|
|
|
| Additional Info About Melliw Naj |
| Sex: |
Male |
| Melliw Naj's Most Thanked Post |
| RE: Graz album jaarlijst 2022 |
18 |
|
|
Hallo hallo,
Alvast excuses als niet te lezen is. Taal blijft voor mij een grote struikelpunt en zelf na het nalezen kan het soms onnavolgbaar zijn. Hopelijk valt het mee.
De laatste dagen ben ik album jaarlijsten aan het afgaan om nieuwe muziek te ontdekken. Ik heb het afgelopen jaar in mijn eigen bubbel als een kluizenaar geleefd. Hierdoor is veel langs mij heen gegaan qua albums. Over live muziek niet spreken want dat komt bijna niet meer voor (Na 14 jaar live muziek ben ik te verwend geraakt & gevoel van al gezien en beter + moeite om uit huis te gaan). Daarom ook een graz bezoekje om te kijken naar jullie jaarlijsten. Dank voor het posten!
Mijn eigen bubbel betreft vooral hiphop met de focus op labels Backwoodz Studioz en Griselda Records (& Vrienden). Het voelt een beetje als 2018 aan waarbij mijn muziekjaar vooral bestond uit releases van Northern Electronics en Posh Isolation.
Mijn top 10 hiphop albums van het jaar zijn:
1) Billy Woods - Aethiopes
2) Conway The Machine - God Don't Make Mistakes
3) Westside Gunn - 10
4) Ghais Guevara - There Will Be No Super-Slave
5) Benny the Butcher - Tana Talk 4
6) Ka - Languish Arts/Woeful Studies
7) Avantdale Bowling Club - TREES
8 ) Rome Streetz - Kiss the Ring
9) Billy Woods - Church
10) JID - The Forever Story
Net buiten de top 10, maar wel noemenswaardig op willekeurige volgorde:
Kendrick Lamar - Mr. Morale & the Big Steppers
Loyle Carner – Hugo
Apollo Brown & Philmore Greene - Cost of Living
Killah Priest -Mother
E L U C I D - I Told Bessie
Little Simz - No Thank You
Danger Mouse & Black Thought – Cheat Codes
Infinity Knives & Brian Ennals – King Cobra
Quelle Chris – Deathfame (blijft ook wel een consequente artiest, gewoon prima maar niet beter dan zijn beste werken)
Buiten hiphop kan ik 5 albums bedenken welke ik erg kon waarderen:
Wiegedood - There's Always Blood At The End Of The Road
Kilo Kish - American Gurl
Croatian Amor - Remember Rainbow Bridge
Ravyn Lenae – Hypnos
Current 93 - If a City Is Set Upon a Hill
Wat algemene punten:
- Hiphop is jaren lang consequent van een hoog niveau. Leven gewoon in een mooie tijdperk met Mcs als Billy Woods en Ka. Dan ook nog zien wat Westside Gunn aan het creëren is in de laatste jaren.
- Billy Woods heeft laatste jaren de terechte waardering gekregen in de muziekwereld, mooi om te zien.
- Ka blijft consequent sterke albums uitbrengen. Zijn naam en werk is bekend, maar hij voelt nog steeds ondergewaardeerd aan. Hij verdient dezelfde waardering als Woods in mijn ogen.
- Westside Gunn heeft perfect methode te pakken voor mij, zelf weinig rappen en focussen op de productie. Daarbij een naam hebben waarbij hij goede features kan fixen.
- Preservation > Alchemist voor mij.
- JID blijft mij verrassen als ‘mainstream’ rapper met 3 goede tot aan sterke albums. (Kom maar door dat ik teveel in eigen bubbel leef en deze take retard is).
- Als LGW nog mee lees: Maak een Griselda & Friends avond in de Cloud Nine. Gaat vast volkomen matig worden, maar daar ga ik geen last van hebben i.v.m. niet nuchter zal staan en aan het fanboyen.
- Wel blij dat hiphop artiesten meer naar Europa komen.
- Boldy James, Your Old Droog en Roc Marciano vielen dit jaar tegen.
- Qua live muziek heb ik steeds meer moeite om het positief te kunnen zien. Mijn laatste (iets te emotionele) post ging daar ook over en mijn excuses Loov nog. Ik heb het gevoel dat festivals teveel stil staan. Dit is al godskleren lang duidelijk te zien bij de Pinkpop en Rock Werchters van deze wereld, maar tegenwoordig geldt het ook voor (bijna) elke andere major. Festivals blijven toch in mijn ogen te vaak vast houden aan namen welke tussen 2010 en 2017 groot waren, ja hier hoort ook een Nick Cave (gevoelsmatig komt hij nog vaker langs dan The Nationals laatste 10 jaar) bij. Ergens ben ik daarom blij dat Harry Styles wordt geboekt welk voor verfrissing voelt, maar aan de andere kant zijn het ook namen die niet voor mij hoeven. Er is geen goede doorstroom naar verfrissende, maar relevante headliners.
- Jongeren (hoor ikzelf tegenwoordig ook niet meer bij) worden gefucked met toekomst voor festivals. Het punt hierboven, eeuwig boeken van reünies (en god Primavera 2023 heeft echt teveel) en de prijzen van festivals. Het blijft een lastig iets en zou eigenlijk niet weten hoe het uit moet zien. Om aan te sluiten met punt hierboven, daarom ook blij dat voor nieuwe generaties namen worden geboekt die ze graag willen zien. Al is dit een Harry Styles.
Sorry voor laatste 2 punten en random gedachtes welke voor mijzelf onnavolgbaar zijn.
Hopelijk kan iemand iets uit de lijst halen om toch hiphop te proberen. Mijn excuses als het iets van Griselda is en kut vindt vanwege continue adlibs (BOOM BOOM BOOM BOOM).
Ik ga weer terug mijn hol in. Beetje full time werken, wat gamen en aan mentale issues werken. Tot de volgende keer (misschien Depeche Mode in Amsterdam). |
|
