|
|
Additional Info About Schobbeyak |
Sex: |
Undisclosed |
Schobbeyak's Most Thanked Post |
RE: Le Guess Who? |
17 |
|
'Maar dat is toch spoken word?'
'Nee, joh. Is echt heel vet. Kunst met een grote K.'
Zo kwam het dat ik afgelopen zaterdag op de tweede rij zat bij Marc Alberto. Wat denk je? Keiharde spoken word. Maar echt kei-hard. Kleedje op het podium, paar gongen die niet gebruikt werden. Baretje op, uitbundige kralenketting om en, uiteraard, blote voeten.
'When language fails, stars are letters in an ancient alphabet.'
Dat werk.
'Hoelang duurt dit?' '50 minuten.'
En toen ie na wat gewijfel toch de saxofoon pakte en er lukraak een valse noot uitkwakte hield ik het niet meer en kon ik mijn lachen even niet meer inhouden. Vlak voor het einde toch gesneuveld.
Na een pilsje voor de schrik richtig de Ekko. Dikke rij, toch maar naar de Tivoli. 'Hier heb ik geen zin in hoor, we blijven nu hier.' Grote zaal. Was ik nog nooit geweest, maar ben geen fan. Jowee Omicil. Een enthousiaste blazer met een redelijke band en vier t-shirts aan die als een babaoesjka werden afgepeld.
Nog het laatste nummer van Dawuna meegepakt. Een a capella. Super.
Elias Ronnenfelt dan in de Pandorra. Beetje het gevoel alsof ie die middag in de Voorstraat wat heroïne gescoord had. Lukrake uithalen die lastig te plaatsen waren en een drummer die door een vriend werd omschreven als 'de slechtste die ooit in de Tivoli heeft gestaan.'
Weer naar de grote zaal voor Sho Madjozi. Hiphop uit Tsonga. Ik had het idee dat veel mensen het wel leuk vonden.
Demdike Stare. Wat ruis op de achtergrond.
Yaya Bey. Had een half uur nodig om het geluid op orde te krijgen en toen was er nog een kwartier over. Wel een goede stem en ook wel een goede band.
Uiteindelijk zijn we naar de KAbul gefietst, een loods die minimaal twee keer te groot is en waar we wellicht iets te vroeg waren. Verhuisd naar de WAS waar we in een dikke rij kwamen en er iemand langskwam met de mededeling dat er ook losse kaarten waren verkocht en dat die voorrang kregen op festivalbezoekers en dat ze er niet zeker van waren of we binnen zouden komen. Toen ben ik maar gaan slapen.
Volgende dag trok eerder genoemde vriend de conclusie dat die spoken wordguy nog het meest memorabele optreden van de dag was. 'Heb ik tenminste nog een dutje kunnen doen.' |
|