival begint officieel op zaterdagavond voor de warm-up days maar aangezien we vrijdag nog op Werchter zaten besloten we pas op zondag te vertrekken aangezien het toch een stevige rit is. We zetten dus zondagochtend aan rond 7u vanuit het Antwerpse voor een rit van zo'n 900km over de Belgische, Nederlandse, Duitse en Deense wegen. Dat gaat opvallend vlot en is met uitzondering van de Duitse industrieregio en Hamburg een zeer rustige baan met in Denemarken erg mooie landschappen waarbij je over verschillende impressionante bruggen gaat. De tristesse van de Duitse snelwegrestaurants moet er wel bijgenomen worden. We komen uiteindelijk rond 19u 's avonds aan. Ook voor de parking moeten we niet aanschuiven aangezien we een plaats gereserveerd hadden en door de warm-up days de grootste massa al is aangekomen en rest verspreid toekomt. Vervolgens begonnen we aan onze tocht naar de camping, de ingang van de camping lag op zo'n 5 à 10 min wandelen van de parking. Aangezien dat we besloten op de silent & clean te liggen moesten we de hele camping doorkruisen (inclusief de 'war-zone' zoals een limburger die we later tegenkwamen het zou noemen) met onze spullen en konden we al enkele mooie Roskilde-taferelen aanschouwen. Op de silent & clean was het nog betrekkelijk makkelijk om een mooie spot te vinden. Het concept van de silent & clean is dat het allemaal wat meer netjes moet worden gehouden en dat er enkel tussen 10 - 22 luide muziek mag gespeeld worden (dit gedeelte wordt absurd goed nageleefd). Het gaat er dus allemaal net ietsje minder wild aan toe en laat je toe om toch een beetje deftige slaap te krijgen. Het overige gedeelte van de camping staat vol met heuse soundinstallaties die tot in de vroege uurtjes blijven doorgaan. Indien jezelf in de mood bent kan je dus daar ook gewoon gaan feesten (of in Dream City). De warm-up days vul je je een beetje in zoals je zelf wil. Er zijn optredens van Scandinavische bands op Rising en Countdown (twee tijdelijke podia), je kan deelnemen aan verschillende workshops, er zijn speeches van activisten, etc. De meeste Denen drinken zich echter volledig in de vernieling door middel van beerbowling.

Dag 3 (woensdag)
Op woensdag was het eindelijk de eerste festivaldag, want hoewel de warm-up days zeker een aanrader zijn snak je op een bepaald moment toch naar de echte optredens. Het programma van de eerste dag is traditioneel iets minder gevuld dan de andere dagen. Aangezien de eerste acts ons minder aanspraken was het eerste optreden Tears For Fears in Arena (een gigantische tent met een capaciteit van zo'n 15k denk ik), de band die al sinds mensenheugenis geen nieuwe muziek meer heeft gemaakt bracht opvallend veel volk op de been. De oudere garde vermaakte zich duidelijk en de nummers werden professioneel gebracht, de hitjes passeerden aan het begin van de set. Aangezien we weinig nostalgie hadden aan deze act hielden we het snel voor bekeken en gingen we voor een avondmaaltijd. Een stevig bord spaghetti bolognaise door de lokale Volleybalvereniging voor 50 kronen (zo'n 7 euro), een absolute aanrader. Dat Roskilde duurder zou zijn dan de Belgische festivals is pure onzin. Een pint bier op het terrein kost 40 kronen voor 40cl, een brik wijn van een liter 75 kronen en op de camping kan je 24 blikjes koude (!) tuborg kopen voor zo'n 20 euro. Er is een supermarkt waar je een aantal basic dingen (melk, makreel, brood, etc.) tegen democratische prijzen kan kopen. De maaltijden op het terrein variëren tussen 50 kronen en 100 kronen (er zijn standjes met specialere maaltijden en uit verschillende delen van de wereld waarbij iedereen wel aan zijn trekken komt). Vervolgens maakten we ons op voor Bob Dylan op de Orange stage waarbij we een kwartiertje nog een prima spot konden bemachtigen aangezien het zoals verwacht niet bepaald druk was voor deze legende. Ik was enorm blij dat ik eindelijk één van mijn grote helden aan het werk zou kunnen zien maar wist ook wel dat zijn live-prestaties tegenwoordig niet echt veel meer voorstelde. Zoals verwacht kon hij amper nog zingen en herkende slechts een beperkt deel van het publiek welk nummer er werd gespeeld, met als uitschieter Blowin' in the Wind waarbij er amper reactie kwam op misschien wel het meest bekende nummer dat er tijdens het hele festival werd gespeeld. Ondanks de erbarmerlijke muzikale prestatie heeft Dylan wel nog een gigantisch charisma en is bewonderenswaardig dat de man nog altijd zoveel plezier vindt in optreden. Ben dan ook enorm blij dat ik hem toch eens in levende lijve aan het werk heb kunnen zien voor hij zijn laatste adem uitblaast.
[attachment=58]

Vervolgens gingen we richting Avalon (een iets kleinere tent, die wat kleurijker is ingericht dan de Arena) voor Rosalia. Zelf heb ik niet zo veel met haar muziek en zag ik haar alreeds op Primavera waar ze me ook live niet echt van mijn sokken blies maar ze bracht enorm veel volk op de been waardoor mensen tot buiten de tent stonden. Opnieuw deed de show me vrij weinig en werd het nergens echt memorabel hoewel het publiek uit haar dak ging. Hierna trokken we richting Apollo (een open-air stage waar vooral elektronische acts spelen) om een stukje Hatari te zien. Muzikaal klonk dat best oké maar greep ons ook niet meteen dus besloten we toch een deel van de headlineset Cardi B te gaan kijken. En jezus, wat slecht. Elk nummer werd afgebroken, na elk nummer een bindtekst en na 50 minuten hield ze het droogweg voor bekeken. Enorm teleurstellend. Nu goed, daarna terug richting Arena voor Christine & the Queens. Op Primavera was zij 1 van de verrassingen (ook omdat mij verwachtingen nul waren) voor mij met een vrijwel perfecte popshow. En ook hier bracht ze die show met verve voor een aardig gevulde Arena. Enige domper waren drie gasten die duidelijk niet voor de show waren gekomen maar gewoon om vrouwen lastig te vallen, gelukkig hadden ze al snel door dat dat niet geapprecieerd werd en verlieten ze de tent na een halfuur. Daarmee werd een mooie eerste dag afgesloten, al was het muzikaal niet echt een hoogvlieger (zeker niet naar Roskilde-normen). Daarna nog wat gefeest op de camping om vervolgens toch wat slaap te pakken.

Dag 4 (donderdag)
Donderdag hadden we een stevig parcours op het programma staan, jammer genoeg regende de hele dag maar dat moesten we er maar bij nemen. Helaas te laat uit de tent geraakt om Stella Donnelly te gaan kijken, dan maar de dag begonnen met Sharon Van Etten. Haar laatste plaat is 1 van mijn favoriete releases van het jaar en ze putte hier rijkelijk uit. Degelijk optreden en perfect om de dag te starten maar ze oversteeg zichzelf nergens.
[attachment=59]

Daarna voor de eerste keer richting Gloria, wat mijn favoriete podium van het festival is. Het is een overdekt podium in een oude stal/hangar met een prachtige stage waar vooral meer experimentelere dingen worden geprogrammeerd, heb er zelden een slecht concert gezien en is meestal ideaal om een dood moment mee te vullen. De eerste act die we er dit jaar zagen was de Turkse band Konstrukt die een soort van experimentele, free jazz brachten en dat werd meteen één van de hoogtepunten van het festival. Dat moet het vast ook voor de dame langst ons geweest zijn waarbij de vriend op het ritme van de muziek een uitstekende vingerpartij gaf en haar in extase bracht.
[attachment=60]

Vervolgens pas gezet richting Pavillion (een kleinere tent voor opkomende dingen) voor Julien Baker. Maar dit was heel treurig om te zien, Pavillion ligt vlak langs Apollo waardoor haar muziek amper boven de beats uitkwam. We zijn het na 10 minuten maar gewoon vertrokken naar de andere kant van het terrein waar Neneh Cherry in de Avalon stond. Die bracht een onderhoudende show maar nogal saai naar mijn mening, '7 seconds' was wel mooi en kreeg de tent goed mee. Daarna terug richting Gloria voor Tirzah, wat echt de perfecte setting was voor haar uitgekleede R&B. Zo warm en mooi, enorm fijn concert. Vervolgens een stukje Fatmoumata Diawara meegepakt die ode bracht aan Nina Simone en Fela Kuti. Dan door het gezelschap meegenomen naar LA Dispute. Brachten iets te omschrijven viel als postemocore ofzoiets, niet echt mijn ding maar zeker ook niet slecht gebracht. Eindelijk was het dan zover voor één van mijn favoriete acts, Jon Hopkins. Het was sinds Melt! 2015 geleden dat ik hem zag, toen nog met de plaat Immunity. De Avalon stond niet echt heel vol maar jezus, wat een heerlijke set. Hij kreeg ook zo'n uur en 20 minuten om een volledige set te spelen en het was deze keer iets trippier dan de vorige keer dat ik hem zag, die nieuwe plaat leent zich daar ook beter toe. Voor mij de show van het festival. Daarna nog snel doorgelopen naar Apollo voor Amnesia Scanner maar door de lange set van Jon Hopkins konden we slechts de laatste nummers meepikken maar die klonken ook verdomd goed. Van ver Travis Scott gezien waarbij het publiek werkelijk uit zijn dak ging maar dat was ook niet bepaald een muzikaal sterke show. En ook hier is een uur voor een headlineract toch enorm karig. Als afsluiters van de dag hadden we nog een stuk van Full of Hell & The Body, twee metalbands die samen op tournee zijn als ik het goed heb. Best impressionant en muzikaal vond ik het eigenlijk best goed, leuk om dit te kunnen meepikken. Echter wel vroegtijdig doorgegaan om naar Blawan te gaan op Apollo, één van de sets waar ik het meest naar uitkeek. Ondertussen was het nog steeds aan het regenen en was het ook behoorlijk koud geworden wat eigenlijk de ideale setting was voor een lekker harde techno-set van zo'n anderhalf uur. Heerlijk. Ondertussen was het al vier uur geworden en begon het licht te worden. Helemaal kapot maar enorm voldaan de terugweg ingezet naar de camping waarbij het ook begon op te klaren en er duidelijk beter weer op komst was. Misschien wel één van de beste festivaldagen uit mijn carrière.

Dag 5 (vrijdag)
Voorlaatste dag van het festival dus alles begon wat trager te gaan, gelukkig was de regen gestopt en kregen we vandaag wel een stralende dag (de enige dag met echt goed weer uiteindelijk). Beginnen deden we opnieuw in de Avalon maar dit keer voor Aldous Harding. Haar laatste plaat vond ik enorm genietbaar en na de laaiende reviews van Best Kept Secret waren de verwachtingen redelijk hoog. Maar dat viel behoorlijk tegen, nergens kon het me ook maar enigszins 'pakken', bijzonder teleurstellend. Dan maar naar Ross From Friends gegaan die de ideale soundtrack bracht voor een namiddag in de zon, nergens echt heel spannend maar wel enorm genietbaar.
[attachment=61]

Spiritualized bracht een slepend en bloedmooi concert. Vervolgens was het nog eens tijd voor een concert in de Gloria. Dit keer van Astrid Sonne, een Deense die een combinatie van vioolmuziek bracht met experimenteler elektronisch werk. Enorm sterk concert dat opnieuw verstrekt werd door de setting van de Gloria waar ook meestal een opvallend aandachtig publiek aanwezig is. Daarna Julia Holter geskipt wegens honger en vermoeidheid en dan maar een bord pasta pesto gegeten aan de Orange waar Vampire Weekend stond. Genietbaar in de zon maar tja, Vampire Weekend. Na een halfuur richting Yves Tumor gegaan die in een veel te kleine Gloria stond, leuk maar ook niet meer dan dat. Vervolgens door naar die andere gehypte act Black Midi. Geen idee waarom dit allemaal zo opwindend moet zijn maar ik vond er niet veel aan. Omdat Wu-Tang Clan mij echt helemaal niets zegt pikte ik nog een concert in de Gloria mee van Rival Consoles. Die bracht sfeerische elektronische soundcapes aangevuld met hardere technostukken waarbij de visuals van de Gloria een fantatsiche aanvulling vormde. 

Aangezien Kalters SOPHIE hier helemaal had afgebroken kozen we voor Underworld in de Arena. Daar had ik niet al te veel verwachtingen bij en had een beetje idee op voorhand dat dit best een passé-act is. Niets van, lekker harde set waarbij het publiek enorm goed mee was voor een goed uur en een kwartier. Verrassing van het festival.
[attachment=62]
Afsluiten deden we aan Orange waar Robyn haar perfecte popshow tot in de late uurtjes mocht brengen. Wat een show, wat een vrouw, wat een geluid. De perfecte show met als enige minpunt dat ze als afsluiter een lang uitgesponnen onbekend nummer bracht terwijl ze gewoon in de extase van Call Your Girlfriend kunnen afronden.

Dag 6 (zaterdag)
Enorm vermoeid, matig programma en opnieuw enorm slecht en koud weer zorgde ervoor dat we het allemaal wat rustiger aan deden. Aangezien het zo hard regende en we niet echt beschutting hadden op de camping stonden we wel al om 13u op het terrein voor Khruangbin, die de tent volledig vol hadden gekregen. Leuke sound, nergens heel spannend en dus was een uur wel genoeg. Vervolgens wat in de Avalon blijven hangen waar blijkbaar vervolgens een Noord-Macedonische balkan-band ('Dzambo Agusevi Orchestra') en dus dat maar gezien, persoonlijk kan ik soms wel wat Balkan muziek smaken dus dat was een vermakelijke set. Had vervolgens Liraz op het programma staan maar net allemaal iets te vermoeid waardoor het volgende concert pas Janelle Monae. Door toevalligheid was het al de derde keer dat ik haar zag (Primavera en Werchter) en gewoon uitstekende show waarbij enkel de lang uitgesponnen outro totaal niet hoeft. Ook altijd leuk de mensen die op het podium mogen komen om te tonen of ze de juice hebben. Vervolgens naar één van de acts van het moment, Lizzo. Wat een persoonlijkheid, met haar opwindende set zorgde ze nog net voor de nodige shot levensplezier om de opkomende Roskilde blues tegen te gaan. Jammer genoeg had ik de kracht niet meer om Jorja Smith te gaan kijken, waar ik nu wel enorm veel spijt van heb, het zij zo. Het festival afsluiten deden we met The Cure op de Orange stage. Ondanks dat ik enorme fan ben konden ze me de laatste twee keren dat ik ze zag me totaal niet bij mijn nekvel grijpen. Maar dat deden ze nu zonder meer wel, de ijzige wind en regen paste gewoon veel beter bij The Cure dan een warme zomeravond of een warm Sportpaleis. Lichtelijk teleurgesteld dat ze niet met Plainsong starten maar opnieuw met Shake Dog Shake (al voor de derde keer op rij voor mij) werd ik toch meegezogen in de set die me diep raakte en op die manier de ideale afsluiter vormde.

Concluderend was het weer een ongelooflijke week en is Roskilde gewoon met het uitstek het beste festival. Het verdient hier zoveel meer aandacht. Het contrast met Rock Werchter waar ik een week eerder voor Tool was kon haast niet groter en voelde als een zo'n verademing. Waar je bij het binnengaan op Rock Werchter nog aan een controle wordt onderworpen dit niet moet onderdoen voor een luchthavencontrole, volstaat het op Roskilde om gewoon je bandje te laten zien en wordt je amper aan een verdere controle onderworpen tenzij je een grotere rugzak bij hebt. Het is ook gewoon toegestaan om blikjes mee te nemen op het festivalterrein vanop de camping. Het zijn zulke dingen wat Roskilde een veel meer laidback atmosfeer geven dan het hypergecommercialiseerde Werchter. Aan iedereen die het in overweging neemt zou ik aanraden om gewoon een jaar te gaan zonder te focussen op de line-up. Normaal gezien volgend jaar er opnieuw bij voor 50ste editie.